IPPB1/415-934/14-5/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 18 października 2014 r. (data nadania 20 października 2014 r., data wpływu 21 października 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB1/415-934/14-2/MS1 z dnia 7 października 2014 r. (data nadania 8 października 2014 r., data doręczenia 14 października 2014 r.) oraz pismem z dnia 18 października 2014 r. (data nadania 23 października 2014 r., data wpływu 24 października 2014 r.) na wezwanie telefoniczne w dniu 23 października 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB1/415-934/14-2/MS1 z dnia 7 października 2014 r. (data nadania 8 października 2014 r., data doręczenia 14 października 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

W dniu 21 października 2014 r. do tut. organu wpłynęło pismo z dnia 18 października 2014 r. (data nadania 20 października 2014 r.) stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie. Jednakże przedmiotowe pismo nie zostało opatrzone podpisem Wnioskodawczyni. W związku z powyższym w dniu 23 października 2014 r. telefonicznie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego pisma o brakujący własnoręczny podpis. W dniu 24 października 2014 r. do tut. organu wpłynęło pismo z dnia 18 października 2014 r. stanowiące uzupełnienie wniosku, opatrzone własnoręcznym podpisem Wnioskodawczyni.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 16 grudnia 2011 r. notarialnie Wnioskodawczyni przyjęła spadek po zmarłej matce. W skład masy spadkowej wchodziła m.in. działka z domem w dzielnicy Włochy, którą sprzedała w 2011 r. (przed upływem 5 lat). Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła 2 mieszkania i skorzystała z ulgi mieszkaniowej. Pierwszy lokal został zakupiony w styczniu 2014 r., drugi w marcu 2014 r. Pełną kwotę Wnioskodawczyni rozliczyła w PIT-2013 i zapłaciła należny podatek. Wnioskodawczyni zrealizowała zatem wedle ustawy swój cel mieszkaniowy, aby móc skorzystać z ulgi mieszkaniowej. W lipcu 2014 r. Wnioskodawczyni otworzyła jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym PKD jest 74.10.Z (Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania), dodatkowym PKD jest m.in. 68.20.Z (Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi). Doradca finansowy wraz z księgową doradzili Wnioskodawczyni aby wspomniane mieszkania zaliczyła do środków trwałych swojej działalności, a co za tym idzie chciałaby je wynajmować, oraz skorzystać z możliwości odliczania ewidencji odpisów amortyzacyjnych.

Pismem z dnia 18 października 2014 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie, Wnioskodawczyni uzupełniła opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje.

Matka Wnioskodawczyni - zmarła 7 listopada 2011 r. Dnia 16 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni notarialnie przyjęła po niej spadek. W skład masy spadkowej wchodziła m.in. działka z domem w dzielnicy Włochy, którą Wnioskodawczyni sprzedała w 2013 r. (przed upływem 5 lat). Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła 2 mieszkania i skorzystała z ulgi mieszkaniowej.

Pierwszy lokal został zakupiony w styczniu 2014 r., drugi w marcu 2014 r. Pełną kwotę Wnioskodawczyni rozliczyła w PIT-2013 i zapłaciła należny podatek.

Obydwa mieszkania zostały zakupione z zamierzeniem przeznaczenia ich na własne cele mieszkaniowe. Zakupienie obydwu lokali mieszkalnych podyktowane było stworzeniem sobie miejsca do odpoczynku i miejsca na pracownię artystyczną. Wnioskodawczyni studiuje kierunek artystyczny, a stworzenie prywatnej pracowni miało na celu ułatwić realizację siebie i doskonalenie warsztatu artystycznego. Nie ma możliwości spełnienia obydwu celów w jednej lokalizacji, ponieważ w pracowni artystycznej Wnioskodawczyni znajdują się między innymi różne kleje, farby, rozpuszczalniki i inne. Oprócz tego, że taka pracownia wymaga dużej przestrzeni, to dodatkowo większość używanych materiałów ma właściwości szkodliwe dla zdrowia (np. farby zawierają ołowie ciężkie). W założeniu pierwszy z lokali miał być przeznaczony do mieszkania i odpoczynku, drugi natomiast miał służyć jako pracownia, gdzie Wnioskodawczyni chciała realizować niekomercyjne projekty i z różnym nasileniem w czasie mieszkać tam, szczególnie w okresie nasilonej pracy twórczej, jednakże bez narażania swojego zdrowia.

