IPPB1/4511-1110/15-8/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 30 grudnia 2015 r. (data nadania 30 grudnia 2015 r., data wpływu 4 stycznia 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 18 grudnia 2015 r. Nr IPPB1/415-1110/15-2/AM (data nadania 21 grudnia 2015 r., data doręczenia 28 grudnia 2015 r.) i piśmie uzupełniającym z dnia 18 stycznia 2016 r. (data nadania 18 stycznia 2016 r., data wpływu 20 stycznia 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 5 stycznia 2016 r. Nr IPPB1/415-1110/15-4/AM (data nadania 7 stycznia 2016 r., data doręczenia 15 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont lokalu związanego wyłącznie z trzecią kondygnacją (II piętro (część pytania Nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Wnioskodawca objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz jest zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną w rozumieniu podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości nabyć w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nowy lokal mieszkalny.

Lokal usytuowany będzie na trzech kondygnacjach (parter, do którego przynależał będzie ogródek, I piętro oraz II piętro). Dostęp na drugą kondygnację (i piętro) oraz trzecią kondygnację (II piętro) będzie możliwy poprzez wybudowane w tym celu schody. Lokal będzie nabyty od dewelopera na rynku pierwotnym. Lokal zostanie nabyty w stanie surowym zamkniętym, tzn. będą doprowadzone do niego media, będzie wykonana elewacja, będą zamontowane drzwi zewnętrzne oraz okna, będą wykonane schody oraz będą postawione ściany działowe. Lokal będzie wymagał poniesienia wydatków (nakładów) na zakup usług o charakterze wykończeniowym oraz towarów/materiałów wykończeniowych (na przykład klej do płytek ceramicznych, gładź gipsowa, farby, płytki ceramiczne, terakota, panele, materiały niezbędne do wykończenia schodów) i wyposażenia pokoi (na przykład łóżka, sofa, szafy, regały, kredensy, sprzęt RTV), kuchni (na przykład meble kuchenne, sprzęt AGD, zlew, armatura), łazienki i toalety (na przykład meble łazienkowe, wanna, zlew, armatura), pomieszczenie biurowe (na przykład biurko, szafy, stół, krzesła, fotele, sofa) oraz archiwum (na przykład regały).

Wnioskodawca planuje także wyposażenie lokalu mieszkalnego w klimatyzator typu multisplit, który składał się będzie z pięciu jednostek wewnętrznych ściennych oraz z jednej jednostki zewnętrznej. Wnioskodawca zamierza zakupić jednostki wewnętrzne ścienne klimatyzacji, które będą zamontowane w sposób umożliwiający ich zdemontowanie i odłączenie od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i urządzenia. Wnioskodawca na podstawie faktury dokumentującej nabycie klimatyzacji będzie w stanie określić wartość jednostkową jednostek wewnętrznych ściennych oraz jednostki zewnętrznej, jak również prac montażowych związanych z ich instalacją (montaż przewodów w bryle budynku).

Wnioskodawca zamierza wykorzystać lokal mieszkalny na cele związane z działalnością gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług doradczych podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz na cele prywatne. Lokal funkcjonalnie będzie podzielony na trzy strefy: strefę działalności gospodarczej, strefę prywatną oraz strefę mieszaną.

Strefa działalności gospodarczej będzie znajdowała się na trzeciej kondygnacji (II piętro) lokalu mieszkalnego. Strefa ta będzie konstrukcyjnie wyodrębniona od pozostałych stref. Wskazana kondygnacja będzie służyła wyłącznie celom prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie będzie ona w żadnym zakresie wykorzystywana na cele prywatne. Na tej kondygnacji znajdować się będą dwa pokoje oraz łazienka z toaletą. Jeden z pokojów będzie pełnił funkcje biurowe (gabinet), drugi natomiast będzie przeznaczony na archiwum. W pokoju biurowym Wnioskodawca planuje wyodrębnić funkcjonalnie przestrzeń do pracy. Wyodrębnieniu ma służyć właściwe dla każdej z przestrzeni wyposażenie. W tym celu Wnioskodawca zamierza nabyć m.in. biurko, fotel biurowy, szafy, regały, sofę, fotele oraz stół. Archiwum Wnioskodawca planuje wyposażyć w szafy oraz regały. Wnioskodawca nie wyklucza także wyodrębnienia w archiwum części biznesowej poprzez wyposażenie archiwum m.in. w stół i krzesła. Każde z pomieszczeń, tj. pomieszczenie biurowe oraz archiwum, będzie wyposażone w klimatyzację, tzn. w każdym z pomieszczeń będzie zamontowana jedna jednostka wewnętrzną ścienna. Wyposażenie znajdujące się na trzeciej kondygnacji (II piętro) będzie przeznaczone jedynie na cele działalności gospodarczej i nie będzie wykorzystywane do celów prywatnych.

