IPPB1/4511-3/15-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W marcu 2011 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy. Po upływie 40% normatywnego czasu amortyzacji określonego w art. 22i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, samochód został wykupiony od leasingodawcy na podstawie faktury VAT. Z uwagi na decyzję o niewykorzystywaniu pojazdu do dalszej działalności gospodarczej nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i żadne wydatki związane z jego eksploatacją nie były odnoszone do kosztów działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni przewiduje, że samochód ten zostanie sprzedany w okresie najbliższych kilku miesięcy (od wykupu na dzień składania wniosku minęło 18 miesięcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego i nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i nie użytkowanego po wykupie na cele prowadzonej działalności gospodarczej, po 18 miesiącach, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 10 ust. 1 pkt 8d określa jako źródło przychodów odpłatne zbycie innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Jednocześnie art. 10 ust. 2 pkt 3 mówi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Obowiązujące przepisy zbliżają formę leasingu operacyjnego do umowy najmu lub dzierżawy. Podczas jej trwania, właścicielem samochodu osobowego był leasingodawca. Fakt obciążania kosztami działalności gospodarczej ratami leasingowymi, wydatkami na paliwo nie powoduje, że przedmiot leasingu staje się automatycznie składnikiem firmy leasingobiorcy. Takie stanowisko przyjął także Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 11.12.2013 sygn. akt I SA/Po 574/13, który dotyczy skargi na interpretację podatkową ILPB1/415-803/12-4/AG.Nie ma przepisów określających dla przedsiębiorcy wymóg wprowadzenia do ewidencji środków trwałych lub wyposażenia wykupionego przedmiotu leasingu. Zarówno przepisy podatkowe jak i przepisy prawa cywilnego nie oddzielają zdolności prawnej przedsiębiorcy i osoby fizycznej, bowiem wszystkie zobowiązania i nabyte prawa wchodzą w skład majątku osoby fizycznej. Stwierdzenie w dniu wykupu braku przydatności w prowadzonej działalności, samochodu osobowego, spowodowało brak ujęcia w kosztach tej operacji, nie wprowadzenie samochodu osobowego do ewidencji wyposażenia i ewidencji środków trwałych. Samochód osobowy nie stał się więc składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej, nie mógł zatem być z niej wycofany.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 jest uzupełnieniem przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. który podaje zamknięty katalog przychodów z działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni uważa zatem, ze sprzedaż samochodu osobowego, po osiemnastu miesiącach od daty wykupu z leasingu operacyjnego, nie stanowi przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8d nie stanowi źródła przychodu. Jest zatem zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawczynię interpretacje dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.