IPPB1/4160-4/14/16-10/S/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 447/14 (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania składników majątku likwidowanej spółki komandytowej powstałej z przekształcenia spółki komandytowo-akcyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania składników majątku likwidowanej spółki komandytowej powstałej przekształcenia spółki komandytowo-akcyjnej

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zostać akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: SKA) Następnie na podstawie przepisów k.s.h. przekształcona jest w spółkę komandytową, gdzie Wnioskodawca będzie komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: SK).

Następnie na skutek rozwiązania (likwidacji) spółki komandytowej Wnioskodawca otrzyma składniki majątku inne niż wierzytelności.

Składniki majątku, które zostaną przekazane Wnioskodawcy w ramach rozwiązania spółki komandytowej, będą składnikami majątkowymi, których wydatki będą sfinansowane z zysków SKA przed przekształceniem w spółkę komandytową, opodatkowanych przez wspólników. Zyski SKA, o których mowa powyżej, będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w części odpowiadającej zyskowi przypadającemu komplementariuszowi, a w części będą to środki odnoszące się do niewypłaconego akcjonariuszom zysku (nieopodatkowanie niewypłaconego akcjonariuszom zysku wynika z zastosowania się do interpretacji ogólnej Ministerstwa Finansów z dnia 11 maja 2012 r., Sygn. DD5/033/1/12/KSM/DD-125).

Pismem z dnia 11 października 2013 r. (data wpływu 16 października 2013 r.) Wnioskodawca doprecyzował, że składniami majątkowymi, które otrzyma z tytułu likwidacji majątku spółki komandytowej innymi niż wierzytelności będą udziały oraz akcje w spółkach kapitałowych, gotówka zdeponowana na koncie bankowym spółki. Odpłatne zbycie składników wymienionych we wniosku oraz w niniejszej odpowiedzi spowoduje powstanie przychodu tylko ze źródła z działalności gospodarczej.

Pismem z dnia 17 października 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, że składnikami majątkowymi, które otrzyma z tytułu likwidacji majątku spółki komandytowej innymi niż wierzytelności będą udziały oraz akcje w spółkach kapitałowych (składniki o charakterze niepieniężnym).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki (spółki osobowej Spółki Komandytowej, powstałej w wyniku przekształcenia ze Spółki komandytowo-akcyjnej) składniki majątku stanowić będą dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Z kolei stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osoba prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie jednak z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o PIT do przychodów podatkowych nie zalicza przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy w wyniku rozwiązania spółki komandytowej otrzyma On składniki majątku spółki w momencie rozwiązania spółki nie powstaje u Niego przychód podatkowy. Z powołanego art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy wynika jednoznacznie, że przychód powstaje dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki, o ile zbycie to nastąpi przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki komandytowej (rozumiana jako wykreślenie spółki jawnej z KRS), do dnia ich odpłatnego zbycia i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na następujące interpretacje indywidualne Dyrektorów Izb Skarbowych:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 czerwca 2011 r. (nr IBPBI/1/415-366/11/AB);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lipca 2011 r. (nr IBPBI/1/415-400/11/AB);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2011 r. (ILPB1/415-343/11-3/IM).

Reasumując powyższe na moment rozwiązania spółki komandytowej nie powstanie przychód podatkowy z tytułu otrzymania składników majątku spółki innych niż wierzytelności.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów w dniu 24 października 2012 r. wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nr IPPB1/415-808/13-6/JB stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych z otrzymania składników majątku likwidowanej spółki komandytowej powstałej z przekształcenia spółki komandytowo-akcyjnej - jest nieprawidłowe.

Interpretację doręczono w dniu 29 października 2012 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca, pismem z dnia 30 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.) wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Po dokonaniu analizy zarzutów przedstawionych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 5 grudnia 2013 r., nr IPPB1/415-808/13-8/JB.

W dniu 10 stycznia 2013 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynęła skargę, w której Strona zaskarżyła stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji z dnia 24 października 2013 r. nr IPPB1/415-808/13-6/JB.

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 447/14 (data wpływu 29 sierpnia 2014 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wnioskodawcy na interpretację indywidualną z dnia 24 października 2013 r. nr IPPB1/415-808/13-6/JB w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, uchylił zaskarżoną interpretację.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł w dniu 23 września 2014 r. skargę kasacyjną. Natomiast pismem z dnia 19 września 2016 r. tut. Organ podatkowy wycofał przedmiotową skargę.

