IPPB2/415-104/12/15-5/S/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1922/12 (data wpływu 22 lipca 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 3 lutego 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych oraz szkoleniowo - informacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych oraz szkoleniowo - informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka S.A. (zwana dalej U.) organizuje spotkania integracyjne oraz informacyjno - szkoleniowe dla pracowników, a w tym np. tzw. "spotkanie wigilijne". W roku 2011 U. zorganizowała Wigilijne Spotkanie Firmowe. W tym celu zostały zawarte z podmiotami zewnętrznymi umowy dotyczące organizacji przedsięwzięcia, a w tym umowa najmu sali oraz umowa dotycząca organizacji spotkania i jego oprawy. Zgodnie z założeniami dotyczącymi organizacji spotkania pracownicy mogą uczestniczyć w nim wedle własnego uznania, tj. udział w Wigilii jest dobrowolny.

Impreza ma charakter imprezy integracyjnej połączonej z podsumowaniem działalności U. w roku 2011 (charakter informacyjno-szkoleniowy).

W programie Wigilijnego Spotkania Firmowego znalazło się bowiem przemówienie Prezesa Zarządu U. podsumowujące rok 2011, a w tym zawierające informację o wynikach i osiągnięciach, wyróżnionych i nagrodzonych pracownikach. Ponadto w prezentacji Prezesa Zarządu znalazły się informacje o planach i strategii działania U. na rok 2012. Ważnym elementem wstępnym imprezy było dzielenie się Zarządu z pracownikami oraz pracowników opłatkiem oraz składanie sobie życzeń świątecznych i noworocznych oraz wręczanie symbolicznych prezentów przez Mikołaja, co czyniło zadość wielowiekowej polskiej tradycji. Dodatkowo część imprezy zogniskowana była na integracji pracowników poprzez konkursy, wspólne gry oraz quizy, jak też wspólne kolędowanie.

Ponadto program imprezy obejmował oprawę wieczoru w formie pokazu fakultatywnego obejmującego występy aktorów, koncert oraz pokazy tańca.

W trakcie Wigilijnego Spotkania Firmowego przewidziano także posiłki i napoje oraz zabawę taneczną.

Za wynajem sali, posiłki i napoje oraz oprawę Wigilijnego Spotkania Firmowego U. zapłaciło cenę zryczałtowaną nie odnoszącą się do liczby osób, które uczestniczyły w imprezie. Nie prowadzono także listy obecności, bowiem spotkanie miało charakter fakultatywny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku organizacji imprez o charakterze integracyjnym oraz szkoleniowo - informacyjnym dla pracowników, a w tym opisanego powyżej Wigilijnego Spotkania Firmowego, pracownikom U. z tytułu udziału w tych imprezach należy przypisać przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), od którego U., jako płatnik, powinien naliczyć, pobrać i zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem U. w przypadku organizacji imprez o charakterze integracyjnym oraz szkoleniowo - informacyjnym dla pracowników, a w tym opisanego powyżej Wigilijnego Spotkania Firmowego, pracownikom U. z tytułu udziału w tych imprezach nie można przypisać przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2010 r., Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - zwana dalej "u.p.d.o.f. W związku z tym U. jako płatnik nie ma obowiązku naliczenia, pobrania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku udziału pracowników w takiej imprezie.

W przypadku opisanej w przytoczonym stanie faktycznym imprezy (Wigilijnego Spotkania Firmowego) nie można zdaniem U. przypisać pracownikom dodatkowego przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w związku z art. 1.1 ust. 1 i ust. 2a u.p.d.o.f.

W przypadku Wigilijnego Spotkania Firmowego nie jest bowiem możliwym określenie czy pracownik otrzymał nieodpłatne świadczenie, a także czy postawiono mu takie świadczenie do dyspozycji. Nie jest możliwym stwierdzenie co miałoby być w przypadku Wigilijnego Spotkania Firmowego nieodpłatnym świadczeniem oraz w jaki sposób należałoby ustalić wartość takiego świadczenia.