Strefa prywatna będzie znajdowała się na drugiej kondygnacji (I piętro) lokalu mieszkalnego. Strefa ta będzie konstrukcyjne wyodrębniona od pozostałych stref. Wskazana kondygnacja będzie służyła wyłączenie celom prywatnym Wnioskodawcy. Nie będzie ona w żadnym zakresie wykorzystywana na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Na danej kondygnacji znajdować się będą dwa pokoje oraz łazienka z toaletą. Pokoje te będą przeznaczone na sypialnie. W każdej z sypialni będzie zamontowana jedna jednostka wewnętrzna ścienna klimatyzacji.

Strefa mieszana będzie znajdowała się na pierwszej kondygnacji (parter) lokalu mieszkalnego. Strefa ta będzie konstrukcyjne wyodrębniona od pozostałych stref. Wskazana kondygnacja będzie służyła zarówno celom prywatnym Wnioskodawcy jak i celom prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Na tej kondygnacji znajdować się będzie pokój dzienny (salon), otwarta kuchnia oraz toaleta. W ramach pokoju dziennego Wnioskodawca planuje wyodrębnić część wypoczynkową, która wyposażona zostanie m.in. w sofę, stolik, sprzęt RTV, oraz część jadalnianą, która wyposażona będzie m.in. w stół i krzesła. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać pierwszą kondygnację także do celów biznesowych poprzez przyjmowanie w nich klientów. Na pierwszej kondygnacji (parter) znajdować się będzie jedna jednostka wewnętrzna ścienna klimatyzacji.

Z własnością lokalu związany będzie udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Wnioskodawca będzie miał do wyłącznego korzystania na podstawie umowy quad usum (umowa o podział nieruchomości wspólnej do korzystania) część gruntu (ogródek). Wyjście z lokalu do ogródka będzie możliwe jedynie z poziomu I kondygnacji (parteru), należącej do strefy mieszanej.

Bieżące utrzymanie budynku mieszkalnego będzie wiązało się z ponoszeniem następujących wydatków (koszty eksploatacyjne):

Na opłatę za czynsz składać się będzie m.in. opłata za wywóz śmieci, opłata na fundusz remontowy, ochronę, utrzymanie zieleni oraz zaliczka na wodę. Będzie ona uiszczana na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, o ile zostanie ona powołana.

Po oddaniu lokalu do użytkowania Wnioskodawca może ponosić ponadto wydatki na jego bieżące remonty.

Nabycie lokalu mieszkalnego nastąpi m.in. ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego oraz ewentualnie pożyczki od osoby fizycznej (pożyczka prywatna). Środki na zakup lokalu nie będą pochodziły z kredytu inwestycyjnego. W związku z wymaganiami stawianymi Wnioskodawcy przez bank udzielający kredytu, w umowie kredytowej jako strona będzie wskazany Wnioskodawca z imienia i nazwiska. Jego identyfikacja nastąpi na podstawie dowodu osobistego. W umowie kredytu nie będzie zawarta firma Wnioskodawcy oraz dane identyfikujące prowadzoną przez niego działalność gospodarczą takie jak NIP oraz REGON.