Postanowieniem z dnia 5 października 2016 r., sygn. akt II FSK 3640/14 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny przesłał prawomocny wyrok w sprawie z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 447/Wa oraz zwrócił akta sprawy (data wpływu 1 grudnia 2016 r.).

Zdaniem Sądu skarga jest zasadna.

Kwestie sporne w niniejszej sprawie dotyczyły opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych otrzymanego przez wspólnika majątku likwidacyjnego (niepieniężnych składników majątku, wierzytelności, udziałów i akcji) spółki komandytowej przekształconej ze spółki komandytowo - akcyjnej).

Według Sądu ww. zakresie wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sytuację wspólnika likwidowanej spółki osobowej (niebędącej osobą prawną) kształtują przepisy art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) oraz art. 14 ust. 3 pkt 10 i pkt 12 lit. b) u.p.d.o.f.

Na podstawie pierwszego z nich przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Na podstawie zaś art. 14 ust. 3 pkt 10 oraz pkt 12 lit. b u.p.d.o.f. do przychodów tych nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki ani przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie oraz otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki; (jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej).

Ww. regulacje pozwalają zaś uznać, że w przypadku otrzymania przez wspólnika z tytułu likwidacji spółki:

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepis art. 14 ust. 2 pkt 17b u.p.d.o.f. wprost wskazuje, jako przychód z działalności gospodarczej, zbycie majątku uzyskanego przez wspólnika spółki osobowej w związku z likwidacją tej spółki lub wystąpieniem wspólnika z tej spółki.

W ocenie Sądu, przychód powstały w wyniku zbycia składników majątkowych będących równocześnie składnikiem majątku otrzymanym przez Skarżącego w wyniku likwidacji spółki osobowej lub wystąpieniem wspólnika z tej spółki, traktowany jest przez ustawodawcę jako przychód z działalności gospodarczej z uwagi na art. 14 ust. 2 pkt 17b u.p.d.o.f. Brak jest bowiem podstawy prawnej wyłączenia stosowania art. 14 ust. 2 pkt 17b u.p.d.o.f. w przypadku, gdy składnikiem majątku, o którym mowa w tym przepisie są wierzytelności czy papiery wartościowe. Dodatkowo przepis art. 14 ust. 2 pkt 17b u.p.d.o.f. wskazując na sytuacje zbycia składników majątku w żaden sposób nie różnicuje tych składników, ani nie odsyła do innych przepisów, z których można by wywieść takie zróżnicowanie.

Tak więc tylko w tym jednym, określonym w przepisie, przypadku u podatnika powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, bo ustawodawca obowiązek podatkowy powiązał wyłącznie z okolicznością zbycia otrzymanych składników majątkowych. Taka zaś okoliczność nie została ujęta w stanie faktycznym zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku o interpretację w niniejszej sprawie. Skarżąca nie wskazywała, że będzie te składniki majątkowe zbywać.

W ocenie Sądu wola ustawodawcy wyłączenia spod opodatkowania w chwili otrzymania wymienionych wyżej składników majątku likwidowanej spółki osobowej na ww. zasadach jest wyrażona precyzyjnie i jasno.

Odmienne stanowisko organu interpretacyjnego wyrażone w zaskarżonej interpretacji odnośnie otrzymania przez wspólnika składników majątkowych po likwidowanej spółce osobowej wynika - jak należy przyjąć - z uznania, że cytowane wyżej przepisy nie mają zastosowania do byłego akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej (teraz wspólnika spółki komandytowej), który po likwidacji spółki komandytowej, wcześniej przekształconej ze spółki komandytowo-akcyjnej, otrzyma środki pieniężne pochodzące z wypracowanego, lecz nie wypłaconego w formie dywidendy zysku tej ostatniej spółki. Zgodnie bowiem z uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 16 stycznia 2012 r., sygn. akt II FPS 1/11, akcjonariusz podlega opodatkowaniu dopiero z chwilą wypłaty dywidendy, nie przypisuje on sobie zysku na bieżąco. Tak więc wypłacone wspólnikowi spółki komandytowej (dawnemu akcjonariuszowi w spółce komandytowo-akcyjnej) środki niepieniężne stanowiące wypracowany, lecz nie wypłacony w formie dywidendy zysk spółki komandytowo-akcyjnej, nie byłby nigdy przez niego opodatkowany. I dlatego - zdaniem organu otrzymanie takich środków przez wspólnika spółki komandytowej w okolicznościach faktycznych wniosku nie będzie stanowić dla niego czynności neutralnej podatkowo.

