IPPB1/4511-317/16-2/EC - Określenie skutków podatkowych darowizny znaku towarowego do spółki osobowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* skutków podatkowych darowizny znaku towarowego do spółki osobowej - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny - jest prawidłowe,

* ustalenia wartości początkowej znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny znaku towarowego dla spółki osobowej, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny oraz sposobu ustalenia wartości początkowej znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Obecnie Wnioskodawca wraz z innymi członkami rodziny prowadzi firmę rodzinną w formie spółki jawnej (dalej Spółka).Do majątku Spółki należy między innymi prawo ochronne do znaku towarowego (dalej łącznie: "Znak towarowy") oraz nieruchomości lokalowe (dalej Nieruchomości).

Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie Spółki, będzie podlegał ochronie jako tzw. krajowy znak towarowy.

Celem rozwinięcia prowadzonego przedsiębiorstwa oraz zabezpieczenia ciągłości jego prowadzenia przez kolejne pokolenia członków rodziny, a tym samym zabezpieczenia źródła przychodów wdrażany jest projekt sukcesji. Jednym z planowanych etapów projektu jest wycofanie Znaku towarowego z majątku Spółki do majątków osobistych wspólników, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku Spółki, w tym do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Kolejno pozostali współwłaściciele Znaku towarowego - tj. ojciec i matka Wnioskodawcy, dokonają darowizny na rzecz Wnioskodawcy przysługujących im udziałów do ww. Znaku towarowego.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych.

W przyszłości, Wnioskodawca planuje wnieść Znak Towarowy tytułem darowizny do spółki niemającej osobowości prawnej i niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Może być to spółka osobowa prawa handlowego, której wspólnikiem będzie Wnioskodawca (dalej: "Spółka").

Wnoszony do Spółki Znak Towarowy będzie stanowić majątek osobisty Wnioskodawcy, niewykorzystywany w ramach działalności gospodarczej.

Na dzień wniesienia Znaku Towarowego do Spółki, Znak Towarowy będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok. Wartość Znaku Towarowego będzie przekraczała 3.500 zł.

Znak Towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Znak towarowy będzie używany w Spółce na cele prowadzonej działalności gospodarczej przez wspólników w ramach tej Spółki.

Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wobec Wnioskodawcy powstanie jakikolwiek przychód podatkowy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego na rzecz Spółki, w której jest wspólnikiem.

2. Czy odpisy amortyzacyjne mogą zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodów.

3. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego nabytego w drodze umowy darowizny przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość darowizny będzie przychodem (w stosunku do posiadanych udziałów w Spółce) jedynie tych wspólników, którym nie przysługiwało prawo do Znaku towarowego, a nie będzie przychodem wspólnika (Wnioskodawcy), który przekazał na podstawie umowy darowizny Znak towarowy Spółce.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci praw do Znaku towarowego, nabytego w drodze umowy darowizny, należy ustalić wedle wartości rynkowej i od takiej wartości wspólnicy (w tym Wnioskodawca) Spółki będą ustalali odpisy amortyzacyjne, stanowiące koszt podatkowy u wspólników, stosownie do posiadanych udziałów w Spółce.

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn, zm., dalej ustawa o p.d.o.p.), co do zasady, dochody spółek osobowych (za wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania, a podatnikami w zakresie uzyskiwanych przez nie dochodów są wspólnicy.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W przypadku, gdy wspólnikami spółki osobowej są zarówno osoby fizyczne jak i prawne, przychody, koszty i dochód ustała się z zastosowaniem odpowiednich ustaw o podatkach dochodowych, w przypadku osób fizycznych w oparciu o przepisy ustawy o p.d.o.f., a w przypadku osób prawnych w oparciu o przepisy ustawy o p.d.o.p.

Ze względu na fakt, iż pojęcie "darowizny" nie zostało zdefiniowane na gruncie prawa podatkowego, o tym, czym jest darowizna rozstrzygać będą przepisy prawa cywilnego.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej ustawa k.c.) darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, której treść zarówno: zobowiązuje darczyńcę do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym (causa donandi) na rzecz drugiej strony - obdarowanego, tj. do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i wymaga oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Istotą darowizny jako czynności nieodpłatnej jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego (k.c. Komentarz. T. EE red. Pietrzykowski 2015 wyd. 8 / Safjan). Umowa darowizny przejawia się więc przesunięciem majątkowym konkretnych aktywów, jak i innymi dyspozycjami darczyńcy, których skutkiem jest zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w majątku obdarowanego.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o p.d.o.f. do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaliczyć wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania - musi być otrzymane przez podatnika. Nie można jednak otrzymać świadczenia od samego siebie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca przenosi na Spółkę na podstawie umowy darowizny Znak towarowy. W związku z powyższym powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, ale jedynie u wspólników, którzy otrzymają świadczenie. W przypadku Wnioskodawcy, który przekaże w formie darowizny Znak towarowy, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-977/09-6/IM;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-917/09-6/1M;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-895/13-4/AA.

Ad. 2

W świetle prawa podatkowego, podmiot obdarowany, w tym przypadku Spółka, jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od darowanych jej składników majątkowych. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę mogą zostać kwalifikowane, jako koszty uzyskania przychodów na poziomie jej wspólników jeśli spełnione zostaną przesłanki umożliwiające dokonywanie amortyzacji, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o p.d.o.f., z uwzględnieniem jej art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 cyt. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzglednieniem art. 23.

Treść art. 22b ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika zatem z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o p.d.o.f., do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji możemy zaliczyć prawa własności przemysłowej (tekst jedn.: wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe i prawa ochronne na te znaki, oznaczenia geograficzne, topografie układów scalonych), o ile zostały przez podatnika nabyte, są zdatne do gospodarczego wykorzystania, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok i są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca przewiduje zatem dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o p.d.o.f.).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Przeniesienie własności w drodze darowizny należy uznać za "nabycie", w rozumieniu art. 22b ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przez podmiot obdarowany.

Podkreślić należy również, iż przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych.

Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte przez podatnika prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Jednocześnie zważyć należy na fakt, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zamierza przekazać w formie darowizny Spółce, w której jest wspólnikiem zarejestrowany Znak towarowy.

Przekazany do Spółki w formie darowizny Znak towarowy posiada prawa potwierdzone przez Urząd Patentowy i w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o p.d.o.f. stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Ze względu na fakt, iż przekazanie Znaku towarowego następuje w formie darowizny, nie mają zastosowania w stosunku do Wnioskodawcy (u którego z tytułu darowizny Znaku towarowego nie powstaje przychód) negatywne przesłanki zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych nabytych nieodpłatnie zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o p.d.o.f.

Wnioskodawca może zatem dokonać pomimo, iż po jego stronie nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od nabytych przez Spółkę praw do Znaku towarowego.

Ad. 3

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o p.d.o.f.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i.prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB1/415-1020/11-2/EC,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/1/415-454/14/JS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/1/415-453/14/JS.

Mając powyższe rozważania na uwadze należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie wartość darowanego przez Wnioskodawcę Znaku towarowego stanowić będzie część składową przychodu po stronie wspólników spółki osobowej, z wyłączeniem jego samego.

Kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy oraz dla pozostałych wspólników Spółki będą odpisy amortyzacyjne ustalone w oparciu o udział wspólników w zysku Spółki, obliczone od wartości początkowej przekazanego w drodze darowizny Znaku towarowego, którą stanowić będzie wartość rynkowa z dnia nabycia lub wartość wskazana w umowie Spółki.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-946/12-3/AA

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-231/14-2/AA

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-231/14-3/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację winni oni osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do właściwego organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.