IPPB1/415-926/12-2/ES - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólnika spółki osobowej wydatków poniesionych na organizację spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki oraz w restauracjach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację w siedzibie Spółki, jak również poza nią spotkań z klientami - jest nieprawidłowe.

W dniu 30.07 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację w siedzibie Spółki, jak również poza nią spotkań z klientami.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej. Spółka świadczy usługi prawne. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności poprzez wyżej opisaną Spółkę mają miejsca spotkania z klientami Spółki, które służą realizacji określonego projektu prawnego i mają na celu budowanie relacji business'owych z tymże klientem. Zwyczajowo jest przyjęte, że podczas tych spotkań w siedzibie Spółki podawany jest lunch (kanapki, przekąski) dostarczany przez zewnętrzną firmę cateringową, ciastka, owoce oraz zimne napoje. Spółka ponosi koszty usług cateringowych lub zakupu produktów, które odnoszone są w koszty reprezentacji i są wyłączane z kosztów podatkowych. Spotkania z klientami w związku z realizowanymi projektami odbywają się także w restauracjach i zakupione wtedy przez Spółkę usługi gastronomiczne odnoszone są również w koszty reprezentacji i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zapytanie Wnioskodawcy dotyczy zmiany kwalifikacji kosztów opisanych powyżej i zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w szczególności, że słownik języka polskiego (Wydawnictwo Słownikowe PWN pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, Warszawa 1998) definiuje reprezentacyjność jako "bycie reprezentacyjnym; okazałość, wystawność, wytworność" lub inaczej reprezentacja to według tego samego źródła "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną", natomiast art. 22 ust. 1 mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że pozostali wspólnicy spółki również złożyli wnioski ORD-IN dotyczące powyżej postawionego pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako wspólnik spółki komandytowej Wnioskodawca może zmienić kwalifikację ponoszonych kosztów zakupu usług gastronomicznych, cateringowych oraz produktów związanych z organizacją spotkań dla klientów w siedzibie Spółki, jak również poza nią (restauracje) w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zaliczyć je w koszty podatkowe w części w jakiej służą one realizacji określonego projektu dla klienta Spółki, generującego jednocześnie przychód dla Spółki, w którym Wnioskodawca partycypuje jako wspólnik.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje na czym polega reprezentacyjny charakter kosztów, Wnioskodawca odwołuję się, więc do definicji REPREZENTACYJNOŚCI podanej w słowniku języka polskiego i zacytowanej przez Wnioskodawcę w dziale G niniejszego formularza ORD-IN na stronie 3. Zgodnie z tą definicją REPREZENTACYJNOŚCI zwyczajowo przyjęty poczęstunek w postaci kanapek, przekąsek, owoców, słodyczy oraz zimnych napojów nie ma znamion okazałości, gdyż jest to praktyka powszechnie stosowana w środowisku business'u. Uznając dane działanie za powszechne, zwyczajowo przyjęte w działalności gospodarczej, wpisane w codzienne budowanie relacji z klientami Spółki, nie można mu jednocześnie przypisać znamion wytworności i wystawności. Okazałość jest cechą osobliwą i świadczącą o indywidualnym charakterze osoby, działania lub zdarzenia.

Jednocześnie koszty poczęstunków zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, gdyż są kwalifikowane do konkretnego projektu realizowanego przez Spółkę, którego końcowym efektem jest przychód lub służą zachowaniu źródła przychodów (np.: spotkania z klientami Spółki w restauracjach w celu omówienia bieżących lub przyszłych projektów). Biorąc pod uwagę ilość lokali restauracyjnych, ich dostępność oraz frekwencję usługobiorców tych usług, możemy mówić o powszechności w świadczeniu usługi gastronomicznej oraz jej standaryzacji. Jeżeli więc uznamy, że nie mamy do czynienia z działaniem okazałym i wytwornym, inaczej reprezentacyjnym, to koszty poczęstunków w siedzibie firmy, jak również spotkań z klientami w restauracjach w związku z realizowanymi projektami, stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie mieszczą się w katalogu wyłączeń (art. 23 ust. 1 pkt 23).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Podkreślić, w tym miejscu należy, iż nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć, jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Pojęcie "reprezentacja" w obrocie prawnym, wyrażające się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Termin "reprezentacja" użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz", a nie jako "wystawność, wytworność, czy okazałość".

Norma art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią, por. wyrok NSA z 2012-01-25, sygn. akt II FSK 1445/10.

Podniesiony przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu wniosku argument, iż uznając dane działanie za powszechne, zwyczajowo przyjęte w działalności gospodarczej, nie można mu jednocześnie przypisać znamion wytworności i wystawności - w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa.

Reasumując, wydatki na zakup usług gastronomicznych, cateringowych oraz produktów związanych z organizacją spotkań dla klientów, niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.