IPPB1/415-910/12-2/MS - PIT w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą wynagrodzeń biegłym sądowym.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 października 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-910/12-2/MS PIT w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą wynagrodzeń biegłym sądowym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2012 r. (data wpływu 26 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą wynagrodzeń biegłym sądowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wypłatą wynagrodzeń biegłym sądowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prokuratura wykonując obowiązki płatnika rozlicza należności biegłych, tłumaczy i kuratorów powołanych przez prokuratorów w postępowaniu przygotowawczym. Należności biegłych regulowane są przepisami dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.). Należności tłumaczy przysięgłych regulowane są przepisami ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Wszyscy wyżej wymienieni mają obowiązek wykonywania, określonych w postanowieniu prokuratora, czynności w trakcie postępowania przygotowawczego. Prokurator w postępowaniu przygotowawczym powołuje "biegłego z... (nazwa firmy)" oraz podaje imię i nazwisko biegłego. Biegły przedkłada informację, że prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (nazwa firmy, imię i nazwisko biegłego) twierdząc, że sporządzona ekspertyza lub opinia jest zgodna z profilem prowadzonej przez niego działalności, otrzymane wynagrodzenie traktuje jako źródło przychodu z działalności gospodarczej i prosi o rozliczenie jako podmiot gospodarczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy złożone przez biegłego sądowego prowadzącego działalność gospodarczą oświadczenie, że wykonywana przez niego praca związana z przygotowaniem opinii wchodzi w zakres tej działalności, zwalnia płatnika czyli Prokuraturę, od poboru zaliczki od należności za wykonaną opinię w związku z tym nie ma znaczenia, czy prokurator w postępowaniu powołuje go jako biegłego z imienia i nazwiska, czy jako firmę.

Zdaniem Wnioskodawcy, biegły będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i wykonujący na zlecenie prokuratora opinię w postępowaniu przygotowawczym zgodnie z profilem prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie wykonuje działalności gospodarczej. Jest to działalność wykonywana osobiście. Ma tu zastosowanie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W związku z tym Prokuratura jako płatnik, ma obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście, natomiast w art. 10 ust. 1 pkt 3 - pozarolniczą działalność gospodarczą.

W myśl art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zatem nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9. Do tej kategorii przychodów zaliczyć należy przychody otrzymywane przez biegłych sądowych, w związku z czynnościami wykonywanymi na zlecenie Prokuratury.

Z powyższych przepisów wynika, że zakres podmiotowy odnosi się do wykonującego zawód biegłego sądowego bez względu na sposób wykonywania zawodu. W przypadku świadczenia pomocy w wykonywaniu ekspertyzy czy opinii z urzędu nie ma zatem znaczenia fakt, że biegły sądowy wykonuje zawód jako firma, gdyż to on osobiście świadczy pracę związaną z przygotowywaniem opinii z urzędu. Zatem z analizy przytoczonych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż pomocy w wykonywaniu ekspertyzy czy opinii z urzędu, na zlecenie Prokuratury, udziela osobiście biegły sądowy.

Ponadto należy podkreślić, iż na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie Prokuratury określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychodów tych nie należy łączyć z przychodami z działalności gospodarczej.

Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodu jest spoczywający na organach dokonujących wypłaty przedmiotowych kwot obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano ma obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 powołanej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonując obowiązki płatnika rozlicza należności biegłych sądowych powołanych przez prokuratora z imienia i nazwiska (nazwa firmy). Należności biegłych regulowane są przepisami dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychody biegłych, wykonywane na zlecenie Prokuratury należy zaliczyć do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście, tj. do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na fakt, czy biegły prowadzi i w jakim zakresie pozarolniczą działalność gospodarczą. Nie ma tu znaczenia czy prokurator w postępowaniu powołuje biegłego z imienia i nazwiska czy jako firmę. W związku z tym Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl