IPPB1/4511-65/15-6/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) uzupełnionego pismem z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) oraz pismem z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z o.o. (dalej: "Spółka z o.o."). Spółka z o.o. w zamierzeniu Wnioskodawcy ma pełnić funkcję holdingowej. W związku z tym przedmiotem działalności Spółki z o.o. będzie przede wszystkim inwestowanie w udziały/akcje spółek kapitałowych oraz osobowych, papiery wartościowe (np. obligacje, certyfikaty inwestycyjne).

W związku z profilem prowadzonej działalności Spółka z o.o. może uzyskiwać m.in. przychody z tytułu:

* odsetek od spłaconych obligacji,

* umorzenia udziałów/akcji spółek kapitałowych,

* umorzenia akcji w spółkach komandytowo-akcyjnych,

* wycofania wkładów ze spółek osobowych.

W praktyce może wystąpić sytuacja, w której wypłata wynagrodzenia z ww. tytułów może nastąpić w formie niepieniężnej. Dłużnicy Spółki z o.o. w zamian za zwolnienie się z zobowiązania przeniosą na Spółkę z o.o. składniki majątku np. papiery wartościowe, udziały w spółkach z o.o., prawa i obowiązki wspólników spółek osobowych, wierzytelności pożyczkowe (dalej: "Wierzytelności"), obligacje (dalej: "Obligacje"), nieruchomości (dalej łącznie jako: "Aktywa").

Wynagrodzenie w formie niepieniężnej zostanie wypłacone przy zastosowaniu instytucji datio in solutum, która w prawie polskim jest opisana w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: "k.c."). Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Następnie Wnioskodawca zamierza dokonać przekształcenia Spółki z o.o. w spółkę komandytową (dalej: "Spółka komandytowa"). Przedmiot działalności Spółki komandytowej po przekształceniu nie ulegnie zmianie.

W piśmie z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) pełnomocnik Wnioskodawcy uzupełnił przedstawione zdarzenie przyszłe informując, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym na Łotwie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia Aktywów nabytych przez Spółkę z o.o. w ramach datio in solutum.

2. W jaki sposób Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodów z tytułu spłaty przez dłużnika Wierzytelności otrzymanych przez Spółkę z o.o. w ramach datio in solutum.

3. W jaki sposób Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu spłaty Obligacji nabytych przez Spółkę z o.o. w ramach instytuacji datio in solutum.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki komandytowej, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia Aktywów równy wydatkom poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie. W przypadku nabycia Aktywów w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie (który po przekształceniu Spółki z o.o. w Spółkę komandytową rozpozna Wnioskodawca) będzie wartość wierzytelności Spółki z o.o., które zostaną spłacone w formie niepieniężnej w postaci Aktywów.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako wspólnik Spółki komandytowej, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu spłaty przez dłużnika Wierzytelności równy wydatkom poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie. W przypadku nabycia Wierzytelności w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie (który po przekształceniu Spółki z o.o. w Spółkę komandytową rozpozna Wnioskodawca) będzie wartość wierzytelności Spółki z o.o., które zostaną spłacone w formie niepieniężnej w postaci Wierzytelności.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki komandytowej, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu spłaty przez dłużnika Obligacji równy wydatkom poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie. W przypadku nabycia Obligacji w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie (który po przekształceniu Spółki z o.o. w Spółkę komandytową rozpozna Wnioskodawca) będzie wartość wierzytelności Spółki z o.o., które zostaną spłacone w formie niepieniężnej w postaci Obligacji.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy do wiania nr 1, 2 i 3.

Kwestia wstępna - miejsce opodatkowania dochodu rezydenta łotewskiego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 UPO, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

W myśl art. 5 ust. 1 UPO, w rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Art. 5 ust. 2 UPO, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

"W związku z transparentnością spółek osobowych, udział w spółce osobowej stanowi formę prowadzenia działalności gospodarczej jej wspólników. W konsekwencji, jeśli zostaną spełnione pozostałe przesłanki uznania za stały zakład (tekst jedn.: posiadanie placówki oraz stałość prowadzenia działalności), spółka osobowa może funkcjonować jako stały zakład dla każdego z jej wspólników" (M. Ćwik-Burszewska, Komentarz do art. 10 ust. 2 B. Brzeziński, Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010, s. 734-735, także K. Bany, Stosowanie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania do spółek osobowych, Monitor Podatkowy z 2006 r., nr 7).

