IPPB1/4511-511/16-5/KS - Ustalenie wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 16 maja 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 21 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lipca 2016 r. nr IPPB1/4511-511/16-2/KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim obywatelem na stałe zamieszkującym we Francji (dla celów podatkowych Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w rozumieniu art. 4 ust. 1 polsko - francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania we Francji). Wnioskodawca na terytorium Francji prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca w momencie składania niniejszego wniosku nie posiada certyfikatu rezydencji wystawionego przez właściwy organ skarbowy we Francji.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, składającej się z jednej działki ewidencyjnej o powierzchni użytkowej 0,0329 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze spadkobrania po swoim ojcu, w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości prawo własności Wnioskodawcy zostało ujawnione na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 4 grudnia 2015 r. Wartość nieruchomości w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (deklaracja SD-Z2) została określona na kwotę 200.000 zł. Wnioskodawca zamierza zlecić dokonanie wyceny nieruchomości zgodnie z obowiązującymi cenami rynkowymi w zakresie obrotu tego typu nieruchomościami w dacie jej nabycia. W przypadku, gdyby okazało się, że wartość nieruchomości jest wyższa niż określona w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych, Wnioskodawca dokona korekty tego zgłoszenia i dla celów dalszych swoich planów przyjmie wartość nieruchomości wynikającą z wyceny biegłego rzeczoznawcy.

Nieruchomość nie jest zabudowana, obecnie na nieruchomości posadowione są blaszane garaże (z uwagi na brak ich trwałego związania z gruntem nie stanowią one budynków w rozumieniu przepisów prawa budowlanego). W skład spadku po ojcu Wnioskodawcy wchodził również samochód marki Skoda, rok produkcji 1982 r., którego wartość w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych została określona na kwotę 3.000 zł.

Nieruchomość oraz samochód stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Wnioskodawca w najbliższej przyszłości planuje rozpoczęcie na przedmiotowej nieruchomości inwestycji budowlanej polegającej na wybudowaniu czterokondygnacyjnego (parter oraz trzy piętra) budynku mieszkaniowo - usługowego. Większość lokali i mieszkań jaka powstanie w tym budynku zostanie przeznaczona na sprzedaż (ewentualnie, w przypadku braku na nie kupca, wynajem), Wnioskodawca planuje jeden lub dwa lokale przeznaczyć na cele związane z prowadzoną przez niego wtedy działalnością.

W tym celu Wnioskodawca zamierza złożyć zgłoszenie rejestracyjne do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej (dodatkowym adresem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę będzie adres przedmiotowej nieruchomości) - tak aby od początku prowadzenie inwestycji budowlanej nastąpiło w ramach tej działalności. W związku z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza m.in.: stworzyć nazwę indywidualizującą jego przedsiębiorstwo, podpisać umowę najmu lokalu/adresu, który stanowić będzie siedzibę jego działalności, podpisać umowę o obsługę księgowo - rachunkową z biurem księgowym, zaprowadzić ewidencję środków trwałych, do której jako środek trwały wprowadzi przedmiotową nieruchomość (wartość początkowa zostanie określona na kwotę odpowiadającą wartości nieruchomości określonej w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych, która z kolei odpowiada wartości rynkowej tej nieruchomości lub po korekcie tego zgłoszenia w wartości wynikającej z wyceny biegłego) oraz stanowiący jego własność samochód osobowy marki Skoda, podpisać umowę z biurem architektonicznym o sporządzenie projektu budowlanego, złożyć wniosek o wydanie pozwolenia na budowę oraz dokonać wyboru Generalnego Wykonawcy i podpisać z tym podmiotem umowę o roboty budowlane (Wnioskodawca będzie Inwestorem, roboty budowlane będą wykonywane przez inny podmiot). Równocześnie Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie rozmów z potencjalnymi inwestorami, które dotyczyć będą sposobów finansowania planowanej przez niego inwestycji budowlanej.

Uwzględniając plany Wnioskodawcy dotyczące prowadzenia rozmów z inwestorami, Wnioskodawca nie wyklucza, że w ich efekcie zostanie ustalone, że podmiotem, który dokończy realizację inwestycji rozpoczętej przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej, będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W tej sytuacji na etapie zawiązywania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie miała swoją siedzibę na terytorium Polski, wspólnicy spółki - jednym z nich zostałby wtedy Wnioskodawca - postanowią że przedmiot wkładu Wnioskodawcy do spółki będzie stanowiło przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, obejmujące wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dotychczasowej formie. Wnioskodawca obejmie w kapitale zakładowym nowo utworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością udziały o wartości nominalnej odpowiadającej wartości wszystkich składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa. W konsekwencji przedmiotowego aportu, prawo własności poszczególnych składników majątkowych, z Wnioskodawcy przejdzie na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Aport do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostanie dokonany bez zastosowania mechanizmu aggio.