Według Sądu na gruncie obowiązujących przepisów u.p.d.o.f. dotyczących likwidacji spółki osobowej nie ma żadnych podstaw do rozróżniania i innego traktowania wspólników spółki komandytowej, mających w podlegającej przekształceniu spółce komandytowo-akcyjnej status akcjonariusza, i to tylko wówczas, gdy w tej ostatniej spółce doszło do zatrzymania zysku. Uzasadnieniem nie może być w tym przypadku doprecyzowanie w orzecznictwie sądów administracyjnych momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych u akcjonariuszy SKA, z tytułu przychodów uzyskiwanych z udziału w SKA.

Regulacje u.p.d.o.f. nie pozwalają więc uznać, że przejście na Skarżącą składników majątkowych likwidowanej spółki osobowej, wymienionych we wniosku wierzytelności, akcji i udziałów, powoduje u niej rozpoznanie przychodu. Żaden bowiem przepis o tym nie stanowi. Podnieść w tym miejscu należy, że ujęty w ustawie podatkowoprawny stan faktyczny zakreśla granice ingerencji państwa w sferę majątkową podmiotu opodatkowanego. Nie może być on w trakcie stosowania prawa rozszerzany poza to, co bezpośrednio wynika z ustawy podatkowej. Poprzez analogie nie można tworzyć nowych stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu. Milczenie ustawodawcy co do opodatkowania danego stanu faktycznego, niezależnie od tego czy zamierzone, czy wynikające z błędu, stanowi obszar wolny od opodatkowania, a nie lukę prawną podlegającą wypełnieniu w drodze analogii (por. R. Mastalski, Prawo podatkowe, Wydawnictwo C.H. BECK 2004, s. 138).

W ocenie Sądu, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku otrzymanie przez wspólnika spółki osobowej rzeczowych składników majątku spółki, w związku z jej likwidacją, nie powoduje powstania przychodu. Stosownie bowiem do art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 (czyli przychodów z działalności gospodarczej), nie zalicza się oraz przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki nie będącą osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki nie będącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Powyższe przepisy nie różnicują skutków podatkowych związanych z likwidacją spółki osobowej w zależności od sposobu powstania tej spółki, ani od statusu wspólnika w spółce likwidowanej, czy przekształconej, ani też wreszcie od sposobu opodatkowania dochodu wspólnika z tytułu udziału w spółce.

Słuszny jest pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 47/11 (https://cbois.nsa.gov.pl), o szczególnym znaczeniu prymatu wykładni językowej w przypadku wykładni przepisów prawa podatkowego wprowadzającego ulgi i zwolnienia podatkowe. Z drugiej strony uznać należy, że prymat wykładni językowej nie jest bezwzględny, a odejście od jej wyników jest dopuszczalne, gdy są one nieracjonalne i absurdalne oraz gdy naruszają wartości konstytucyjne (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn, akt I SA/OI 130/13, https://cbois.nsa.gov.pl). Jednakże odchodząc od wykładni językowej omawianych przepisów w zaskarżonej interpretacji Minister Finansów nie wykazał, aby wykładnia ta naruszała zasady konstytucyjne. Organ odwołał się jedynie do ratio legis regulacji zawartej w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b u.p.d.o.f., której celem miało być uniknięcie podwójnego opodatkowania środków otrzymanych przez wspólnika spółki osobowej w związku z likwidacją spółki w sytuacji, gdy wspólnik ten na bieżąco rozliczał się z uzyskiwanych przychodów. Powołał się też na okoliczność, iż ta regulacja odnosiła się także do ukształtowanego orzecznictwa sądowoadministracyjnego, przyjmującego odmienne opodatkowanie przychodu akcjonariusza z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej, tj. dopiero na poziomie dywidendy. Minister Finansów wskazał przy tym, że zaakceptowanie stanowiska Wnioskodawcy spowodowałoby jego nieuzasadnione uprzywilejowanie w stosunku do innych wspólników spółek osobowych, których dochody podlegają opodatkowaniu sukcesywnie w trakcie uczestnictwa w spółce.

Minister Finansów stwierdził, że wykładnia przepisów powinna pozostawać w zgodzie z konstytucyjnymi zasadami powszechności i równości opodatkowania.

