IPPB1/4511-145/15-5/AM - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Rodzice Wnioskodawcy posiadają spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzice od kilku lat nie mieszkają w tym lokalu i użyczają go Wnioskodawcy bezpłatnie. Lokal ten jest przez niego wynajmowany na wolnym rynku za opłatą. Od przychodu uzyskanego w naturze, z racji bezpłatnego użyczenia mu mieszkania przez rodziców, nie odprowadza podatku. Podatek odprowadzam jedynie od przychodu pieniężnego uzyskiwanego z racji wynajmu użyczonego mu mieszkania.

Wnioskodawca jest właścicielem mieszkania, które zostało kupione za środki pochodzące z kredytu gotówkowego zaciągniętego za granicą. Mieszkanie będzie w przyszłości wynajmowane na wolnym rynku. Przychód pochodzący z najmu mieszkania, Wnioskodawca zamierza pomniejszać o koszt spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na ten cel, mimo iż kredyt został zaciągnięty za granicą oraz nie jest to kredyt hipoteczny, lecz kredyt gotówkowy (zatem na dowolny cel) w walucie obcej (EURO).

Wnioskodawca zamierza kupić mieszkanie, które bezpłatnie użyczy kuzynce. Kuzynka będzie ponosiła wszelkie koszty związane z bieżącym utrzymaniem mieszkania, w tym czynsz do administracji. W wyniku tego utrzymanie mieszkania nie będzie się wiązało dla Wnioskodawcy z żadnymi kosztami. Nie będzie ono też generowało żadnych przychodów pieniężnych. Brak konieczności ponoszenia tych opłat przez Wnioskodawcę zmniejszy jego comiesięczne wydatki, jednak kwoty zmniejszenia jego comiesięcznych wydatków nie uważa za swój przychód, zatem nie będzie odprowadzał od niej podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód w naturze, polegający na użyczeniu mi (bezpłatnie) mieszkania przez rodziców, podlega opodatkowaniu. Czy obowiązek podatkowy w tym wypadku zależy od sposobu użytkowania przeze mnie użyczonego mi lokalu, tj. czy zależy on od tego czy używam lokalu na potrzeby własne lub czy go wynajmuję w całości lub częściowo.

2. Czy koszt spłaty kredytu (odsetki) zaciągniętego na zakup mieszkania może pomniejszać przychód z najmu tego mieszkania, nawet gdy kredyt został zaciągnięty zagranicą oraz jest to kredyt gotówkowy w EURO... W jaki sposób przeliczyć koszt spłaty kredytu na PLN.

3. Czy zredukowanie kosztów związanych z utrzymaniem własnego mieszkania, poprzez bezpłatne użyczenie tego mieszkania, jest traktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 2

Artykuł 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) i jednocześnie, w myśl art. 22 ust. 1 tej ustawy, koszty uzyskania przychodów to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W przypadku Wnioskodawcy, kredyt został zaciągnięty w celu zakupu mieszkania i przygotowania go na cele wynajmu. Związek przyczynowo-skutkowy jest oczywisty, choć może zostać wykazany nie na podstawie "tytułu" przyznanego kredytu, a jedynie na podstawie analizy przelewów (na i z konta zagranicznego) oraz umowy kupna-sprzedaży lokalu oraz faktur za prace remontowe. Ustawa nie określa odsetki od jakiego rodzaju pożyczek lub kredytów mogą być uważane za koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca zakłada zatem, że rodzaj kredytu oraz miejsce jego zaciągnięcia nie mają znaczenia i koszt spłaty tego kredytu uznaje za koszt uzyskania przychodów z najmu wskazanego mieszkania. W myśl art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszt ten przelicza z EURO na PLN według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione przez osoby inne niż podatnik),

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zgodnie z art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył mieszkanie sfinansowane kredytem w walucie obcej. Wnioskodawca zamierza wynająć przedmiotowe mieszkanie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony zostanie pod wynajem, jako związane z uzyskiwanym przychodem z najmu - mogą, co do zasady, zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że wydatki z tytułu odsetek od kredytu - o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ww. ustawy i nie zwiększają wartości początkowej wynajmowanego lokalu mieszkalnego - mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Z tym jednak zastrzeżeniem, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te wydatki, które zostały faktycznie zapłacone przez Wnioskodawcę (od momentu przekazania lokalu do wynajmu). Koszty poniesione w walutach obcych - zgodnie z art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu - czyli dzień zapłaty odsetek od kredytu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.