W sytuacji, gdy finalizacji inwestycji dokona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością model biznesowy całego przedsięwzięcia nie ulegnie zmianie - większość lokali jaka powstanie w budynku docelowo zostanie przeznaczona na sprzedaż. W przypadku, gdy zgodnie z opisanym powyżej scenariuszem, Wnioskodawca na skutek objęcia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stałby się jej wspólnikiem, Wnioskodawca nie wyklucza, że może podjąć decyzję o sprzedaży posiadanych przez niego udziałów w tej spółce.

Pismem z dnia 21 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lipca 2016 r. nr IPPB1/4511-511/16-2/KS uzupełnił braki formalne wniosku. W uzupełnieniu wniosku poinformował, że przedmiotem planowanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie szeroko rozumiana działalność związana z obsługą rynku nieruchomości, w tym: kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi oraz zarządzanie nieruchomościami obcymi wykonywane na zlecenie. Zgodnie z planami Wnioskodawcy również spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w przypadku jej zawiązania, podstawową działalność będzie prowadziła w zakresie wyżej scharakteryzowanym.

Aktywa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w przeważającej mierze będą składać się z majątku nieruchomego (zyski ze zbycia tych udziałów będą wynosić ponad 50% ich wartości z mienia nieruchomego). Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca część lokali (użytkowych i mieszkalnych), która powstanie w wybudowanym na gruncie budynku przeznaczy na sprzedaż, pozostałe lokale, Wnioskodawca zatrzyma na potrzeby własnej działalności (ewentualnie na potrzeby spółki, w przypadku jej zawiązania) lub na wynajem. Przy czym Wnioskodawca wyjaśnił, że 20% lokali jaka powstanie w budynku zostanie przeznaczona na wynajem lub potrzeby własne firmy Wnioskodawcy (ewentualnie na potrzeby spółki, w przypadku jej zawiązania), a jedynie 80% lokali zostanie przeznaczona na sprzedaż.

W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie tworzył określone aktywo - tak jak w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym lokale mieszkalne i usługowe - nie będzie mógł potraktować tych lokali jako towarów handlowych, nie będą one bowiem spełniać definicji towaru handlowego z ustawy o rachunkowości. Lokale przeznaczone na sprzedaż, po ich powstaniu, Wnioskodawca (lub spółka) potraktuje jako wyroby gotowe. Lokale przeznaczone na własną działalność Wnioskodawcy (lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) lub na wynajem, po ich powstaniu, Wnioskodawca (lub spółka), dla celów amortyzacji podatkowej, ujmie jako środki trwałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, dochody Wnioskodawcy osiągane z prowadzonej na terytorium Polski indywidualnej działalności gospodarczej będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 3 ust. 2b pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 7 ust. 2 i w zw. z art. 5 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Francji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?

2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca prawidłowo określi wartość początkową środków trwałych, ujętych w zaprowadzonej przez niego ewidencji środków trwałych i wartości i niematerialnych i prawnych, w wysokości wartości rynkowej tych składników, wskazanej przez Wnioskodawcę w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych lub na wypadek określenia przez biegłego wartości nieruchomości w innej wysokości w wartości wynikającej z wyceny biegłego?

3. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, przychód powstały na wypadek objęcia przez Wnioskodawcę udziałów w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za wkład niepieniężny będzie zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o PIT, z uwagi na fakt, że w momencie wniesienia wkładu jego przedmiot stanowić będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego?

4. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, objętych przez Wnioskodawcę w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa, Wnioskodawca jako koszt uzyskania tego przychodu potraktuje wartość składników majątku przedsiębiorstwa wynikającą z ksiąg i ewidencji tego przedsiębiorstwa?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2. Natomiast w zakresie pytań oznaczony nr 1 nr 3 i 4 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy wprowadzając odziedziczone składniki majątku do ewidencji środków trwałych jego działalności, Wnioskodawca ustali ich wartość początkową zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, tj. w wysokości rynkowej tych składników majątkowych z chwili ich nabycia, tj. w przypadku nieruchomości gruntowej w przyjętej przez niego kwocie 200.000 zł, a w przypadku samochodu osobowego w kwocie 3.000 zł. W przypadku określenia przez biegłego wartości nieruchomości w dacie jej nabycia na inną wysokość niż przyjęta przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca ustali wartość początkową tego środka w tej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że zasadnicze znaczenie dla sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego ma sposób jego nabycia. Przy czym, w przypadku nabycia środka trwałego w drodze spadku - jego wartość początkową należy ustalić w wysokości wartość rynkowej z dnia nabycia. Przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego według cen rynkowych, dopuszczalne jest skorzystanie z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie np. biegłych.

W świetle powyższego, Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową nabytych w drodze spadku środków trwałych zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami tj. według ich wartości rynkowej z dnia nabycia spadku z uwzględnieniem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli jednak nie posiada informacji o wartości rynkowej nabytych w drodze spadku środków trwałych, może skorzystać z wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego. Należy jednak pamiętać, że tak ustalona wartość początkowa winna - w myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odpowiadać wartości rynkowej z dnia nabycia.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 10 maja 2016 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.