Zatem spółkę osobową (SKA a następnie w spółkę jawną) należy kwalifikować jako zakład wspólników w rozumieniu UPO.

Powyższe stanowisko potwierdza praktyka organów skarbowych, przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2013 r., sygn. IPPB1/415-770/12-2/KS, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika zgodnie z którym: "spółka której wspólnikiem jest Wnioskodawca stanowi dla niego zakład w świetle postanowień Umowy ze Słowacją. Z tego względu nie powinno budzić wątpliwości, iż Wnioskodawca w przypadku przystąpienia do Spółki będzie posiadał zakład na terytorium Słowacji";

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. IPTPB2/415-40/12-3/MP potwierdził stanowisko podatnika w myśl którego: "prowadzenie przez Niego działalności za pośrednictwem Spółki oznacza, że Spółka stanowić będzie zakład Wnioskodawcy na Cyprze."

Reasumując powyższe, dochody Wnioskodawcy będącego rezydentem podatkowym na Łotwie, jako wspólnika Spółki komandytowej będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, jako dochody położonego zakładu w Polsce w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W państwie rezydencji Wnioskodawcy znajdzie natomiast zastosowanie odpowiednia metoda eliminacji podwójnego opodatkowania. W konsekwencji, dochód Wnioskodawcy uzyskany z tytułu udziału w Spółce komandytowej będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu zgodnie z ustawą o PIT.

UZASADNIENIE w oparciu o ustawę o PIT i Ordynację podatkową.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jednocześnie art. 8 ust. 2 powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że spółka osobowa (z wyłączeniem spółki komandytowo-akcyjnej) nie jest podatnikiem PIT (jest spółką transparentną podatkowo). Podatnikami z tytułu uzyskiwanych przez spółkę dochodów są natomiast jej wspólnicy, proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku (udziału). A zatem, przychody i koszty uzyskania przychodu spółki osobowej (z wyłączeniem spółki komandytowo-akcyjnej) są rozpoznawane przez wspólników spółki osobowej jako ich "osobiste" przychody/koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej proporcjonalnie do ich udziału w zysku. Dla celów PIT uznaje się więc, iż przychody uzyskiwane przez spółkę osobową oraz koszty ponoszone przez spółkę osobową są przychodami/kosztami uzyskiwanymi/ponoszonymi przez wspólników tej spółki (proporcjonalnie do udziału w zyskach).

Zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki.

W myśl natomiast art. 93a § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej.

Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, a uzyskiwane przez tę spółkę przychody oraz ponoszone koszty stanowią przychody i koszty wspólników takiej spółki (art. 5a pkt 26 i art. 8 ust. 2 ustawy o PIT), w zakresie podatku dochodowego, w znacznym stopniu w praktyce to nie spółka osobowa jest "bezpośrednim" sukcesorem przekształcanej spółki kapitałowej, lecz "beneficjentem" tej sukcesji są wspólnicy powstałej z przekształcenia spółki osobowej. Sam zresztą przepis art. 93a § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej mówi o "odpowiednim" stosowaniu przepisów o sukcesji, w przypadku spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki kapitałowej, a więc uwzględniającym dotyczące takiej spółki zasady opodatkowania podatkiem dochodowym.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, iż zakres tej sukcesji na gruncie przepisów o podatku dochodowym należy pojmować maksymalnie szeroko. M.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. akt I S.A./G1 342/09, Sąd oceniając zakres sukcesji podatkowej jaka wiąże się z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę osobową stwierdził, że Zestawienie regulacji art. 93a z przepisem art. 93e Ordynacji podatkowej pozwala na wyprowadzenie wniosku, że pierwszy z wymienionych przepisów ustanawia, jako zasadę sukcesję uniwersalną praw i obowiązków podatkowych, która doznaje ograniczeń tylko w przypadkach, o których mowa w art. 93e. Oznacza to, że przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształcanej nie przechodzą na spółkę przekształconą tylko wówczas, gdy wyjątek od zasady (tzn. pełnej sukcesji) został przewidziany w odrębnych ustawach, umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jeszcze wyraźniej zakres tej sukcesji określa się w piśmiennictwie. Zgodnie z przywołanymi w powyższym orzeczeniu przez sąd poglądami doktryny, wejście spółki niemającej osobowości prawnej w prawa i obowiązki spółki kapitałowej - na gruncie podatków dochodowych - może dotyczyć skutków podatkowych zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej (spółce kapitałowej) i ujętych w prowadzonych przez nią ewidencjach dla celów podatkowych, które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie to nie miało miejsca (por. R. Dowgier, L. Etel, C. Kosikowski, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, Komentarz do art. 93 (a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, LEX, 2007, wyd. II.).

