IPPB1/4511-363/16-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 maja 2016 r. (data nadania 25 maja 2016 r., data wpływu 30 maja 2016 r.) na wezwanie z dnia 18 maja 2016 r. Nr IPPB1/4511-363/16-2/ES (data nadania 18 maja 2016 r., data odbioru 21 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem spółki komandytowej S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej "Spółka"), będącej właścicielem nieruchomości zabudowanej. Spółka zawarła umowę przedwstępną sprzedaży, na mocy której zobowiązała się do zawarcia umowy sprzedaży tej nieruchomości.

Stosownie do art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 199 z późn. zm.), jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

W zawartej przez Spółkę umowie przedwstępnej Kupujący zobowiązał się, że w przypadku łącznego spełnienia warunków:

Kupujący pokryje kwotę opłaty nałożonej przez właściwy organ na podstawie powyższego przepisu w drodze ostatecznej decyzji organu - jednakże tylko do górnej granicy kwotowo określonej w umowie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 maja 2016 r. Nr IPPB1/4511-363/16-2/ES Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny poprzez wskazanie, że:

1. Wydatek z tytułu renty planistycznej poniesie S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej "Spółka"), której wspólnikiem jest Wnioskodawca, tzn. to Spółka dokona wpłaty z tego tytułu na rachunek bankowy właściwego organu (Prezydenta Miasta), natomiast kupujący powinien dokonać wpłaty równowartości kwoty renty planistycznej (podwyższonej o ewentualny podatek o towarów i usług) na rachunek bankowy Spółki przed upływem terminu płatności określonego w decyzji nakładającej na Spółkę obowiązek zapłaty renty planistycznej.

2. Dowodem uiszczenia renty planistycznej przez Spółkę będzie potwierdzenie dokonania jej przelewu na rachunek uprawnionego organu, wraz z decyzją uprawnionego organu - Prezydenta Miasta nakładającą obowiązek jej zapłaty przez Spółkę.

3. Zgodnie z przedwstępną warunkową umową sprzedaży zawartą przez Spółkę z kupującym, kwota opłaty - refundacji renty planistycznej pokrywanej przez kupującego stanowi odrębny od ceny sprzedaży tytuł płatności.

Wnioskodawca zwraca jednak uwagę na to, że kwalifikacja prawna ww. kwoty z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego należy do kompetencji organu wydającego interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego.

4. Kupujący powinien dokonać wpłaty równowartości kwoty renty planistycznej (podwyższonej o podatek o towarów i usług, jeśli będzie on należny zgodnie z interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego) na rachunek bankowy Spółki przed upływem terminu płatności określonego w decyzji nakładającej na Spółkę obowiązek zapłaty renty planistycznej. Przy czym w dniu zawarcia, przyrzeczonej umowy sprzedaży kupujący ustanowi na zabezpieczenie płatności tej kwoty, według własnego uznania, jedno z poniższych zabezpieczeń:

* hipotekę lub

* płatną na pierwsze żądanie, bezwarunkową i nieodwołalną gwarancję bankową lub

* wpłaci tę kwotę na rachunek escrow.

Natomiast jeśli chodzi o kwestię dokumentu potwierdzającego zapłatę kwoty ww. opłaty przez kupującego na rzecz Spółki, to zależy ona od treści interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania tej kwoty podatkiem od towarów i usług, o których wydanie zwrócili się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kupujący i Spółka

W przypadku uznania przez organ podatkowy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółka w związku z jej zapłatą przez kupującego wystawi fakturę VAT. W przypadku odmiennego rozstrzygnięcia, zapłata tej kwoty na rzecz Spółki zostanie udokumentowana innym dokumentem (notą księgową).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty nałożonej na Spółkę na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - w części odpowiadającej proporcjonalnie udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki, ustalonemu w umowie spółki komandytowej?"

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty nałożonej na Spółkę na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - w części odpowiadającej proporcjonalnie udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki, ustalonemu w umowie spółki komandytowej.

