IPPB1/4511-1185/15-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego przy użyciu weksla - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych prawa ochronnego od znaku towarowego nabytego przy użyciu weksla.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest obecnie wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: "Spółka Jawna"). W przyszłości rozważane jest nabycie przez Spółkę Jawną prawa ochronnego do już zgłoszonego i zarejestrowanego w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) wspólnotowego znaku towarowego (dalej: "Znak Towarowy") na podstawie umowy sprzedaży.

Znak Towarowy będzie wykorzystywany przez Spółkę Jawną w jej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów podlegających opodatkowaniu. Znak Towarowy będzie spełniał definicję wartości niematerialnej i prawnej i zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W związku z umową sprzedaży Znaku Towarowego, Spółka Jawna będzie zobowiązana do zapłaty ustalonej ceny. Zgodnie z umową, zapłata zostanie dokonana przez Spółkę Jawną poprzez przeniesienie na kontrahenta weksla własnego.

Wystawiony przez Spółkę Jawną i przyjęty przez zbywcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone prawo do Znaku Towarowego w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do zbywcy. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Spółki Jawnej do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako wspólnik Spółki Jawnej będzie uprawniony do rozpoznawania odpis amortyzacyjnego, proporcjonalnie do swojego udziału, jeżeli zapłata za Znak Towarowy nastąpi przy użyciu weksla.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana zapłata za pomocą weksla będzie stanowiła formę uregulowania zobowiązania i Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej odpowiadającej cenie nabycia Znaku Towarowego, proporcjonalnie do posiadanego przez niego prawa do udziału w zysku (udziału) w Spółce Jawnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, koszty poniesione na nabycie Znaku Towarowego będą stanowiły co do zasady koszty uzyskania przychodu w związku z tym, że nabyty Znak Towarowy będzie służył Spółce Jawnej do osiągania przychodów. Przychody uzyskiwane przez Spółkę Jawną będą podlegały opodatkowaniu na poziomie jej wspólników, proporcjonalnie do posiadanego przez ich udziału w zysku (udziału) Spółki Jawnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, koszty nabycia wartości niematerialnych i prawnych (do których należy zaliczyć Znak Towarowy jako prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.) zaliczane są do kosztów uzyskani przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L z dnia 24 marca 2009 r. 78.1) wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. Możliwość amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego, analogicznie do krajowego znaku towarowego jest akceptowana przez organy podatkowe (przykładem stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej z dani 2 lutego 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej, nr IPPB3/423-781/10-2/MS).

Ponadto, w świetle przepisów ustawy o PIT amortyzacji podlegają wartości niematerialne i prawne, które spełniają przesłanki wymienione w art. 22b ust. 1 Ustawy o PIT. Znak Towarowy o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, będzie spełniać przesłanki przewidziane w art. 22b ust. 1 Ustawy o PIT. W rezultacie, Znak Towarowy będzie podlegał amortyzacji dla celów podatku dochodowego o osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 w zw. z art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych (dalej: "WNiP") która w przypadku, gdy wartości te został nabyte w drodze odpłatnego nabycia jest równa cenie ich nabycia.

Zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 ustawy o PIT, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia WNiP, jeżeli termin, o którym mowa w art. 24d ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w art. 24d ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w art. 24d ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego tego przepisu.

Ustawa o PIT nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem uregulowania ceny nabycia. Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie terminu "uregulowanie" nie oznacza wymogu dokonania uregulowania poprzez zapłatę ceny za WNiP w formie pieniężnej a zatem "uregulowanie" ceny może być lokowane w innej formie np. poprzez zapłatę za pomocą weksla. Za taką wykładnią przemawia również fakt, że ustawodawca posłużył się pojęciem uregulowania ceny, które zasadniczo jest pojęciem szerszym od pojęcia "zapłaty".

W doktrynie jednoznacznie przyjmuje się, że weksel może pełnić funkcję płatniczą. Funkcja płatnicza weksla polega na regulowaniu zobowiązań płatniczych poprzez wręczenie weksla zamiast zapłaty z tytułu zawartych transakcji gospodarczych. Zapłata faktury wekslem oznacza umorzenie zobowiązania handlowego wynikającego z faktury (przez jego zamianę w zobowiązanie wekslowe). Ma ona taki skutek (w sensie umorzenia zobowiązania) jak zapłata gotówką.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, zapłata przez Spółkę Jawną za Znak Towarowy za pomocą weksla, powinna być uznana za formę uregulowania kwoty odpowiadającej cenie nabycia, o którym mowa w art. 24d Ustawy o PIT. W konsekwencji w przypadku uregulowania przez Spółkę Jawną zobowiązania poprzez zapłatę za Znak Towarowy wekslem w terminach wskazanych w ustawie, możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych od nabytego Znaku Towarowego. Podstawą odpisów amortyzacyjnych będzie wartość początkowa Znaków Towarowych równa cenie ich nabycia.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego nabywcą Znaku Towarowego będzie Spółka Jawna, która jest spółką osobową. Spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego. W przypadku gdy wspólnikami spółki osobowej są osoby fizyczne, zgodnie z art. 8 Ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych od Znaku Towarowego nabytego przez Spółkę Jawną powinny być rozpoznane u Wnioskodawcy proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku Spółki Jawnej. W związku z zapłatą za pomocą weksla dojdzie do uregulowania ceny nabycia Znaków Towarowych, a w konsekwencji spełnione zostaną warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od Znaku Towarowego u Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że stanowisko przedstawione we wniosku zostało zaakceptowane w analogicznych interpretacjach indywidualnych:

* interpretacji indywidualnej z dnia 5 czerwca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, nr IPPB3/423-169/13-2/EŻ oraz

* interpretacji indywidualnej z dnia 2 stycznia 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPP2/443-921/13/WN.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy opisana zapłata za pomocą weksla będzie stanowiła formę uregulowania zobowiązania i Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej odpowiadającej cenie nabycia Znaku Towarowego, proporcjonalnie do posiadanego przez niego prawa do udziału w zysku (udziału) w Spółce Jawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że interpretacje te dotyczą tylko konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.