IPPB1/415-951/14-5/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 19 listopada 2014 r. (data nadania 20 listopada 2014 r., data wpływu 24 listopada 2014 r.) na wezwanie organu z dnia 7 listopada 2014 r. Nr IPPB1/415-951/14-2/AM (data nadania 7 listopada 2014 r., data doręczenia 13 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku zostało przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do centralnej ewidencji działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zostały zawarte umowy, w ramach których są świadczone usługi doradcze w zakresie prowadzenia działalności gastronomicznej, analizowanie rynku i usług gastronomicznych, doradztwo: w zakresie sposobów i rodzaju żywienia, przygotowywanie receptur dla przygotowania potraw oraz proponowanie potraw do serwowania w restauracji w połączeniu z winami, śledzenie trendów żywieniowych oraz także inne dodatkowe usługi dotyczących działalności gastronomicznej oraz w zakresie produkcji wyrobów gotowych z mięsa drobiowego, przygotowywanie gotowych półproduktów.

Klientami są jednostki prowadzące restaurację wraz ze sklepem zajmującym się obrotem win oraz grupa kapitałowa firm zajmująca się między innymi produkcją wyrobów z drobiu.

Prowadząc działalność gospodarczą w ramach usług opisanych wyżej Wnioskodawczyni wykonuje trzy rodzaje czynności związanych z realizacją zawartych umów.

Pierwszy rodzaj czynności dotyczy nabywania produktów spożywczych w celu przygotowania określonych dań i poszukiwania możliwości serwowania dań w restauracji w połączeniu z konsumpcją win znajdujących się w ofercie zleceniodawcy. W tym pierwszym rodzaju czynności dokonywane są zakupy produktów spożywczych i różnego rodzaju wina, które służą do przygotowania we własnym zakresie określonych dań, które następnie po dokonaniu wyboru są przedstawiane zleceniodawcy. Przy przygotowaniu tych dań wykorzystywana jest wiedza z zakresu żywienia i prowadzenia działalności w sektorze gastronomicznym.

Drugim zakresem czynności jest uczęszczanie do różnych restauracji, w celu gromadzenia wiedzy na temat występujących trendów żywieniowych polegających na zamówieniu określonych potraw, przejrzenia kart z daniami, winami. Drugi zakres czynności polega na dokonywaniu zakupu usług gastronomicznych na podstawie których tworzone są później tzw. receptury, opisy, analizy menu, występujących trendów żywieniowych na rzecz Zleceniodawców oraz sporządzaniu raportów w zakresie serwowanego menu, stosowanych cen i jakości serwowanych dań.

Trzecim zakresem występującym bardzo rzadko jest także organizacja spotkań mających na celu reklamę produktów firmy w postaci spotkania w restauracji prowadzonej przez firmę zlecającą świadczenie usług. Należy nadmienić, że osoba zajmująca się organizacją reklamy posiada wykształcenie pomocne dla dalszego rozwijania się spółki, co znacznie ułatwia wprowadzenie zdrowego, mniej kalorycznego oraz pełnowartościowego menu w restauracji prowadzonej przez klienta.

Świadcząc usługi na rzecz klientów Wnioskodawczyni występuje jako Osoba zajmująca się reklamą oraz promocją zdrowego, zrównoważonego żywienia w celu poprawiania receptur dań, które podawane są w restauracji prowadzonej przez klienta oraz wykonuję czynności polegające na gromadzeniu informacji u inny restauratorów podających takie samo menu lub też inne poprzez spożywanie posiłków z jednoczesnym zwróceniem uwagi na walory smakowe, zdrowotne oraz estetyczne.

Natomiast sama organizacja spotkania w restauracji spółki ma na celu zaprezentowanie nowej, zdrowszej, ulepszonej oraz mniej kalorycznej wersji podawania dań mającej na celu podnoszenie zdrowia, lepsze funkcjonowanie "szczupłego" człowieka w czasie tzw. żywienia w restauracjach fast-food co w sposób bezpośredni ma na cel zwiększenie przychodów w restauracji oraz ma na celu gromadzeniu wiedzy w zakresie przygotowywania (produkowania przez zakłady przetwórcze) mięsa drobiowego we właściwy sposób poprzez przygotowywanie półproduktów w odpowiedniej konsystencji.

W piśmie uzupełniającym z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 7 listopada 2014 r. Nr IPPB1/415-951/14-2/AM Wnioskodawca uzupełnił wniosek wskazując, że:

W celu przygotowania receptur lub połączenia rożnych smaków niezbędne jest eksperymentowanie z potrawami, do czego niezbędne są zakupy artykułów spożywczych oraz win w celu połączenia różnych smaków po dokonaniu odpowiedniej obróbki termicznej.