Pytanie dotyczy ww. części przedmiotowej opłaty z uwagi na to, że Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki będącej spółka komandytową, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych, rozlicza w kosztach uzyskania przychodów część kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez spółkę, która odpowiada udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki, ustalonemu w umowie spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f., przychody oraz koszty uzyskania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną - którą jest Spółka - u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Oznacza to, że w przypadku poniesionego przez Spółkę kosztu, spełniającego przesłanki do uznania go za koszt uzyskania przychodów, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części takiego kosztu, odpowiadającej proporcjonalnie jego udziałowi w zyskach Spółki, ustalonemu w umowie spółki komandytowej. W konsekwencji, w przypadku przesądzenia, że opłata nałożona na Spółkę na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym spełnia przesłanki uznania jej za koszt uzyskania przychodów, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia jej ww. części do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że zdaniem Wnioskodawcy powyższa opłata (dalej zwana "rentą planistyczną") spełnia przesłanki uznania jej za koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. W świetle powyższe definicji kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów (z wyjątkiem wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.). Wydatkami takimi są również koszty pośrednio związane z przychodami, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Renta planistyczna nie została wymieniona w art. 23 u.p.d.o.f. wśród wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie stanowi ona koszt związany z przychodami. Związek ten polega przede wszystkim na tym, że poniesienie kosztu renty planistycznej przez Spółkę jest bezpośrednią konsekwencją uzyskania przez nią przychodu ze sprzedaży nieruchomości - w sytuacji, gdy przed sprzedażą miało miejsce uchwalenie pianu miejscowego albo jego zmiana, skutkujące wzrostem wartości nieruchomości. W takim bowiem wypadku, zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera (po dokonaniu sprzedaży) jednorazową opłatę ustaloną w planie zagospodarowania przestrzennego, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta stanowi zatem należność publicznoprawną, będącą koniecznym następstwem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości w powyżej określonych okolicznościach. Jest to zatem wydatek bezpośrednio związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, nakierowaną na uzyskania przychodów, którego poniesienia Spółka, zamierzająca uzyskać przychód ze sprzedaży nieruchomości, nie może uniknąć.

Uzasadnia to zatem zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Stanowisko to ma również oparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe-stanowisko takie zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji nr LPB3/423-555/11 -2/MM z dnia 28 lutego 2012 r.:

"Z powyższego wynika, iż należność z tytułu opłaty planistycznej, może powstać wyłącznie po dacie uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Na dzień uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, opłata planistyczna nie jest jeszcze należna, ani wymagalna. Zatem odpłatne zbycie nieruchomości nie daje automatycznie podstaw do poboru opłaty planistycznej. U jej podstaw leży wzrost wartości nieruchomości położonej na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w związku z jego uchwaleniem lub zmianą ustaleń zawartych w tym planie. Zatem uiszczenie opłaty pianistycznej nie jest warunkiem do zawarcia transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż w dniu 29 grudnia 2009 r. Spółka dokonała sprzedaży nieruchomości, w tym własności gruntu wraz z budowlami oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności wzniesionych na gruncie budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

W kontekście powyższego, wydatek z tytułu zapłaty renty planistycznej poniesiony przez Spółkę, spełnia warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego.

W związku z powyższym, Spółka na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zaliczyć poniesioną opłatę do kosztów uzyskania przychodu. (...)

Reasumując powyższe, renta planistyczna (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki i podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia stosownie do art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w roku 2011."

- oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji nr IBPB1/2/423-666/10/BG z dnia 28 lipca 2010 r.: "Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonała przeniesienia prawa użytkowania wieczystego części nieruchomości gruntowej wraz z prawem własności wzniesionych na gruncie budynków, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

Opłata planistyczna jest jednakże niewątpliwie związana ze sprzedażą przedmiotowego prawa, a zatem został spełniony warunek poniesienia kosztu w celu uzyskania przychodu.

W kontekście powyższego wydatek z tytułu zapłaty renty planistycznej poniesiony przez Spółkę, spełnia niewątpliwie wszystkie wymienione warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego. W związku z powyższym Spółka, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie mogła zaliczyć poniesioną opłatę do kosztów uzyskania przychodu."

Przywołane interpretacje potwierdzają, że renta planistyczna stanowi dla podatnika, który dokonał sprzedaży nieruchomości koszt uzyskania przychodów - nawet wówczas, gdy nie uzyskuje jej refundacji od nabywcy (w stanie faktycznym, które dotyczą ww. interpretacje, nie miała ona miejsca). Tym bardziej więc stanowi ona koszt uzyskania przychodów w opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, w którym Spółka otrzyma od kupującego refundację poniesionego przez nią koszty renty planistycznej.

Przedstawione okoliczności przemawiają więc za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części opłaty nałożonej na Spółkę na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, odpowiadającej proporcjonalnie jego udziałowi w zyskach Spółki, ustalonemu w umowie spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.