IPPB1/415-944/12-2/AM - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu powstałego w związku ze zwolnieniem z zobowiązania do zapłaty wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "XXX". Przedmiotem tej działalności jest sprzedaż płytek ceramicznych. Profil działalności Wnioskodawcy jest podobny do działalności prowadzonej przez spółkę pod firmą Y. spółka jawna (dalej jako "Y.") z siedzibą w W., która z kolei oferuje artykuły służące kompleksowemu wyposażeniu łazienek. Wspólnikami Y. są rodzice i siostra Wnioskodawcy. Prowadzenie przez członków najbliższej rodziny dwóch działalności gospodarczych w zakresie handlu towarami o komplementarnym charakterze jest z ekonomicznego punktu widzenia niecelowe. Z tego powodu Wnioskodawca zamierza wnieść prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, w drodze aportu do Y. W dacie wniesienia tego aportu możliwe jest, iż Y. będzie działała w formie spółki komandytowej. Z definicji zawartej w art. 55#185; oraz z treści art. 554 Kodeksu cywilnego wynika, iż w przypadku zbycia przedsiębiorstwa nie przechodzą automatycznie na jego nabywcę zobowiązania związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Intencją wnioskodawcy jest jednakże przeniesienie na Y. nie tylko składników materialnych i niematerialnych należących do jego przedsiębiorstwa (w tym towarów, za które jeszcze nie zapłacono), ale także zobowiązań związanych z tym przedsiębiorstwem. Wynika to z faktu, iż Wnioskodawca może nie dysponować wystarczającymi środkami pieniężnymi na ich spłatę. Przedmiotem tych zobowiązań będzie przede wszystkim zapłata ceny za towary handlowe nabyte przez Wnioskodawcę, które następnie zostaną wniesione aportem do Y. Oznacza to, iż przychody ze sprzedaży tych towarów finalnym nabywcom otrzyma już Y. Z tego powodu racjonalnym jest, aby zapłata za te towary na rzecz ich dostawców (producentów) również została dokonana przez Y.

Przeniesienie zobowiązań na Y. z prawnego punktu widzenia stanowić będzie przejęcie długu, o którym mowa w art. 519 Kodeksu cywilnego. Wymagać ono, więc będzie albo uzyskania zgody ze strony wierzycieli albo zawarcia umowy pomiędzy wierzycielami a Y. Wnioskodawca przewiduje, iż spełnienie tych wymogów może być w odniesieniu do pewnej części wierzycieli niemożliwe, z uwagi na wielkość wierzycieli, trudność w wytłumaczeniu w (głównie zagranicznym) mechanizmu przedmiotowej transakcji, a także okoliczność, iż wierzyciele posiadają zawarte ubezpieczenia zapłaty należności handlowych przysługujących od Wnioskodawcy (a nie od Y.). W tej sytuacji Wnioskodawca i wspólnicy Y. rozważają scenariusz, w którym Y. zapłaci za zobowiązania handlowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, pomimo iż nie dojdzie do przejęcia długu przez Y. Należy nadmienić, iż zgodnie z art. 554 Kodeksu cywilnego Y. i tak ponosi obok Wnioskodawcy solidarną odpowiedzialność za zobowiązania Wnioskodawcy związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. W tej sytuacji, po spłacie przez Y. zobowiązań handlowych Wnioskodawcy, Y. nabędzie spłacone wierzytelności, co wynika z art. 518 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego. Następnie, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca prawdopodobnie nie będzie dysponował wystarczającymi środkami pieniężnymi na spłatę wierzytelności przysługujących Y., Wnioskodawca zostanie nieodpłatnie zwolniony przez Y. z zobowiązania do ich zapłaty, zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne zwolnienie Wnioskodawcy z zobowiązania do zapłaty wierzytelności przysługujących Y. będzie stanowiło dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie, korzystające ze zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne zwolnienie go z zobowiązania do zapłaty wierzytelności przysługujących Y. będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychód z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Przychód ten będzie jednak korzystał ze zwolnienia przedmiotowego wykazanego w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy PIT.

Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Jak wynika z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz, 768 z późn. zm.) do I grupy podatkowej zaliczają się, między innymi, wstępni oraz rodzeństwo. Tym samym, nieodpłatne świadczenia otrzymane przez Wnioskodawcę od jego rodziców i siostry będą zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy PIT. Wprawdzie w sensie cywilnoprawnym zwolnienie Wnioskodawcy za zobowiązania do spłaty wierzytelności zostanie dokonane przez Y., będącą osobową spółką prawa handlowego, jednakże na gruncie ustawy PIT spółka taka nie ma jakiejkolwiek podmiotowości, a jej przychody i koszty należy rozliczać na poziomie jej wspólników, co wynika z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy PIT. W konsekwencji należy uznać, iż na gruncie podatkowym przychód Wnioskodawcy z tytułu nieodpłatnego świadczenia polegającego na umorzeniu zobowiązania do zapłaty wierzytelności zostanie otrzymany nie od Y., lecz od wspólników Y., to jest od rodziców i siostry Wnioskodawcy.

Pogląd, iż w przypadku czynności prawnej z udziałem spółki osobowej, jej oceny na gruncie podatku dochodowego należy dokonać przy założeniu, iż stroną takiej czynności prawnej są wspólnicy, a nie spółka potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2011 r., nr ITPBI/415-205/11/AD oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2010 r., nr IPPB2/415-96/10-4/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.