Dodatkowo w celu gromadzenia informacji na temat obowiązujących trendów, czy też sposób serwowania różnych potraw oraz zmiany ich smaku, aby wyróżniały się one od innych serwowanych potraw w innych restauracjach, czy też domach lub innych miejscach gastronomicznych niezbędne jest odwiedzanie restauracji w których podczas wizyt gromadzone są informacje na temat opisu: rodzaju potrawy, składników które zostały do tego użyte oraz sposób podania danej potrawy.

Bez fizycznego przygotowania potraw lub też bez odwiedzania różnych restauracji, czy tez punktów gastronomicznych nie można zweryfikować smaku potrawy, jej wyglądu, czy też nie można zrealizować potrzeby gromadzenia informacji na temat trendów żywieniowych które obejmują zamówienie określonych potraw, ich konsumpcję i analizę smaków lub przypraw tam występujących, przejrzeniu dań jakie są serwowane.

W przypadku świadczenia usług związanych z działalnością gastronomiczną w zakresie opisanym we wniosku nie można wykonać usług bez przygotowania we własnym zakresie dań, potraw z kurczaka/indyka lub ich poszczególnych elementów. Podobnie wygląda kwestia braku wskazania trendów żywieniowych jakimi kierują się restauracje w serwowaniu potraw, dań z dodatkiem różnych przypraw w zależności np. od pory roku oraz sposobów serwowania lub łączenia różnego rodzaju win, pochodzących z różnych stron świata. W przypadku win nie gwarantuje się, że każda następna butelka z tej samej winnicy z tego samego rodzaju surowca, czy też nawet z tego samego roku będzie dokładnie taki sam smak.

W celu realizacji zawartych umów niezbędne jest przygotowywanie potraw - eksperymentowanie z potrawami - w celu stworzenia nowych lepszych smaków, przy okazji zastosowania dobrych i zdrowszych nawyków żywieniowych, aby potrawy były smaczne, delikatne i wpływały na podniebienie w sposób taki aby klient wrócił do restauracji i zamówił tą samą potrawę lub inną potrawę serwowaną np. z tego samego rodzaju mięsa tylko podaną oraz przygotowaną w innej formie lub też z innymi potrawami, czy też z innymi winami.

W celu poznania walorów smakowych danej potrawy niezbędne jest przygotowanie danej potrawy lub zamówienie takiej potrawy w restauracji oraz weryfikacji składników wykorzystanych w danej potrawie pod względem czy dobrze się komponują, czy tez należy zwrócić uwagę na sposób przygotowania mięsa, czy np. zostało przygotowane w tłuszczu zwierzęcym, czy też roślinnym, co z kolei może wpływać na smak oraz na mniej kaloryczne potrawy z mięsa.

W celu poprawy istniejących receptur lub przygotowania nowych receptur, zasad serwowania różnych dań, stosowania przy tym różnych dodatków w postaci przypraw, ziół fizyczną możliwością nie jest wykonanie takiej usługi bez uprzedniego spróbowania lub przygotowania takiej potrawy.

Po przygotowaniu takich receptur lub wprowadzeniu zmian w recepturach będą występowały spotkania reklamowe promujące wprowadzone zmiany ale spotkania te będą robione rzadko. Powodem takiej strategii jest przypomnienie klientom, że restauracja zmienia się wraz z późn. zm. jakie zachodzą w fizjologii człowieka dotyczącej smaków, potrzeb wyjścia do restauracji, czy też potrzeb próbowania ciągle nowych to form serwowania potraw z tych samych rodzajów mięsa. Cała działalność w zakresie którym niezbędne jest ponoszenie kosztów związanych z nabywaniem artykułów spożywczych, czy też uczęszczanie do restauracji jest związana także z potrzebą przyciągnięcia klienta, których gusta, smaki ulegają zmianom, czy też potrzebom rynkowym. Ponieważ sam rynek wymaga stosowania zmian, a nie serwowania ciągle tych samych potraw, każdego dnia, dlatego też oferty w zakresie menu, win, serwowanych potraw muszą ulegać ciągłym zmianom.

Wprowadzenie jakichkolwiek zmian w zakresie receptur, czy też serwowania dań nie da się wykonać za pośrednictwem komputera. Pracę taką wykonać musi człowiek. Człowiek posiada różne potrzeby smakowe, a oprócz potrzeb smakowych niezbędne jest serwowanie dań w odpowiedniej kompozycji, która można to określić, że odpowiedni wygląd cieszy oko, a odpowiedni smak raduje kupki smakowe danego człowieka.