W chwili, gdy Wnioskodawczyni sprzedawała odziedziczoną nieruchomość i nabywała (korzystając z ulgi mieszkaniowej) obydwa mieszkania, nie miała zamiaru zakładać: własnej działalności. Sytuacja życiowa Wnioskodawczyni w ciągu kilku ostatnich lat nieustannie ewoluuje. Stworzenie sobie przestrzeni życiowej do odpoczynku, mieszkania, tworzenia i rozwijania się twórczo od zawsze było marzeniem Wnioskodawczyni. Gdy po sprzedaniu działki pojawiła się taka możliwość, Wnioskodawczyni z niej skorzystała. Wnioskodawczyni uważa, że jej cele mieszkaniowe zostały osiągnięte, ponadto powinna mieć swobodę decydowania w zakresie określenia własnych potrzeb mieszkaniowych, jakie w danym momencie życia uważa za stosowne. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza została założona w lipcu 2014 r., a sama idea jej powstania narodziła się w czerwcu tego samego roku.

Reasumując, obydwa lokale do tej pory służyły i służą Wnioskodawczyni obecnie do własnego użytku mieszkaniowego. Natomiast, w związku z pogarszającą się sytuacją finansową, wniosek Wnioskodawczyni o pisemną interpretację i zawarte w nim wątpliwości traktuje, jako alternatywę dla niedalekiej przyszłości. Art. 21 ust. 1 pkt 131 i pkt 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., nie definiuje wyraźnych wykładników czasowych w zaistniałej sprawie. Ponadto Wnioskodawczyni dodaje, że obydwa lokale od chwili zakupu pozostają wyłączną jej własnością i dysponuje ona aktami notarialnymi ich nabycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni będzie miała prawo do wynajmu mieszkań i do odliczania odpisów amortyzacyjnych w ramach działalności gospodarczej, bez utraty zwolnienia z podatku w ramach ulgi mieszkaniowej, z której skorzystała.

2. Czy możliwy jest czasowy wynajem, co najmniej jednego z mieszkań bez utraty wcześniej wykorzystanej ulgi mieszkaniowej.

3. Ewentualnie jaki jest wymóg czasowy, żeby takie warunki mogły zaistnieć.

4. Czy i kiedy Wnioskodawczyni mogłaby myśleć o włączeniu mieszkania lub mieszkań do majątku trwałego nowo założonej firmy.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że jej własny cel mieszkaniowy został zrealizowany, więc nie widzi przeciwwskazań do włączenia nabytych mieszkań do własnej działalności gospodarczej, wynajmu ich oraz odpisów amortyzacyjnych bez utraty zwolnienia z podatku, w ramach ulgi mieszkaniowej, z której skorzystała wcześniej. Na dzień nabycia obydwie nieruchomości miały status lokalu mieszkalnego. Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wyjaśnia jakie cele należy uważać za "własne cele mieszkaniowe", jednak nie formułuje ona dodatkowego warunku faktycznego zamieszkiwania właściciela w nabytym lokalu.

Wnioskodawczyni uważa, że jej cele mieszkaniowe zostały osiągnięte, jednak powinna mieć swobodę decydowania w zakresie określenia własnych potrzeb mieszkaniowych, jakie w danym momencie życia uważa za stosowne. Przeznaczenie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie mogło korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że zakupione lokale kwalifikowane były w momencie nabycia jako lokale mieszkalne. Możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi nie reguluje późniejsze przeznaczenie zakupionych lokali. W związku z tym Wnioskodawczyni wydaje się, że jej myślenie w przedmiotowej sprawie jest słuszne tj. zakupione lokale mieszkalne może ona zakwalifikować do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, wynajmować je oraz skorzystać z możliwości odpisów amortyzacyjnych bez utraty prawa do zwolnienia z podatku w ramach ulgi mieszkaniowej z której skorzystała.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera na interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 maja 2012 r. (IPPB1/415-161/12-4/MS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 7 listopada 2011 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. Dnia 16 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni notarialnie przyjęła po niej spadek. W skład masy spadkowej wchodziła m.in. działka z domem w dzielnicy Włochy, którą Wnioskodawczyni sprzedała w 2013 r. (przed upływem 5 lat). Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła 2 mieszkania.