W związku z wymaganiami banku udzielającego kredytu, faktura dokumentująca nabycie lokalu otrzymana od dewelopera nie będzie zawierała nazwy działalności gospodarczej Wnioskodawcy, pod którą widnieje on w CEIDG. Będzie jednak zawierała dane identyfikujące Wnioskodawcę jako podatnika podatku od towarów i usług, w szczególności jego imię i nazwisko, adres oraz NIP.

Nabycie towarów oraz usług związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokalu mieszkalnego, poniesienie kosztów eksploatacyjnych oraz wydatki na bieżące remonty będą udokumentowane fakturami zawierającymi dane identyfikujące Wnioskodawcę jako podatnika podatku od towarów i usług, w szczególności będą one zawierały jego NIP. Jeśli faktura dokumentująca wydatek związany z lokalem nie będzie zawierała NIP Wnioskodawcy, Wnioskodawca wystawi dostawcy stosowną notę korygującą zawierającą NIP.

Wnioskodawca wprowadzi lokal mieszkalny do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca nie wyklucza sprzedaży w przyszłości lokalu mieszkalnego. Sprzedaż lokalu przez Wnioskodawcę w przyszłości może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Wnioskodawca rozważa zgłoszenie adresu pod którym znajduje się lokal mieszkalny do CEIDG jako adres głównego lub dodatkowego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 18 grudnia 2015 r. Nr IPPB1/4511-1110/15-2/AM Wnioskodawca wskazał, że:

* będzie ponosił wydatki na wskazany lokal o charakterze ulepszeń w okresie jego eksploatacji (pytanie nr 3),

* zdaniem Wnioskodawcy, jednostka zewnętrzna wraz z jednostkami wewnętrznymi nie stanowi jednego środka trwałego. Każda jednostka (zewnętrzna i wewnętrzna) stanowić będzie odrębny środek trwały (pytanie nr 7),

* w miejscu przez niego wskazanym (część lokalu będącego przedmiotem niniejszego wniosku) będzie rzeczywiście prowadzona działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zakresie doradztwa podatkowego,

* posiada także inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które wskazane jest w CEIDG jako główne miejsce wykonywania działalności.

* Wnioskodawca nie zamierza dokonywać zmian w CEIDG zakresie głównego miejsca prowadzenia działalności po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej także w lokalu będącym przedmiotem wniosku. Podsumowując, działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona będzie rzeczywiście w dwóch miejscach. Wnioskodawca planuje nie wskazywać lokalu będącego przedmiotem niniejszego wniosku jako dodatkowego miejsca prowadzenia działalności w CEIDG. (pytanie nr 10).

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 20 stycznia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 5 stycznia 2016 r. Nr IPPB1/4511-1110/15-4/AM Wnioskodawca wskazał, że:

Wydatki, których nie da się przyporządkować do trzeciej kondygnacji (II piętro) związane będą z całym lokalem (a nie budynkiem - jak wskazano omyłkowo w pytaniu). Wydatki te będą więc związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, jednak nie w całości, gdyż dotyczyć będą wszystkich kondygnacji lokalu, spośród których tylko trzecia kondygnacja (II piętro) służyć będzie wyłącznie do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

1. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej lokalu mieszkalnego, dokonywane według rocznej stawki amortyzacyjnej 1,5%, w wysokości ustalonej od wartości początkowej lokalu mieszkalnego odpowiadającej stosunkowi powierzchni trzeciej kondygnacji (II piętro) przeznaczonej wyłącznie na cele działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni stanowiącej sumę powierzchni pierwszej kondygnacji (parter), drugiej kondygnacji (I piętro) oraz trzeciej kondygnacji (II piętro).

2. Czy za wartość początkową całego lokalu mieszkalnego, która będzie podstawą kalkulacji części wartości początkowej, od której dokonywane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, uznać należy cenę zakupu lokalu mieszkalnego, powiększoną o odsetki od kredytu zapłacone do dnia przekazania lokalu do używania oraz powiększoną o wydatki poniesione do dnia przekazania lokalu do używania na zakup usług o charakterze wykończeniowym i materiałów wykończeniowych związanych ściśle z murami i podłogami lokalu (jak malowanie, gipsowanie, podłogi, płytki, armatura itp.).