Przychód w oparciu o zawarte umowy występuje jako usługa ciągła, z tytułu której w stałych okresach czasu wystawiane są faktury tytułem określonych usług opisanych w umowach. Faktury dokumentują opłaty naliczane w formie ryczałtowej w okresach miesięcznych.

W związku z faktem świadczenia usług ciągłych opisanych w umowie oraz w związku z faktem określenia wynagrodzenia za świadczone usługi w formie ryczałtowej w okresach miesięcznych, faktury są wystawiane co miesiąc na koniec miesiąca.

Natomiast koszty gromadzone są w sposób bieżący w zależności od potrzeb lub na podstawie dokonanych ustaleń ustnych z podmiotami gospodarczymi, z którymi zostały zawarte umowy.

Faktury w przypadku świadczonych usług dotyczą nie tylko usług doradczych ale także analizowanie rynku i usług gastronomicznych, doradztwo w zakresie sposobów i rodzaju żywienia, przygotowywanie receptur dla przygotowania potraw oraz proponowanie potraw do serwowania w restauracji w połączeniu z winami, śledzenie trendów żywieniowych oraz także inne dodatkowe usługi dotyczących działalności gastronomicznej oraz działalności w zakresie produkcji wyrobów gotowych z mięsa drobiowego (z przeznaczeniem do obróbki termicznej polegającej na ugotowaniu, smażeniu, przygotowaniu do podania klientom w restauracjach lub też do wyłożenia w sklepach do sprzedaży dla klientów poszczególnych sklepów), przygotowanie gotowych półproduktów wymagających obróbki termicznej.

Treść na fakturach odwołuje się do zawartych umów z kontrahentami. Dlatego tez faktura jest tylko i wyłącznie dokumentem pomocniczym dokumentującym zgodnie z umową wysokość wynagrodzenia określonego w formie ryczałtowej.

W ramach podpisanych umów jednym z elementów świadczonych usług jest przygotowanie spotkań reklamowych, które każdorazowo są uzgadniane pomiędzy podatnikiem a zleceniodawcą. Ilość tych spotkań reklamowych w oparciu o poczynione uzgodnienia między stronami. Ilość spotkań reklamowych nie została określona w umowie Jednakże z powodu dużych nakładów jakie związane są z przygotowaniem takiego spotkania w pierwszym roku do chwili obecnej zdecydowano się po wspólnych uzgodnieniach na jedno takie spotkanie reklamowe podsumowujące dotychczasowy okres współpracy, co pozwoliło także zaprezentować nowe receptury oraz także poprawione receptury, zaprezentowanie kompozycji w formie różnych dań z kurczaka z wykorzystaniem win importowanych przez jeden z podmiotów, który salon sprzedaży win znajduje się w jednym pomieszczeniu z restauracją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonywanie zakupu usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych w ramach świadczonych usług z zakresu gastronomii i żywienia, trendów żywieniowych daje podstawę ujęcia w kosztach uzyskania przychodów dokonywanych zakupów z tytułu występowania warunku poniesienia kosztów w celu osiągnięcia przychodów potwierdzeniem czego jest występujący związek pomiędzy dokonywanymi zakupami a osiąganymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą w ramach usług opisanych wyżej wykonuje trzy rodzaje czynności związanych z realizacją zawartych umów. Pierwszy rodzaj czynności dotyczy nabywania produktów spożywczych w celu przygotowania określonych dań i poszukiwania możliwości serwowania dań w restauracji w połączeniu z konsumpcją win znajdujących się w ofercie zleceniodawcy. W tym pierwszym rodzaju czynności dokonywane są zakupy produktów spożywczych i różnego rodzaju wina, które służą do przygotowania we własnym zakresie określonych dań, które następnie po dokonaniu wyboru są przedstawiane zleceniodawcy. Przy przygotowaniu tych dań wykorzystywana jest wiedza z zakresu żywienia i prowadzenia działalności w sektorze gastronomicznym.

Drugim zakresem czynności jest uczęszczanie do różnych restauracji, w celu gromadzenia wiedzy na temat występujących trendów żywieniowych polegających na zamówieniu określonych potraw, przejrzenia kart z daniami, winami. Drugi zakres czynności polega na dokonywaniu zakupu usług gastronomicznych na podstawie których tworzone są później tzw. receptury, opisy, analizy menu, występujących trendów żywieniowych na rzecz Zleceniodawców oraz sporządzaniu raportów w zakresie serwowanego menu, stosowanych cen i jakości serwowanych dań.

