IPPB1/4511-1146/15-2/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonej wierzytelności - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonej wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatniczka posiada wierzytelność za sprzedany towar do firmy S. sp. z o.o., gdzie większościowym udziałowcem (S. sp. z o.o.) jest syn podatniczki, a w zarządzie spółki S. jest mąż i syn podatniczki. Na skutek porozumienia, zgodnego z wolą obydwu stron, chcą zawrzeć umowę umorzenia wierzytelności podatniczki wobec S. sp. z o.o. Dłużnik przyjmie umorzenie wierzytelności. Podatniczka zaliczyła wierzytelności będące podmiotem umorzenia do swoich przychodów należnych, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwocie netto, a podatek od towarów i usług wykazano jako podatek należny w deklaracji VAT 7. Nabywca towarów po przyjęciu umorzenia wierzytelności zaliczy umorzoną wierzytelność do przychodów podlegających opodatkowaniu w kwocie brutto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedający (Podatniczka) może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość umorzonych wierzytelności, w kwotach wykazanych wcześniej jako przychody należne dodatkowo powiększone o wartość umorzonego podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne. Podatniczka zaliczyła do przychodów należnych kwotę netto umorzonej wierzytelności, zgodnie z art. 14, zatem w przypadku umorzenia tej wierzytelności powstaje prawo do zarachowania w koszty uzyskania przychodów całej wartości umorzenia.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych ograniczeń związanych z jego stosowaniem, zatem umorzona wierzytelność w całości stanowić będzie koszt uzyskania przychodu, bez względu na przyczynę umorzenia. Podatek VAT ujęty w umorzonej wierzytelności także będzie stanowił koszt uzyskania przychodów - ponieważ został zapłacony przez podatniczkę i odliczony przez spółkę S.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Według art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

* być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą zostać spełnione łącznie, a mianowicie:

* wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,

* wierzytelność musi zostać umorzona.

Ponadto należy zastrzec, iż przedmiotowa wierzytelność w myśl z art. 23 ust. 1 pkt 17 nie może być przedawniona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia umorzonej wierzytelności. Natomiast zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu, czy też poprzez oświadczenie). Wierzytelność będzie umorzona dopiero wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on zwolnienie z długu. Dopiero wówczas okoliczność ta, po spełnieniu ustawowych wymogów może rzutować na wysokość podstawy opodatkowania, a w konsekwencji i na wysokość zobowiązania podatkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni posiada wobec spółki z o.o. wierzytelność z tytułu sprzedaży towaru. Należność ta była zarachowana w całości jako przychód należny, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku porozumienia między stronami, wierzytelność zostanie umorzona.

W świetle przytoczonych regulacji prawnych, w kontekście przedstawionej sprawy, stwierdzić należy, że wierzytelność umorzona (zgodnie z treścią art. 508 Kodeksu cywilnego) która zarachowana została uprzednio jako przychód należny i nie jest wierzytelnością przedawnioną, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko kwotę netto tej wierzytelności (kwotę pomniejszoną o podatek VAT), tj. w wartości uprzednio zaliczonej do przychodów. Należny podatek od towarów i usług zawarty w kwocie wierzytelności nie podlegał zaliczeniu do przychodów należnych, a zatem nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.