IPPB1/4511-669/16-2/KS1 - Ustalenie możliwości wspólnego rozliczenia z małżonką.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia z małżonką - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia z małżonką.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22.01.2015 Wnioskodawca zgłosił chęć rozpoczęcia działalności gospodarczej składając wniosek CEIDG-1. W związku z tym, iż we wniosku należy podać planowaną datę rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca podał datę 22.01.2015 oraz wybrał sposób opodatkowania dochodów z tej działalności podatkiem liniowym. Podana przez Wnioskodawcę data miała charakter deklaratywny i nie była tożsama z faktycznym rozpoczęciem działalności gospodarczej.

System CEIDG wymusza podanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej, Wnioskodawca był więc zmuszony do podania jakiejkolwiek daty, nie był jednak wówczas w stanie określić konkretnej daty faktycznego rozpoczęcia działalności. Termin faktycznego rozpoczęcia działalności ze względu na przyczyny niezależne od Wnioskodawcy ciągle się przesuwał i ostatecznie do dnia 31.12.2015 działalność nie została rozpoczęta.

Świadczy o tym fakt, iż w 2015 r. Wnioskodawca:

* nie dokonał żadnej czynności w obrocie gospodarczym,

* nie wystawił ani nie otrzymał żadnej faktury,

* nie zawarł żadnej umowy w ramach zarejestrowanej działalności,

* poinformował pisemnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych że pomimo dokonania rejestracji działalności gospodarczej, a tym samym określenia daty powstania obowiązku opłacania składek z tejże, działalność nie została przez Wnioskodawcę rozpoczęta, w związku z czym Wnioskodawca dokona zgłoszenia ZUS ZUA oraz zacznie opłacać składki z tytułu działalności gospodarczej dopiero w momencie jej faktycznego rozpoczęcia.

Niestety po zarejestrowaniu działalności w CEIDG nie ma możliwości zmiany daty rozpoczęcia działalności, jest tylko możliwość zawieszenia działalności, jednakże Wnioskodawca nie dokonał tego ponieważ ciągle czynił starania, aby tę działalność rzeczywiście podjąć.

W związku z tym, że w roku 2015 nie prowadził działalności gospodarczej i przez cały rok podatkowy miał wspólność majątkową i pozostawał w związku małżeńskim, dokonał rocznego rozliczenia podatku dochodowego wspólnie z małżonką na zeznaniu podatkowym PIT-37 (w roku 2015 Wnioskodawca osiągnął dochód wyłącznie ze stosunku pracy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że działalność została zgłoszona w CEIDG, a nie została faktycznie rozpoczęta (Wnioskodawca nie wystawiał faktur, nie otrzymywał faktur ani nie podpisywał umów - czyli w żaden sposób nie podjął tej działalności) Wnioskodawca miał prawo dokonać rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych wspólnie z małżonką zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze opisany wyżej stan faktyczny Wnioskodawca uważa, że zarejestrowanie przez Niego w dniu 22.01.2015 działalności gospodarczej w żaden sposób nie świadczy, że taka działalność została podjęta. Nie wystąpiły żadne przesłanki wskazujące na prowadzenie przez Wnioskodawcę, działalności gospodarczej w roku 2015. Sam fakt wpisu w CEIDG nie przesądza według Wnioskodawcy o rzeczywistym wykonywaniu takiej działalności.

Nie ma jednoznacznych przepisów które określają faktyczny moment rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Przepisy ogólne ustawy SDG nie definiują terminu " (faktyczne) rozpoczęcie wykonywania działalności gospodarczej". Przepis art. 14 ust. 1 ustawy SDG określa, kiedy przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą, nie określając przy tym przestanek faktycznych pozwalających na uznanie, że działalność jest wykonywana. Przepis ten ma charakter informacyjny, a sam fakt figurowania przedsiębiorcy w odpowiedniej ewidencji czy rejestrze nie przesądza jeszcze o wykonywaniu przez niego działalności gospodarczej. Wpis ewidencyjny odznacza się zatem deklaratywnością, czyli stanowi potwierdzenie istniejącego już wcześniej stanu rzeczy, ale nie tworzy nowej sytuacji prawnej, tylko posiada walor informacyjny.

To stanowisko potwierdza wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 listopada 2010 r. o sygn. akt IV SA/Po 646/2010.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2010 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia (...) maja (...) r. nr (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych" oddalił skargę.

WSA w Poznaniu odniósł się, między innymi, do uzasadnienia skarżącego (A.W.) który podał, że od sierpnia 2008 r. zawiesił nieformalnie prowadzenie działalności gospodarczej prowadzonej w przedmiocie lakiernictwa i blacharstwa samochodowego. Tymczasem z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia (...) marca 2009 r. wynikało, że A. W. jako przedsiębiorca, ma zamieszczony w przedmiocie działalności gospodarczej również towarowy transport drogowy pojazdami specjalizowanymi oraz towarowy transport drogowy pojazdami uniwersalnymi.