W rzeczywistości bowiem, jak wskazano w stanie faktycznym:

W tym stanie faktycznym, jak też mając na względzie fakt, iż podatnikiem jest każdy pracownik, a nie grupa pracowników, nie sposób obiektywnie przypisać pracownikowi przychodu na gruncie art. 11 ust. 2a w związku z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Nie ma bowiem obiektywnej metody ustalenia zakresu korzyści jaką uzyskał pracownik biorący udział w imprezie. Dla opodatkowania istotny jest zaś przychód konkretny, a nie statystyczny. Ze względu zaś na wieloaspektowy charakter spotkania nie sposób dokonać arytmetycznego podziału kosztów jego organizacji na jednego pracownika, w tym także ze względu na nieprowadzenie ewidencji wejść i wyjść z imprezy.

W opisanym stanie faktycznym znajdzie, zdaniem U., zastosowanie zasada impossibilium nulla obligatio est (łac. nikt nie jest zobowiązany do rzeczy niemożliwych). Wprawdzie paremia ta wywodzi się z prawa zobowiązaniowego, jednakże powinna być traktowana jako istotny element zasady praworządności oraz wskazówka interpretacyjna w prawie podatkowym.

Prawodawca oraz organy państwa, a w tym organy podatkowe, nie mogą bowiem wprowadzać rozwiązań niemożliwych do wykonania. W sytuacji organizacji imprez intergracyjnych brak ustalania w sposób obiektywny jednego z elementów stosunku prawno-podatkowego (wartości przychodu) czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji i zobowiązania podatkowego. Zasada ta jest szeroko stosowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (vide np. sprawy o sygnaturze akt: II FSK 1531/09, II FSK 1096/10 oraz II FSK 1989/08).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB2/415-104/12-2/AS z dnia 8 marca 2012 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, że w przypadku organizacji imprez o charakterze integracyjnym oraz szkoleniowo - informacyjnym dla pracowników, a w tym opisanego we wniosku Wigilijnego Spotkania Firmowego, pracownikom Spółki z tytułu udziału w tych imprezach należy przypisać przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem pismem z dnia 27 marca 2012 r. (data wpływu 30 marca 2012 r.) Wnioskodawca wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. Nr IPPB2/415 -104/12-4/AS (skutecznie doręczonym w dniu 26 kwietnia 2012 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

W dniu 24 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) Strona złożyła za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-104/12-2/AS z dnia 8 marca 2012 r.

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1922/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.

W związku z powyższym wyrokiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 8 lutego 2013 r. złożył za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1922/12) uchylającego zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów Nr IPPB2/415-104/12 -2/AS z dnia 8 marca 2012 r.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 14 kwietnia 2015 r. pełnomocnik Ministra Finansów oświadczył, że cofa skargę kasacyjną i wniósł o umorzenie postępowania kasacyjnego.

W związku z powyższym postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 611/13 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne.

W dniu 10 sierpnia 2015 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1228/12

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że skarga jest zasadna.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest kwestia zasadności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uczestnictwa przez pracownika w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę oraz sposobie ustalenia podstawy opodatkowania takich świadczeń otrzymywanych w ramach imprez, z których pracownik może, ale nie musi korzystać.