W sytuacji więc gdy spółka osobowa (jak i jej poprzednik prawny spółka z o.o.) poniosła wydatek na nabycie składnika majątku i wydatek ten nie został rozpoznany przez wspólników tej spółki (stosownie do ww. regulacji art. 8 ust. 1 ustawy o PIT) do kosztów uzyskania przychodu, wydatek ten będzie stanowił dla wspólników koszt uzyskania przychodu na moment zbycia tego składnika majątku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1d pkt 3 ustawy o PIT, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług - pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Spółka z o.o. nabędzie Aktywa w drodze umowy datio in solutum. Spółka z o.o. otrzyma Aktywa zamiast wypłaty środków pieniężnych. W związku z tym dla Spółki z o.o. kosztem nabycia Aktywów będzie kwota wierzytelności, która jest wypłacana w formie niepieniężnej w postaci Aktywów. Koszt ustalony w ww. sposób będzie stanowił koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy (po przekształceniu Spółki z o.o. w Spółkę komandytową, proporcjonalnie do udziału w zyskach).

Powyższe można zobrazować następującym przykładem:

* Spółka z o.o. dokonała umorzenia akcji o wartości 100,

* Dłużnik (spółka, której akcje są umarzane) dokonuje wypłaty wynagrodzenia w formie niepieniężnej przenosząc na Spółkę z o.o. w drodze umowy datio in solutum prawo własności nieruchomości;

* Następnie Spółka z o.o. ulega przekształceniu w Spółkę komandytową. Wnioskodawcy, jako komandytariuszowi, zgodnie z umowa spółki, przysługuje udział w zysku Spółki komandytowej w wysokości 50%;

* Spółka komandytowa dokonuje sprzedaży nieruchomości za kwotę 110,

* Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wysokości 55 (50% z 110) pomniejszając go o koszty uzyskania przychodów w wartości 50 (50% wartości wierzytelności z tytułu umorzenia akcji tj. 100). Wnioskodawca powinien więc rozpoznać dochód z transakcji w wysokości 5 (55-50).

Stanowisko powyższe potwierdza praktyka organów podatkowych w zbliżonych stanach faktycznych. Przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2014, sygn. IBPBI/1/415-1351/14/KB uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika:

"przypadku obligacji Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji przez emitenta w wysokości wydatków poniesionych przez Spółkę jawną (a w przypadku gdy wydatki zostały poniesione przed przekształceniem: w wysokości wydatków poniesionych przez Spółkę z o.o.) na ich objęcie."

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. IPTPB2/415-327/14-4/Kr zgodził się z następującym stanowiskiem podatnika:

* w przypadku zbycia na rzecz podmiotów trzecich Papierów wartościowych otrzymanych przez Wnioskodawczynię zamiast wypłaty środków pieniężnych stanowiących zysk Spółki, kosztem uzyskania przychodu jest wartość otrzymanego zysku w naturze;

* w przypadku wykupu przez emitenta Obligacji, Wnioskodawczyni powinna ustalić koszt uzyskania przychodu w wysokości wartości Obligacji na dzień ich nabycia w drodze podziału zysku Spółki;

* w przypadku zbycia w celu umorzenia Certyfikatów FIZ, Wnioskodawczyni powinna ustalić koszt uzyskania przychodu w wysokości wartości Certyfikatów FIZ na dzień ich nabycia w drodze podziału zysku Spółki."

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. IPPB1/415-577/14-2/EC uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika:

"w przypadku sprzedaży Aktywów, Wnioskodawca powinien ustalić koszt w wysokości wartości Aktywów na dzień ich nabycia w drodze podziału zysku Spółki. "

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2010 r., sygn. IPPB1/415-8/10-2/KS:

"W przypadku zbycia przez Wnioskodawcę udziałów i papierów wartościowych otrzymanych uprzednio jako dywidenda w formie niepieniężnej dochodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną bądź papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów ustalonymi zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38. W przypadku odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych dochodem podlegającym opodatkowaniu będzie różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych a kosztami uzyskania przychodów ustalonymi zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy. Kosztem w przypadku zbycia udziałów, papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych nabytych uprzednio jako dywidenda w formie niepieniężnej będzie wartość dywidendy przeznaczonej do wypłaty na rzecz wnioskodawcy. Można stwierdzić, iż wartość rynkowa na dzień nabycia przez Wnioskodawcę składników majątku w postaci udziałów, papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych może być kosztem odpłatnego zbycia, jednakże pod warunkiem, że wartość ta jest jednocześnie wartością odpowiadającą wartości dywidendy przeznaczonej do wypłaty. "