3. Czy wszelkie wydatki - tj. zarówno związane z trzecią kondygnacją (II piętro), jak też związane z inną kondygnacją, lub całym budynkiem - o charakterze ulepszeń lokalu, poniesione w trakcie jego eksploatacji zwiększać będą wartość początkową całego lokalu mieszkalnego, która będzie podstawą kalkulacji części wartości początkowej, od której dokonywane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

4. Czy poniesione w trakcie eksploatacji wydatki na remont lokalu związane wyłącznie z trzecią kondygnacją (II piętro) Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki na remont lokalu, których nie da się przyporządkować bezpośrednio do trzeciej kondygnacji (II piętra), lecz związane będą z całym lokalem - Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w części odpowiadającej stosunkowi powierzchni trzeciej kondygnacji (II piętro) przeznaczonej wyłączenie na cele działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni stanowiącej sumę powierzchni pierwszej kondygnacji (parter), drugiej kondygnacji (I piętro) oraz trzeciej kondygnacji (II piętro).

5. Czy w trakcie eksploatacji lokalu Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wydatki na opłatę za czynsz oraz media w części związanej z przychodami Wnioskodawcy, która wyliczona powinna zostać jako stosunek powierzchni trzeciej kondygnacji (II piętro) przeznaczonej wyłączenie na cele działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni stanowiącej sumę powierzchni pierwszej kondygnacji (parter), drugiej kondygnacji (I piętro) oraz trzeciej kondygnacji (II piętro).

6. Czy Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup wyposażenia pomieszczenia biurowego (gabinetu) oraz archiwum, tj. pomieszczeń znajdujących się na trzeciej kondygnacji (II piętrze), takiego jak na przykład biurko, fotel biurowy, sofa, stół, krzesła, regał na literaturę, szafy, regały do przechowywania dokumentacji, w sytuacji gdy wyposażenie będzie wykorzystywane jedynie na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy - albo jednorazowo (w odniesieniu do składników wyposażenia, których wartość nie przekroczy 3500 zł) albo poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych (w odniesieniu do składników wyposażenia, których wartość przekroczy 3500 zł i które uznane zostaną za środki trwałe).

7. Czy Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować w całości do kosztów uzyskania przychodów wydatek na zakup jednostek wewnętrznych ściennych klimatyzacji w zakresie w jakim będzie on mógł jednoznacznie przyporządkować dane jednostki do pomieszczeń wykorzystywanych na cele działalności gospodarczej, znajdujących się na trzeciej kondygnacji (II piętro), natomiast wydatek na zakup jednostki zewnętrznej klimatyzacji w proporcji odpowiadającej stosunkowi liczby jednostek wewnętrznych ściennych wykorzystywanych na cele działalności gospodarczej do liczby jednostek wewnętrznych ściennych jakie zostały podłączone do jednostki zewnętrznej - albo jednorazowo (w odniesieniu do jednostek klimatyzacji, których wartość nie przekroczy 3500 zł) albo poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych (w odniesieniu do jednostek klimatyzacji, których wartość przekroczy 3500 zł i które uznane zostaną za środki trwałe).

8. Czy Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów zapłacone po dniu przyjęcia lokalu do użytkowania odsetki od kredytu mieszkaniowego oraz zapłacone odsetki od pożyczki od osoby fizycznej (pożyczka prywatna) zaciągniętych na sfinansowanie nabycia lokalu mieszkalnego w części związanej z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, która odpowiadać będzie stosunkowi powierzchni trzeciej kondygnacji (II piętro) przeznaczonej wyłączenie na cele działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni stanowiącej sumę powierzchni pierwszej kondygnacji (parter), drugiej kondygnacji (I piętro) oraz trzeciej kondygnacji (II piętro).

9. Czy cena sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w części na cele działalności gospodarczej nie będzie stanowiła przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy PIT, a w konsekwencji będzie podlegała opodatkowaniu zgodnie z przepisami właściwymi dla źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT.

