IPPB1/415-965/13-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 12 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu nieodpłatnego przekazania samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu nieodpłatnego przekazania samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W oparciu o majątek wspólny Wnioskodawca prowadzi z żoną dwie indywidualne działalności. Do celów swojej działalności Wnioskodawca wykorzystuje samochód osobowy, który został zakupiony do wspólnego majątku (Wnioskodawca i żona są współwłaścicielami). Zakup samochodu miał miejsce przed rozpoczęciem przez małżonków działalności gospodarczej.

Od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca był jedynym użytkownikiem samochodu.

Obecnie Wnioskodawca zamierza samochód ten przesunąć (przekazać) do działalności żony, która będzie go wykorzystywała w swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy poniżej zaproponowane przez niego ujęcie takiej transakcji oraz skutki na gruncie podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług są poprawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem samochodu osobowego użytkowanego przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej żonie, która wykorzystywać będzie samochód na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego przez Wnioskodawcę.

2. Czy w związku z tym nieodpłatnym przekazaniem samochodu wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, u żony nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

3. Czy żona po przyjęciu samochodu powinna kontynuować amortyzowanie samochodu na zasadach przyjętych przez męża.

4. Czy przekazanie samochodu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy na cele działalności gospodarczej żony (współwłasność pojazdu) powoduje konieczność wykazania VAT należnego przez męża.

5. Jak właściwie udokumentować przekazanie samochodu żonie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 w podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytań oznaczonych nr 2-3 w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pytań oznaczonych nr 4-5 w podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy przesunięcie samochodu z działalności męża do działalności żony nie wywoła żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego, z wyjątkiem konieczności zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu przez męża, i rozpoczęcia dokonywania odpisów przez żonę.

Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie podatnika. Poprzez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego. Tak samo żona, jako współwłaściciel pojazdu, nie uzyska przysporzenia majątkowego w momencie przekazania samochodu na potrzeby prowadzonej działalności.

W związku z tym, iż przesunięcie samochodu nastąpi pomiędzy działalnością męża (współwłaściciela) a działalnością żony (także współwłaściciela), nie może być mowy o "przekazaniu" samochodu w sensie cywilistycznym. Właścicielami składników majątku nabytych w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej, wykorzystywanych w działalności gospodarczej jednego z małżonków, są bowiem oboje małżonkowie, a jedynie osobą zarządzającą jest ten z małżonków, który wykorzystuje składniki majątku w swojej działalności gospodarczej. W konsekwencji oznacza to, że "przekazanie" składnika majątku (tu: samochodu) wykorzystywanego w działalności męża do odrębnej działalności żony nie powoduje de facto zmiany właściciela. W związku z tym przekazanie nie powoduje powstania przychodu podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez męża samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej przez męża działalności gospodarczej żonie, która wykorzystywać go będzie na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego przez męża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku nieodpłatnego przekazania samochodu wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na rzecz Jego żony, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje przychód, bowiem w zamian za to przekazanie nie otrzymuje On żadnych wartości pieniężnych, ani przysporzenia majątkowego.

W szczególności zauważyć należy, że po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże, co do zasady, powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

W tym miejscu podkreślić również należy, że w przypadku gdy do przekazania składnika majątkowego dochodzi pomiędzy małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, że jeden z małżonków przekazuje nieodpłatnie składniki majątku wykorzystywane w swojej działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje je do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Zgodnie natomiast z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w przypadku, gdy następuje przekazanie składnika majątku wykorzystywanego przez jednego z małżonków, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, na rzecz żony nie dochodzi do jego zbycia, gdyż współwłaścicielami nadal pozostają te same osoby (małżonkowie).

Podsumowując stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania przez jednego z małżonków składnika majątku - samochodu stanowiącego współwłasność łączną małżeńską na rzecz drugiego z małżonków. Zatem opisana powyżej czynność jest dla Pana obojętna podatkowo, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.