Zgodnie z art. 922 ustawy - Kodeks cywilny spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Z uwagi na fakt, że nabycie sprzedanej nieruchomości nastąpiło w 2011 r. dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 cytowanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. A-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6f ww. ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 cytowanej ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 omawianej ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

* położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 30 ustawy przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Powyższy zapis ma zapobiegać kumulowaniu ulg i podwójnemu odliczaniu tych samych kwot.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Przy czym wydatki, których realizacja uprawnia do zwolnienia określone zostały enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Należy zauważyć, że w obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, że wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia np. jednego lokalu czy budynku mieszkalnego. Jednakże warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest realizowanie w zakupionych lokalach własnych potrzeb mieszkaniowych. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis. Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne".

Zwolnieniem tym nie są zatem objęte przychody ze sprzedaży nieruchomości i praw przeznaczone na zakup innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym nie wskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują, jak należy rozumieć pojęcie "własne cele mieszkaniowe". "Własne cele mieszkaniowe" w takim przypadku należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych w sytuacji kiedy podatnik był właścicielem innej (innych) nieruchomości (lokalu mieszkalnego) winna polegać na tym, że w przypadku zakupu kolejnego lokalu mieszkalnego również w nim podatnik faktycznie winien takie cele realizować. Wyraz "mieszkaniowe" w wyrażeniu "własne cele mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania (mieszkań) w znaczeniu przedmiotowym. Istotnym jest zatem, aby podatnik był w stanie racjonalnie udowodnić, że faktycznie mieszka lub ma możliwość mieszkania w nabytej nieruchomości/lokalu mieszkalnym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w 2011 r., na nabycie dwóch lokali mieszkalnych z zamiarem realizowania w nich własnych potrzeb mieszkaniowych, uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi fakt, czy istnieje możliwość zaliczenia przedmiotowych lokali do środków trwałych działalności a co za tym idzie wynajmu tych lokali bez utraty ulgi, z której Wnioskodawczyni skorzystała przy ich zakupie.

Należy wskazać, że przepisy prawa podatkowego, ani orzecznictwo organów podatkowych oraz sądów administracyjnych nie określa minimalnego okresu, po którym nieruchomość może zostać zbyta, wynajęta czy też wprowadzona do działalności gospodarczej, tak by podatnikowi nie zostało odebrane prawo do skorzystania z ulgi. Nie została także określona kwestia momentu kwalifikacji lokalu jako lokalu na własne potrzeby mieszkaniowe. Zatem podatnik nie utraci prawa do skorzystania z ulgi jeżeli lokal mieszkalny zostałby zbyty, wynajęty czy wprowadzony do działalności gospodarczej, jeżeli decyzja o zbyciu, wynajęciu czy wprowadzeniu do działalności gospodarczej podjęta by była w terminie późniejszym i nie była planowana już w momencie przeznaczenia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na zakup przedmiotowego lokalu, np. decyzja zostanie podyktowana zmianą sytuacji życiowej lub ekonomicznej podatnika.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni wskazała, że obydwa lokale mieszkalne zostały zakupione z zamierzeniem przeznaczenia ich na własne cele mieszkaniowe. W chwili, gdy Wnioskodawczyni sprzedawała odziedziczoną nieruchomość i nabywała (korzystając z ulgi mieszkaniowej) obydwa mieszkania, nie miała zamiaru zakładać własnej działalności. Obydwa lokale do tej pory służyły i służą Wnioskodawczyni do własnego użytku mieszkaniowego. Zaliczenie przedmiotowych lokali jako środków trwałych działalności Wnioskodawczyni traktuje jako alternatywę dla niedalekiej przyszłości w związku z pogarszającą się sytuacja materialną.

Przyjmując za Wnioskodawczynią, że zakupu przedmiotowych lokali dokonywała z zamiarem przeznaczenia ich na własne cele mieszkaniowe należy stwierdzić, że wprowadzając przedmiotowe lokale do działalności gospodarczej jako środki trwałe a następnie wynajmując je, Wnioskodawczyni nie utraci prawa do ulgi mieszkaniowej, z której skorzystała przy ich zakupie.

Należy przy tym wyjaśnić, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w tym sprawdzenia, czy wydatki na zakup dwóch mieszkań zostały faktycznie poniesione na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To po stronie podatnika - w postępowaniach odrębnych, w szczególności w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli skarbowej - spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia wszystkie wymagane przesłanki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.