Kwestią sporną jest zatem to, czy po stronie pracownika powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Skarżąca podała, że organizuje spotkania integracyjne oraz informacyjno - szkoleniowe dla pracowników, w tym tzw. "spotkanie wigilijne", które ma charakter imprezy integracyjnej połączonej z podsumowaniem działalności Spółki w 2011 r. Za wynajem sali, posiłki i napoje oraz oprawę wigilijnego spotkania firmowego Spółka zapłaciła cenę zryczałtowaną nie odnoszącą się do liczby osób, które uczestniczyły w imprezie. Spółka nie prowadziła listy obecności, gdyż spotkanie miało charakter fakultatywny. Skarżąca podała, że nie jest możliwe określenie, czy pracownik otrzymał nieodpłatne świadczenie, a także czy postawiono mu takie świadczenie do dyspozycji, ponieważ pracownik może uczestniczyć w spotkaniu wigilijnym ale nie musi, może też uczestniczyć w całości imprezy lub też części imprezy. Imprezy tego typu mają charakter mieszany: istnieje część oficjalna połączona z prezentacją i przemówieniem Prezesa Zarządu i część integracyjna oraz część rozrywkowa. Biorąc udział w imprezie pracownik nie musi brać udziału we wszystkich atrakcjach, nie ma obowiązku spożywania posiłków, czy też spożywania napojów, a dodatkowo nie wszyscy pracownicy w jednakowy sposób mogą i chcą korzystać z atrakcji.

Zdaniem Skarżącej, w tym stanie faktycznym nie sposób obiektywnie przypisać pracownikowi przychodu na gruncie art. 11 ust. 2a w związku z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Nie ma bowiem obiektywnej metody ustalenia zakresu korzyści jaką uzyskał pracownik biorący udział w imprezie. Skarżąca podkreśliła, że dla opodatkowania istotny jest przychód konkretny, a nie statystyczny. Ze względu zaś na wieloaspektowy charakter spotkania nie sposób dokonać arytmetycznego podziału kosztów jego organizacji na jednego pracownika, w tym także ze względu na nieprowadzenie ewidencji wejść i wyjść z imprezy.

Minister Finansów stwierdził, że wzięcie udziału przez pracownika w spotkaniu informacyjno - integracyjnym zorganizowanym i w całości sfinansowanym przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez niego nieodpłatnego świadczenia, którego wartość ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w spotkaniu informacyjno - integracyjnym zaoferowanym im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanym spotkaniu, którego koszty pokrywa w całości pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy. Trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w spotkaniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Spółki, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy.

W ocenie Sądu stanowisko Ministra Finansów jest nieprawidłowe w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W przepisie tym zostały wskazane, co jest istotne w rozpoznanej sprawy, jako przychody: wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Konsekwencją takiego zróżnicowania przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ustawodawca w odmienny sposób określił sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń, czemu dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 u.p.d.o.f. Zatem dla potrzeb wykazania, iż dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie, aby móc zastosować właściwą metodę obliczenia jego wartości. W tym miejscu trzeba podkreślić, iż ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach u.p.d.o.f. Zatem, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W niniejszej sprawie organ podatkowy świadczenie, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zakwalifikował jako nieodpłatne świadczenie, ale nie wyjaśnił z czego taką kwalifikację wywiódł. Świadczenia nieodpłatne, najkrócej rzecz ujmując, to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Tymczasem pracownik biorący udział w imprezie integracyjnej, czy też informacyjno-szkoleniowej "świadczy" co najmniej swój prywatny czas na rzecz pracodawcy. Nie jest więc tak, że ze strony pracownika nie jest wymagana żadna aktywność, aby mógł on skorzystać ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę. Skarżąca podała, że udział pracownika w spotkaniu z Prezesem Zarządu ma charakter wypełniania obowiązków pracowniczych i jest to uczestnictwo w ramach dodatkowych godzin pracy. Tego elementu stanu faktycznego Minister Finansów w ogóle nie wziął pod uwagę, podobnie jak i podanej we wniosku okoliczności, iż pracownicy biorą udział w szkoleniu. Organ dokonał jednakowej kwalifikacji prawnej świadczeń na rzecz pracowników, polegających na organizowaniu przez pracodawcę spotkań integracyjno-informacyjno-szkoleniowych. Minister Finansów nie wyjaśnił, dlaczego uznał, że spotkania integracyjno-informacyjno-szkoleniowe przynoszą przysporzenie wyłącznie po stronie pracowników, zaś pracodawca - firma nie odnosi żadnych korzyści.