Odnosząc się do powyższej argumentacji, Sąd stwierdza, że istotnie interpretacja przepisów powinna uwzględniać zasady określone w Konstytucji, ale nie tylko te wymienione przez Ministra Finansów. Niedopuszczalne jest w ocenie Sądu takie interpretowanie przepisów, w której pomija się rezultaty wykładni językowej z uwagi na ich niezgodność z niektórymi zasadami konstytucyjnymi i stosuje się wykładnię celowościową, jeżeli w wyniku tego procesu naruszone zostaną inne zasady konstytucyjne. Nie można zatem uznać, że konstytucyjne zasady powszechności opodatkowania i równości obywateli wobec prawa uzasadniają pominięcie wobec pewnej grupy obywateli - akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych - przepisów wyłączających uzyskane przez nich przychody z opodatkowania, a więc w istocie nakładających na nich obciążenia podatkowe.

Zgodnie z Konstytucją obowiązki podatkowe nakładają przepisy ustawowe (art. 217 Konstytucji RP). Nawet jeśli okaże się, że przepisy ustaw w sposób nieuzasadniony pozostawiają pewne kategorie przychodów wolne od opodatkowania, to organy administracji publicznej nie mogą w drodze interpretacji przepisów podatkowych modyfikować jednoznacznych regulacji prawnych i rozszerzać zakres opodatkowania, przez odwołanie się do skutków orzecznictwa sądowoadministracyjnego (uchwał Naczelnego Sądu Administracyjnego), czy wykładni celowościowej. Jeżeli więc przepisy ustaw podatkowych nie obejmują określonych stanów faktycznych obowiązkiem podatkowym, oznacza to, że dany obszar jest wolny od opodatkowania, a zmiana stanu prawnego w tym zakresie należy do ustawodawcy.

Niezależnie od powyższego uwadze organu umknęło, że w żadnym miejscu opisu stanu faktycznego nie ma mowy o likwidacji spółki komandytowo-akcyjnej. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku jak i z samego zapytania jednoznacznie wynika, że likwidacji podlegać będzie spółka komandytowa, nie zaś komandytowo-akcyjna, zaś niepodzielone zyski jedynie mogą być jednym ze składników wniesionych aportem do spółki komandytowej przez SKA. Tym bardziej więc wyjaśnienia wymaga związek uchwał dotyczących opodatkowania zysku z innymi składnikami majątkowymi "pochodzącymi od SKA". Organ, powołując się na powszechność opodatkowania pomija wyżej wskazany fakt, że do chwili likwidacji SKA istnieje możliwość wypłaty dywidendy (także skumulowanej z wielu lat). Nie sposób mówić, że zgromadzone w niej dochody nie zostały opodatkowane. Wniesienie zaś poszczególnych składników majątku - w tym środków pieniężnych do kolejnej spółki nie jest równoznaczne ani z likwidacją SKA, ani z pozbawieniem akcjonariuszy prawa do dywidendy.

Nie budzi natomiast wątpliwości okoliczność, że dochody uzyskane ze spółki komandytowej podlegają na bieżąco opodatkowaniu u wszystkich wspólników, zgodnie z powołanymi wyżej zasadami ogólnymi. Brak jest więc podstaw aby twierdzić, że taka forma prowadzenia działalności prowadzi do unikania powszechności podatkowania dochodów.

Z tych wszystkich względów Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego tj. art. 14 ust. 2 pkt 17 u.p.d.o.f. oraz art. 14 ust. 3 pkt 10 i 12 lit. b u.p.d.o.f. Niezasadny jest natomiast zarzut naruszenia art. 14c § 2 O.p., bowiem organ zawarł w zaskarżonej interpretacji uzasadnienie prawne swojego stanowiska, a odmienna wykładnia przepisów, od prezentowanej przez Stronę, podlega ocenie Sądu i nie stanowi o naruszeniu prawa. Natomiast wskazany przez Skarżącego w skardze art. 14 ust. 1 i u.p.d.o.f. nie ma rozstrzygającego znaczenia w sprawie.

W ponownie wydawanej interpretacji indywidualnej organ podatkowy obowiązany będzie uwzględnić w swoim stanowisku wykładnię przepisu art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b oraz art. 14 ust. 2 pkt 17 lit.b. dokonaną przez Sąd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2014 r.,sygn. akt III SA/Wa 447/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 10 maja 2016 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.