IPPB1/415-929/13-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ewidencji podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ewidencji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie lecz jego miejscem zamieszkania stałego jest teren Republiki Federalnej Niemiec - fakt ten potwierdzony jest certyfikatem rezydencji wydanym przez niemieckie władze fiskalne.

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest na terenie Polski w zakresie świadczenia usług tłumaczeń przysięgłych języka niemieckiego. Działalność obejmuje swoim zakresem jedynie usługi świadczone na terytorium Polski. W zakresie podatku dochodowego Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, w świetle przedstawionych faktów, jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Przepis art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się w tym zakresie do przepisów ustawy o rachunkowości (dalej: uor) w szczególności art. 2 uor.

Zgodnie z art. 2 uor ust. 1 pkt 6 stanowi, że przepisy ustawy stosuje się do osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Pojęcie zaś "osoby zagranicznej" zdefiniowane zostało w art. 5 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (dalej: - usdg). Przepis ten, za osoby zagraniczne uznaje:

Tym samym, aby podatnik mógł zostać uznany za osobę zagraniczną spełniony musi być warunek nieposiadania obywatelstwa polskiego. Zatem jeżeli podatnik posiada takowe, wówczas nie może być uznany za osobę zagraniczną i nie jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Wskazać należy, iż podatnik w świetle art. 2 ustawy prawo dewizowe jest nierezydentem polskim (osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania poza terytorium kraju). Podobnie w świetle u.p.d.o.f., podatnik jest uznawany za nierezydenta polskiego (art. 3 u.p.d.o.f.), co jednak nie ma wpływu na prowadzoną przez niego ewidencję podatkową,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Definicja osoby zagranicznej zawarta została w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w art. 5 pkt 2 lit. a), z treści której wynika, iż jest to osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nierezydent państwa polskiego posiada obywatelstwo polskie i na terytorium RP uzyskuje przychody (dochody) z tytułu świadczenia usług tłumaczeń przysięgłych języka niemieckiego.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie - czyli nie jest w świetle przepisu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznany za osobę zagraniczną, do której stosuje się przepisy o rachunkowości - to nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednakże, podkreślić należy, iż Wnioskodawca winien mieć na uwadze ograniczenie wynikające z treści art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.