Brak wyjaśnienia w zaskarżonej interpretacji indywidualnej, dlaczego ww. świadczenia organ zakwalifikował jako nieodpłatne świadczenia nie pozwala Sądowi na kontrolę stanowiska w tym zakresie. Jak słusznie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 października 2010 r. sygn. akt II FSK 1067/09 (dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl) sąd administracyjny nie może kontrolować tego, czego w zaskarżonym akcie nie ma, ani też uzupełniać dostrzeżone braki tych aktów. Prowadziłoby to do niedopuszczalnego wkraczania w sferę "administrowania" zastrzeżoną do wyłącznej kompetencji organów administracyjnych.

Poza tym Minister Finansów nie wskazał, którą z metod obliczania wartości świadczenia określonych w art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. należy zastosować w niniejszej sprawie, a jak wiadomo w przepisie tym ustawodawca określił cztery metody. Organ ograniczył się do stwierdzenia, iż "wzięcie udziału przez pracownika w spotkaniu informacyjno - integracyjnym zorganizowanym i w całości sfinansowanym przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez niego nieodpłatnego świadczenie, którego wartość ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f."

Tymczasem kwestią istotną w niniejszej sprawie jest możliwość ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia zapłaconego za poszczególnego pracownika. Ażeby rozpoznać ten problem konieczne jest sięgnięcie do treści art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., który stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Według regulacji zawartej w przytoczonym przepisie, ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód - wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast ażeby świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia były uznane za przychód, konieczne jest otrzymanie tych świadczeń. Dlatego nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., jak i z zasadą praworządności jest stanowisko Ministra Finansów, że przy ustalaniu przychodu pracownika nie ma znaczenia ile posiłków skonsumował dany pracownik i czy skorzystał z innych postawionych do jego dyspozycji świadczeń.

Zdaniem Sądu nie do zaakceptowania jest też stanowisko organu, iż "nieistotne jest co i ile dana osoba skonsumuje, albo czy uczestniczy w całości imprezy, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie". Z całą mocą podkreślić należy, iż poniesienie przez Skarżącą wydatków na sfinansowanie spotkania integracyjnego, czy też informacyjno-szkoleniowego nie skutkuje automatycznie powstaniem przychodu po stronie pracownika. Przychód może powstać w związku z poniesieniem tych wydatków przez Skarżącą, jeśli zostaną spełnione przesłanki art. 11 ust. 1 i 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

W opinii Sądu przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia, inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z świadczenia). Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.o.f. Skarżąca wyjaśniła, że obliczenie wartości świadczenia przypadającego na jednego pracownika nie jest możliwe. Niewykluczona jest też sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu integracyjnym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń.

W tym miejscu warto przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, podzielane w pełni przez Sąd orzekający w rozpoznanej sprawie, który w wyroku z dnia z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09 (orzeczenie dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych) stwierdził, że dla opodatkowania istotne jest to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy ustawy nie dają podstaw do wykonania takiego działania. Przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP (tak też w wyroku NSA z 16 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1989/08 Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl).

Reasumując stwierdzić należy, że w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów spotkania integracyjnego. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość.

Jak już wcześniej powiedziano, Minister Finansów dokonał jednakowej kwalifikacji prawnej świadczenia z tytułu spotkania informacyjno-szkoleniowo-integracyjnego. Wnioskując ze stanowiska zawartego w zaskarżonej interpretacji, organ potraktował je jako spotkanie wyłącznie integracyjne. Posługiwał się bowiem określeniami typu: "konsumpcja", "uczestniczenie w imprezie", "skorzystanie z atrakcji". Pominął walor szkolenio-informacyjny spotkania, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, dlatego ponownie rozpoznając niniejszą sprawę organ zobowiązany jest wyrazić stanowisko w tym zakresie, a ponadto uwzględnić pozostałe uwagi i stanowisko Sądu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 146 § 1, art. 200 i art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), orzekł jak w sentencji wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1922/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji tj. 8 marca 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.