IPPB1/415-944/08-4/IF - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty w środkach obrotowych powstałej na skutek kradzieży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych uzupełnionym pismem (data nadania 10 listopada 2008 r., data wpływu 14 listopada złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-944/08-2/IF z dnia 31 października 2008 r. (data nadania 31 października 2008 r., data doręczenia 5 listopada 2008 r.) w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty w środkach obrotowych powstałej na skutek kradzieży - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty w środkach obrotowych powstałej na skutek kradzieży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji na 31 grudnia 2007 r. stwierdzono niedobór towarów handlowych, które były składowane na zewnątrz budynku. Plac jest ogrodzony i celem dodatkowego zabezpieczenia terenu zainstalowano system monitoringu. Dowodem stwierdzającym kradzież środków obrotowych są kasety z nagraniem włamań, dokonywanych przez osoby trzecie. Ww. zdarzenie zostało zgłoszone do Biura Ochrony, z którym firma ma podpisaną umowę. Potwierdzeniem zgłoszenia jest zaświadczenie wydane przez Biuro i wydruki potwierdzające wzmożone patrole i całonocne kontrole celem ustalenia sprawców włamań. Powyższe działania nie dały zamierzonego efektu, gdyż nie udało się wykryć sprawców kradzieży, a co za tym idzie odzyskać utraconych towarów. Rozmiary strat zostały ustalone podczas spisu przeprowadzonego na 31 grudnia 2007 r. Komisja inwentaryzacyjna uznała niedobór za niezawiniony.

W związku z tym, iż zdarzenia powodujące powstanie strat w składnikach majątku firmy mogą wynikać z różnych przyczyn: o charakterze losowym, powstałe na skutek uszkodzeń w czasie transportu, załadunku itd. Firma wprowadziła zarządzeniem wewnętrznym % normę ubytków, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ kwota niedoboru wynikająca z kradzieży przekracza ww. normę, różnicę firma wyłączyła z kosztów uzyskania przychodów, dokonując jednocześnie naliczenia VAT naliczonego od niedoborów ponad normę. Kwotę VAT naliczonego ponad normę zakład odprowadził do urzędu skarbowego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego pismem Nr IPPB1/415-944/08-2/IF z dnia 31 października 2008 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia swojego wniosku.

W dniu 14 listopada 2008 r. do tut. Biura wpłynęło uzupełnienie do wniosku, poprzez które Wnioskodawca doprecyzował, iż nie posiada dokumentów z zakładu ubezpieczeń, gdyż wypłata odszkodowania nie dotyczy środków obrotowych składowanych w pomieszczeniach otwartych na zewnątrz budynku. Umową ubezpieczenia mogą być objęte jedynie towary przechowywane w pomieszczeniach zamkniętych.

Wnioskodawca dodaje, iż nie posiada protokołu policyjnego o umorzeniu dochodzenia, gdyż po działaniach Biura Ochrony ww. kradzież nie była zgłaszana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na pierwsze pytanie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek w zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, niedobory, straty w środkach obrotowych powstałe w wyniku kradzieży niewymienione w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, wobec czego mogą być uwzględniane w rozliczeniu podatkowym pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż są to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów. A więc, że ich poniesienie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i z ogólnym ryzykiem jej prowadzenia. Zatem wszelkie ubytki, czy szkody, straty, uznane jako niezawinione, powstałe na skutek zdarzeń losowych takich jak np. kradzież będą kosztem uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, iż co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z treści ogólnej definicji kosztu podatkowego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednakże każdy przypadek i każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy. Należy zaznaczyć, że kradzież towarów handlowych jest szczególną formą starty w środkach obrotowych i jej zakwalifikowanie jako kosztu uzyskania przychodu uwarunkowane jest od udowodnienia przez poszkodowanego, iż w danym przypadku mamy do czynienia ze zdarzeniem losowym, rozumianym jako zdarzenie nieprzewidywalne i nie do uniknięcia. Nie można uznać starty towarów handlowych za koszt uzyskania przychodu, w sytuacji, gdy zostanie udowodnione, że towary nie były zabezpieczone lub były zabezpieczone w sposób nienależyty.

Każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem zaliczenia strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodu jest ocena zdarzenia w aspekcie:

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Właściwym dokumentem na okoliczność starty jest posiadanie protokołu szkód, który powinien określać rodzaj szkody, jej ilość, wartość, przyczynę powstania straty, podpisy osób uprawnionych oraz datę. Zaistnienie szkody powinno być uprawdopodobnione przez właściwe organy np. Policję, instytucję ubezpieczeniową itp.

Z pewnością dla uznania straty za koszt uzyskania przychodów nie jest wystarczające samo potwierdzenie stanu faktycznego protokołami inwentaryzacyjnymi. Z tych dokumentów wynikają bowiem jedynie rozbieżności między stanem magazynowym towarów a dokumentacją księgową.

Nie można uznać straty towarów handlowych za koszt uzyskania przychodu w sytuacji, gdy towary te nie były zabezpieczone lub były zabezpieczone nienależycie.

Z przedstawionego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż "wykrycie" kradzieży nastąpiło niejako przypadkiem - w wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji, a nie na skutek obowiązującej i należycie stosowanej procedury kontrolnej lub nadzorczej.

Okoliczności te nie uzasadniają słuszności argumentacji Wnioskodawcy o możliwości zaliczenia przedmiotowej starty do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto kradzież ta nie była zgłoszona organom ścigania, ani innym instytucjom, które mogłyby potwierdzić zaistnienie tego zdarzenia. Tym samym, uznanie za koszt uzyskania przychodu strat w środkach obrotowych powstałych na skutek kradzieży byłoby sprzeczne z regulacjami wynikającymi z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty w towarach handlowych powstałej w wyniku kradzieży.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.