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2010 r., nr IPPB1/415-882/09-6/AG:

"W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych jako dywidenda w formie niepieniężnej, ceną nabycia będzie wartość dywidendy przeznaczonej do wypłaty na rzecz wnioskodawcy. Można stwierdzić, iż wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może być wartość rynkowa na dzień nabycia przez wnioskodawcę tych składników majątku, jednakże pod warunkiem, że wartość ta odpowiada jednocześnie wartości dywidendy przeznaczonej do wypłaty."

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2011 r., nr IBPB1/2/423-344/1I/PC, w której uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

"W świetle powyższego przepisu biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny nie ulega wątpliwości, iż dla Wnioskodawcy kosztem nabycia jest wartość dywidendy w naturze, w przypadku bowiem gdyby Wnioskodawca otrzymał dywidendę pieniężną wówczas za otrzymane pieniądze mógłby nabyć te udziały (akcje)."

Podsumowując, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki komandytowej, powinien rozpoznaćkoszt uzyskania przychodu z tytułu:

* zbycia Aktywów;

* spłaty Wierzytelności;

* spłaty Obligacji

równy wydatkom poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie (proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki komandytowej). W przypadku nabycia Aktywów w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez Spółkę z o.o. na ich nabycie (który następnie rozpozna Wnioskodawca) będzie wartość wierzytelności Spółki z o.o., które zostaną spłacone w formie niepieniężnej w postaci Aktywów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 17 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 53, poz. 285), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:

Przesłanki powstania zakładu zostały określone w art. 5 ust. 1 i ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską. Zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat i kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy - rezydenta Łotwy - będzie miał zastosowanie cytowany wyżej art. 7 ww. umowy, zgodnie z którym jego zyski z udziału w spółce komandytowej, jako zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie rezydencji Wnioskodawcy (tekst jedn.: na Łotwie), chyba że w wyniku działalności prowadzonej przez spółkę komandytową w Polsce powstanie zakład. W takim przypadku zyski osiągane przez Wnioskodawcę z udziału w polskiej spółce osobowej mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W związku z faktem, że dochody z udziału w polskiej spółce osobowej, generowane przez wspólnika zagranicznego mającego miejsce zamieszkania w kraju, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, będą stanowiły zyski z zakładu położonego na terytorium Polski to w konsekwencji zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodów będą rozliczane według zasad obowiązujących w polskim prawie podatkowym.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa jest spółką, która nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego jest natomiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym, jej dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka z o.o."). Spółka z o.o. w zamierzeniu Wnioskodawcy ma pełnić funkcję holdingowej. W związku z tym przedmiotem działalności Spółki z o.o. będzie przede wszystkim inwestowanie w udziały/akcje spółek kapitałowych oraz osobowych, papiery wartościowe (np. obligacje, certyfikaty inwestycyjne).

W związku z profilem prowadzonej działalności Spółka z o.o. może uzyskiwać m.in. przychody z tytułu: odsetek od spłaconych obligacji, umorzenia udziałów/akcji spółek kapitałowych, umorzenia akcji w spółkach komandytowo-akcyjnych, wycofania wkładów ze spółek osobowych. W praktyce może wystąpić sytuacja, w której wypłata wynagrodzenia z ww. tytułów może nastąpić w formie niepieniężnej. Dłużnicy Spółki z o.o. w zamian za zwolnienie się z zobowiązania przeniosą na Spółkę z o.o. składniki majątku np. papiery wartościowe, udziały w spółkach z.o.o., prawa i obowiązki wspólników spółek osobowych, wierzytelności pożyczkowe (dalej: "Wierzytelności"), obligacje (dalej: "Obligacje"), nieruchomości (dalej łącznie jako: "Aktywa"). Wynagrodzenie w formie niepieniężnej zostanie wypłacone przy zastosowaniu instytucji datio in solutum. Następnie Wnioskodawca zamierza dokonać przekształcenia Spółki z o.o. w spółkę komandytową (dalej: "Spółka komandytowa"). Przedmiot działalności Spółki komandytowej po przekształceniu nie ulegnie zmianie.