10. Czy zgłoszenie przez Wnioskodawcę adresu pod którym zlokalizowany będzie lokal mieszkalny do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako adres dodatkowego miejsca wykonywania działalności gospodarczej stanowi okoliczność, od zaistnienia której uzależnione jest prawo Wnioskodawcy do zakwalifikowania poniesionych przez niego wydatków na cele działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na część pytania nr 4 tj. dotyczącą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont lokalu związanego wyłącznie z trzecią kondygnacją (II piętro).

Natomiast odpowiedź na pytanie Nr 4 w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont lokalu, których nie da się przyporządkować bezpośrednio do trzeciej kondygnacji (II piętra), lecz związane będą z całym lokalem - pozostawia się bez rozpatrzenia.

W zakresie pytań oznaczonych nr 1, 2,3, 5, 6, 7, 8, 9 i 10 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

AD. 4

Zdaniem Wnioskodawcy poniesione w trakcie eksploatacji lokalu wydatki na remont lokalu związane wyłącznie z trzecią kondygnacją (II piętro) Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki na remont lokalu, których nie da się przyporządkować bezpośrednio do trzeciej kondygnacji (II piętra), lecz związane będą z całym budynkiem - Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w części odpowiadającej stosunkowi powierzchni trzeciej kondygnacji (II piętro) przeznaczonej wyłączenie na cele działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni stanowiącej sumę powierzchni pierwszej kondygnacji (parter), drugiej kondygnacji (I piętro) oraz trzeciej kondygnacji (II piętro).

UZASADNIENIE do odpowiedzi na pytanie nr 4

W trakcie eksploatacji lokalu mieszkalnego Wnioskodawca może ponieść wydatki na jego remont (nie stanowiące ulepszenia lokalu zwiększającego jego wartość początkową).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów. Koszty te mogą być bezpośrednio związane z przychodem, albo pośrednio związane z przychodem. Wobec powyższego, do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mogą być również zaliczone koszty remontów w lokalu, w którym podatnik prowadzi działalność gospodarczą. Koszty te bowiem są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia przychodów z działalności gospodarczej.

Wydatki na remont lokalu będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości, jeżeli remont obejmie część lokalu przeznaczoną wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Wobec tego, że w lokalu mieszkalnym zostanie fizycznie wyodrębniona część przeznaczona wyłącznie do działalności gospodarczej, wydatki poniesione na remont tej części będą związane wyłącznie z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Jeżeli wydatków remontowych Wnioskodawca nie będzie mógł bezpośrednio powiązać ani z częścią przeznaczoną na prowadzenie działalności gospodarczej ani z częścią mieszkalną, wydatki te powinny zostać natomiast zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko częściowo (proporcjonalnie). Chociaż przepisy Ustawy PIT nie regulują sposobu, w jaki podatnik wykorzystujący lokal mieszkalny w części do prowadzenia działalności gospodarczej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na remont, zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest zaliczanie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w takiej części, w jakiej powierzchnia lokalu mieszkalnego zajmowana na potrzeby działalności gospodarczej pozostaje w stosunku do całej powierzchni lokalu. Możliwość rozliczania wydatków na remont w sposób wskazany powyżej potwierdzają pośrednio przepisy o dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego w części wykorzystywanego na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont lokalu związanego wyłącznie z trzecią kondygnacją (II piętro) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Podkreślić należy, że jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal, jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód o zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy pomieszczenie jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne, a jedynie sporadycznie jest wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wydatki związane z posiadaniem takiego pomieszczenia stanowią bez wątpienia wydatki o charakterze osobistym. W rezultacie nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa powoływanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości lokalowej, pomiędzy wydatkami związanymi z jej używaniem i eksploatacją, a prowadzoną działalnością istnieje związek przyczynowo - skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że wydatki związane z używaniem i eksploatacją nieruchomości mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim ww. nieruchomość będzie wykorzystywana na potrzeby tej działalności.

Jednocześnie wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają natomiast definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż wydatki na remont lokalu związane wyłącznie z trzecią kondygnacją Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz że pozostaje związku z uzyskanymi przychodami spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.