W uzasadnieniu WSA w Poznaniu uznał że sam wpis do ewidencji działalności gospodarczej, i tym samym zawieszenie działalności, nie ma charakteru konstytutywnego, lecz deklaratywny i to w zakresie całej jego treści, czyli z punktu widzenia prawa podatkowego czy ubezpieczeniowego znaczenie ma faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w rozmaitym jej przedmiocie (bez znaczenia więc jest samo zgłoszenie przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej).

Odnosząc się do wyroku WSA w Poznaniu z dnia 3 listopada 2010 r., trudno nie dostrzec analogii z sprawą Wnioskodawcy. Tak jak wcześniej zostało to przez Wnioskodawcę wskazane, podana data rozpoczęcia działalności gospodarczej miała charakter wyłącznie deklaratywny, natomiast działalność ta nie została faktycznie rozpoczęta i nie zostały wygenerowane żadne przychody ani koszty z tym związane.

Na gruncie przepisów prawa podatkowego, w sprawie Wnioskodawcy, zastosowanie mają przepisy art. 6 ust. 2 o treści:

"Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków".

Przepisy artykułu 6 ust. 2 stanowią natomiast wyłącznie o kryteriach do spełnienia, żeby móc skorzystać z prawa do wspólnego opodatkowania dochodów.

Jednocześnie ustawodawca doprecyzował w art. 6 ust. 8 że "sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym".

Przepis art. 6 ust. 8 odsyła do art. 30c, o treści:

"Ust. 1. Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

"Ust. 2 Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie"

Natomiast, przepis art. 30c nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie gdyż definiuje wyłącznie sposób opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, lecz nie określa sposobu opodatkowania i sposobu rozliczenia wspólnego małżonków. Ustawodawca określił sposób opodatkowania małżonków w art. 6 ust. 2, natomiast sposób rozliczenia podatku w art. 9 ust. 1 oraz 1a ustawy o podatku od osób fizycznych.

Ponadto, w opisanej sprawie, przepisy art. 30c nie mają zastosowania ze względu na brak faktycznego momentu rozpoczęcia działalności, oraz brak dochodów z działalności gospodarczej. W związku z opisanym stanem faktycznym, przytoczonymi przepisami prawa, orzecznictwem w postaci wyroku WSA w Poznaniu z dnia 3 listopada 2010 r., oraz przede wszystkim faktem że Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w 2015, Wnioskodawca uważa że wspólne zeznanie podatkowe z małżonką za rok 2015 zostało sporządzone i rozliczone prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków, w myśl bowiem tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a cyt. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jednocześnie stosownie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu (art. 9a ust. 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku (art. 30c ust. 1 ww. ustawy).

Z kolei art. 30c ust. 6 tej ustawy stanowi, że dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b i 30e.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia, w określonym w przepisach terminie jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania w formie tzw. podatku liniowego.

Artykuł 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 22 stycznia 2015 r., Wnioskodawca zgłosił chęć rozpoczęcia działalności gospodarczej składając wniosek CEIDG-1.

W związku z tym, iż we wniosku należy podać planowaną datę rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca podał datę 22 stycznia 2015 r. oraz wybrał sposób opodatkowania dochodów z tej działalności podatkiem liniowym.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że Wnioskodawcę, który zarejestrował działalność gospodarczą w dniu 22 stycznia 2015 r. i złożył stosowne oświadczenie o wyborze formy opodatkowania dochodów za 2015 r. tzw. podatkiem liniowym (19%), co do zasady należy uważać za osobę, do której mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie z wniosku nie wynika przy tym, aby Wnioskodawca zrezygnował z tej (wybranej) formy opodatkowania.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, że to uzyskanie przychodu, a nie tylko fakt rejestracji podmiotu ma decydujące znaczenie w sprawach dotyczących opodatkowania podatkiem dochodowym i przyjęcia jego formy, zauważyć należy, że art. 9a ust. 2 cyt. Ustawy, z którego treści wynika możliwość złożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania przed uzyskaniem pierwszego przychodu z działalności gospodarczej, odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy oświadczenie takie nie zostało złożone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, tj. przepisów ustawy z dnia ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2015 r.).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca rejestrując działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wybrał "podatek liniowy", jako formę opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i nie zrezygnował z tej formy opodatkowania, to tym samym - co do zasady - zostały spełnione warunki do korzystania z tej formy opodatkowania. W związku z dokonaniem tego wyboru na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie jest w tej mierze istotny moment uzyskania pierwszego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że w 2015 r. do dochodów Wnioskodawcy miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt ten wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez małżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia jest w tej sytuacji, że Wnioskodawca w 2015 r. nie osiągnął żadnych przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca nie miał możliwości dokonania rocznego rozliczenia za 2015 r. podatku dochodowego od osób fizycznych wspólnie z małżonką (skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych w roku 2015 przez małżonków) zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Końcowo - odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że rozstrzygnięcie to dotyczy tylko konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, oraz sądów administracyjnych to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Powoływane interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczyły tylko konkretnych spraw wydanych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Z uwagi na powyżej przywołane rozstrzygnięcie nie jest wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.