IPPB1/4511-684/15-2/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie: 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Wykonywana działalność gospodarcza: 71.12.Z; 46.21.Z; 46.76.Z; 72.11.Z; 72.19.Z. Obecnie prowadzi wspólnie z pracownikiem naukowym Instytutu Zootechniki badania w kierunku opracowania preparatu do pielęgnacji skóry u bydła i innego preparatu dla psów i kotów. W maju zakończone zostaną badania in vitro i na tej podstawie opracowany zostanie szczegółowy skład preparatów. Po zdefiniowaniu preparatów przygotowane zostaną zastrzeżenia patentowe i podjęte stosowne działania w Urzędzie Patentowym RP. Decyzja o udzieleniu patentu (ów) zapada zwykle po kilku latach od zgłoszenia wniosku, natomiast ochrona biegnie od dnia przyjęcia zgłoszenia przez UP RP do udzielenia patentu lub odmowy jego udzielenia. W obu preparatach Wnioskodawca jest współtwórcą mającym 50% udziału jako współautor, natomiast 100% jako jego właściciel.

Wykonywana praca ma charakter twórczy i spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

W przypadku obu wynalazków Wnioskodawca planuje uruchomienie produkcji i sprzedaży we własnym zakresie.

Z autorami wynalazków Wnioskodawca planuje podpisanie umów regulujących wynagrodzenie twórców. Planuje, że wynagrodzenie twórców będzie wynosiło nie więcej niż 5% przychodów netto ze sprzedaży tych produktów. Ponieważ sprzedającym będzie Wnioskodawca, pozostałe przychody ze sprzedaży nie tylko pokryją koszty związane z opracowaniem obu produktów, lecz także koszty bieżące sprzedaży z określonym zyskiem. W ten sposób wypłacone zostaną gratyfikacje współtwórcom bez uszczerbku dla prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do Wnioskodawcy jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą i jednocześnie współtwórcy wynalazku stosuje się 50% procentowe koszty uzyskania przychodu wyłącznie w części gratyfikacji jako autora na podstawie osobnej umowy z autorami, o której była mowa w opisie zdarzenia przyszłego (w zeznaniach rocznych pozycja "Prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy").

Zdaniem Wnioskodawcy, współautorzy winni mieć takie same prawa bez względu na to, jak i kto komercjalizuje wynalazek/wynalazki. Zatem gratyfikacje dla współtwórców, regulowane osobną umową, powinny być traktowane jako wynagrodzenie za rozporządzenie mienia - autorskimi prawami majątkowymi, natomiast przychody uzyskane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na komercjalizacji wynalazku, po odjęciu gratyfikacji dla współtwórców, są opodatkowane zgodnie z odnośnymi przepisami podatkowymi.

Wnioskodawca uważa zatem, że w części objętej umową z współtwórcami powinien tak jak drugi współtwórca podlegać tym samym przepisom, a zatem w stosunku do niego i tej części wynagrodzenia powinno stostować się przepisy dotyczące rozporządzenia mieniem - autorskimi prawami majątkowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady - wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 18 ww. ustawy - za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Wykonywana działalność gospodarcza. 71.12.Z 46.21.Z. 46.76.Z; 72.11.Z, 72.19.Z Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ww. ustawy - koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3 nie mogą przekroczyć #189; kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) określających między innymi zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty wynalazcze i wynagradzać ich twórców.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy - Prawo własności przemysłowej - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej - prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

Współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje wspólnie (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej (art. 11 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 20 przywołanej ustawy - twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

Jednakże zgodnie z art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w art. 14 nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów okreslone w ust. 9. Ustawodawca w cytowanym art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączył możliwość zastosowania szczególnej normy, tj. zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu m.in. do zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego do przychodów z działalności gospodarczej.

Koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości przysługują tylko temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku i który prawo to przenosi na osobę bądź podmiot trzeci. W świetle powyższych wyjaśnień 50% koszty uzyskania przychodu przysługujące na podstawie art. 22 ust. 9 ww. ustawy nie mają zastosowania do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.