Odnosząc się zatem do możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę - jako wspólnika spółki komandytowej, powstałej z przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - do kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia aktywów lub spłaty wierzytelności i obligacji otrzymanych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach instytucji datio in solutum, wartości wierzytelności uregulowanej przez ww. świadczenie w miejsce wykonania, wskazać należy na uregulowania dotyczące zasad przekształcenia spółek prawa handlowego zawarte w przepisach ustawy - Kodeks Spółek Handlowych.

Zgodnie z art. 551 § 1 ww. ustawy, spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą).

W myśl przepisu art. 552 ustawy, spółka przekształcana staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru (dzień przekształcenia). Jednocześnie sąd rejestrowy z urzędu wykreśla spółkę przekształcaną.

Na podstawie art. 553 ustawy - Kodeksu Spółek Handlowych, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej. Przekształcona spółka pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej. Wspólnicy spółki przekształcanej, uczestniczący w przekształceniu, stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej.

Przekształcenie spółek w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych powoduje przeniesienie majątku jednej spółki działającej w określonej formie prawnej na inny podmiot, który dalszą działalność ma prowadzić jako spółka handlowa innego typu. Przekształcenie spółki kapitałowej (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) w osobową spółkę handlową (spółkę osobową), nie jest więc tożsame z jej likwidacją. Mamy w takiej sytuacji do czynienia z jej kontynuacją w innej formie prawnej. Zgodnie z zasadą tożsamości podmiotów biorących udział w przekształceniu, majątek spółki przekształcanej z dniem przekształcenia staje się majątkiem spółki przekształconej. Wartość tego majątku zostaje w toku przekształcenia ustalona, poszczególne składniki majątku wycenione (art. 558 § 2 pkt 3 ww. Kodeksu), a plan przekształcenia poddany badaniu przez biegłego rewidenta (art. 559 § 1 ww. Kodeksu). W dniu przekształcenia wiadomo więc dokładnie, jaki jest majątek spółki przekształcanej.

Z kolei kwestię sukcesji praw i obowiązków podatkowych, związanych z transformacjami podmiotowymi są uregulowane w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Ogólna zasada w tym zakresie wyrażona została w art. 93a § 2 pkt 1 lit. b w związku z art. 93a § 1, zgodnie z którym osobowa spółka handlowa zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki.

Taki stan prawny pozwala jednoznacznie stwierdzić, że proces przekształcenia się spółek jest związany z sukcesją podatkową spółki przekształconej. Skutkiem takiego przekształcenia jest utrata podmiotowości prawnej, przez spółkę przekształcaną, natomiast spółka przekształcona uzyskuje podmiotowość prawną z dniem wpisu do rejestru sądowego.

Przewidziana w Ordynacji podatkowej zasada następstwa prawnego ma charakter sukcesji uniwersalnej, czyli oznacza przejście praw i obowiązków z jednego podmiotu (względnie z dwóch lub więcej, w zależności od rodzaju transformacji) na inny podmiot (podmioty). Sukcesja podatkowa nie obejmuje jedynie tych praw i obowiązków, które mieli wspólnicy spółki kapitałowej, a które nie funkcjonują w spółkach osobowych, w związku z czym prawa te i obowiązki nie mogą przejść po przekształceniu na spółkę osobową, której wspólnicy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, wskazać należy, że datio in solutum (z łac. świadczenie w miejsce wykonania) określana również jako - świadczenie zamiast wypełnienia - jest formą umowy uregulowanej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z tym przepisem (zdanie pierwsze), jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Celem datio in solutum jest zatem wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 22 ust. 1d w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio:

- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z powyższego przepisu wynika więc, że w przypadku gdy podatnik, który otrzymał świadczenie niepieniężne (w zamian spłaty należności), postanowi odpłatnie zbyć przedmiot tego świadczenia, to kosztem podatkowym na moment zbycia tego przedmiotu jest wartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez dłużnika poprzez wykonanie ww. świadczenia. Analogicznie równowartość wierzytelności uregulowana w wyniku instytucji datio in solutum stanowi koszt uzyskania przychodu na moment spłaty otrzymanych w ramach ww. instytucji wierzytelności oraz obligacji.

Reasumując, w oparciu o przytoczone przepisy prawa, jak również przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że równowartość wierzytelności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uregulowanej przez dłużnika w wyniku instytucji datio in solutum będzie stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia aktywów oraz spłaty wierzytelności i obligacji otrzymanych na skutek ww. instytucji datio in solutum.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane interpretacje dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte, są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.