Trzecim zakresem występującym bardzo rzadko jest także organizacja spotkań mających na celu reklamę produktów i usług oferowanych przez firmy w postaci spotkania w restauracji prowadzonej przez firmy zlecającą świadczenie usług. Należy nadmienić, że osoba zajmująca się organizacją reklamy posiada wykształcenie pomocne dla dalszego rozwijania się spółki, co znacznie ułatwia wprowadzenie zdrowego, mniej kalorycznego oraz pełnowartościowego menu w restauracji prowadzonej przez klienta.

Świadcząc usługi na rzecz klientów Wnioskodawczyni występuje jako Osoba zajmująca się reklamą oraz promocją zdrowego, zrównoważonego żywienia w celu poprawiania receptur dań, które podawane są w restauracji prowadzonej przez klienta oraz wykonuje czynności polegające na gromadzeniu informacji u innych restauratorów podających takie samo menu lub też inne poprzez spożywanie posiłków z jednoczesnym zwróceniem uwagi na walory smakowe, zdrowotne oraz estetyczne.

Natomiast sama organizacja spotkania w restauracji spółki ma na celu zaprezentowanie nowej, zdrowszej, ulepszonej oraz mniej kalorycznej wersji podawania dań mającej na celu podnoszenie zdrowia, lepsze funkcjonowanie "szczupłego człowieka w czasie tzw, żywienia w restauracjach fast food co w sposób bezpośredni ma na celu zwiększenie przychodów w restauracji oraz ma na celu gromadzeniu wiedzy w zakresie przygotowywania (produkowania przez zakłady przetwórcze) mięsa drobiowego we właściwy sposób poprzez przygotowywanie półproduktów w odpowiedniej konsystencji.

Analizując wyżej opisany stan faktyczny występuje spełnienie warunku poniesienia kosztów w celu osiągnięcia przychodów. Warunek poniesienia kosztów w celu osiągnięcia przychodów wynika z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni dokonywanie zakupu artykułów spożywczych w celu przygotowania receptur, gromadzenie informacji w zakresie występujących trendów u innych restauratorów oraz organizacja bardzo rzadko spotkań biznesowych stanowią wydatki mieszczące się w kategorii wydatków wskazanych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisanej sprawie nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu nie występowania kosztów reprezentacji. Dokonywane zakupy nie stanowią u podatnika kosztów reprezentacji, tylko są nieodłącznym elementem świadczonych usług przez podatnika. Takie stanowisko dotyczy wszystkich trzech opisanych wyżej czynności.

Podatnik przedstawia stanowisko, że organizowane spotkania reprezentują dopuszczalną formę reklamy jako reklamy niepublicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zastrzec należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do powiązanego z nim pytania tj. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych w ramach świadczonych usług z zakresu gastronomii i żywienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 u.p.d.o.f. nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny zgodnie, z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p,d.o.f.) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że przychód w oparciu o zawarte umowy występuje jako usługa ciągła, z tytułu której w stałych okresach czasu wystawiane są faktury tytułem określonych usług opisanych w umowach. Faktury dokumentują opłaty naliczane w formie ryczałtowej w okresach miesięcznych. W związku z faktem świadczenia usług ciągłych opisanych w umowie oraz w związku z faktem określenia wynagrodzenia za świadczone usługi w formie ryczałtowej w okresach miesięcznych, faktury są wystawiane co miesiąc na koniec miesiąca.

Jednoczenie faktury w przypadku świadczonych usług dotyczą nie tylko usług doradczych ale także analizowanie rynku i usług gastronomicznych, doradztwo w zakresie sposobów i rodzaju żywienia, przygotowywanie receptur dla przygotowania potraw oraz proponowanie potraw do serwowania w restauracji w połączeniu z winami, śledzenie trendów żywieniowych oraz także inne dodatkowe usługi dotyczących działalności gastronomicznej oraz działalności w zakresie produkcji wyrobów gotowych z mięsa drobiowego (z przeznaczeniem do obróbki termicznej polegającej na ugotowaniu, smażeniu, przygotowaniu do podania klientom w restauracjach lub też do wyłożenia w sklepach do sprzedaży dla klientów poszczególnych sklepów), przygotowanie gotowych półproduktów wymagających obróbki termicznej.

Reasumując, mając na uwadze brzmienie analizowanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kierując się treścią wniosku Wnioskodawczyni ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakupu usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych w ramach świadczonych usług z zakresu gastronomii i żywienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.