IPPB1/415-881/11-2/MS - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup szafy metalowej i drzwi antywłamaniowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup szafy metalowej i drzwi antywłamaniowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na zakup szafy metalowej i drzwi antywłamaniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w lokalu mieszkalnym będącym jego własnością (odrębna własność lokalu, małżeńska wspólność majątkowa). W lokalu nie ma wyodrębnionego pomieszczenia (pokoju), w którym prowadzona jest działalność, jak również nie ma tu wydzielonej w metrach powierzchni przeznaczonej pod działalność. Lokal nie wymaga przystosowania powierzchni pod profil działalności.

Wnioskodawca nie zalicza w koszty działalności wydatków związanych z bieżącą eksploatacją lokalu, ani nie wprowadził lokalu mieszkalnego do środków trwałych i nie nalicza amortyzacji. Lokal cały czas pełni funkcję mieszkalną. Prowadzona działalność gospodarcza generuje dokumenty o charakterze zastrzeżonym/poufnym (umowy z klientami, umowy z podwykonawcami, akta osobowe, itp.) - dokumenty te są i będą przechowywane i przetwarzane w lokalu.

W lokalu przechowywana jest również dokumentacja rachunkowa. Bardzo ważnym narzędziem pracy w lokalu jest komputer mobilny oraz dysk przenośny z kopią danych firmowych - te są również przechowywane w lokalu. W celu zabezpieczenia prowadzonej działalności Wnioskodawca zaplanował zakup wyposażenia w postaci szafy metalowej na dokumenty (klasa A zabezpieczenia dokumentów), jak również chciałby dokonać wymiany drzwi wejściowych do lokalu na drzwi antywłamaniowe o wysokim stopniu odporności na włamanie (Gerda, atestowane i certyfikowane, najwyższa klasa odporności). Koszt zakupu i montażu drzwi wyniesie około 3000 zł netto.

Obecne drzwi wejściowe w lokalu nie spełniają podstawowych standardów w zakresie bezpieczeństwa. Są to drzwi marki no-name (CHINA), o słabej konstrukcji. Użytkowanie takich drzwi naraża prowadzoną działalność na wysokie i nieuzasadnione ryzyko utraty podstawowych narzędzi pracy i przechowywanej dokumentacji. Zakupu (i montażu) wyposażenia (szafa metalowa, drzwi wejściowe antywłamaniowe) Wnioskodawca chciałby dokonać uznając te wydatki jako koszty prowadzenia działalności, dokumentując je fakturą Vat i wprowadzając ten wydatek do prowadzonej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowany zakup (i montaż) szafy metalowej i drzwi antywłamaniowych wejściowych do lokalu mieszkalnego w którym prowadzona jest działalność gospodarcza można uznać za wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i uznać je jako koszty uzyskania przychodu (uznając je za koszty zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i uwzględnić go na podstawie faktury Vat w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaplanowany zakup (i montaż) szafy metalowej i drzwi antywłamaniowych wejściowych do lokalu mieszkalnego, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, można uznać w sposób pośredni za wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Są to wydatki związane z zakupem wyposażenia niezbędnego do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te, według Wnioskodawcy, można uznać jako koszty uzyskania przychodu i rozliczyć je w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów na podstawie faktury Vat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a - jak wskazano - obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych. Wskazać przy tym należy, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w lokalu mieszkalnym będącym jego własnością. W lokalu nie ma wyodrębnionego pomieszczenia (pokoju), w którym prowadzona jest działalność, jak również nie ma tu wydzielonej w metrach powierzchni przeznaczonej pod działalność. Lokal nie wymaga przystosowania powierzchni pod profil działalności. Prowadzona działalność gospodarcza generuje dokumenty o charakterze zastrzeżonym/poufnym (umowy z klientami, umowy z podwykonawcami, akta osobowe, itp.) - dokumenty te są i będą przechowywane i przetwarzane w lokalu. W lokalu przechowywana jest również dokumentacja rachunkowa. W celu zabezpieczenia prowadzonej działalności Wnioskodawca zaplanował zakup wyposażenia w postaci szafy metalowej na dokumenty jak również chciałby dokonać wymiany drzwi wejściowych do lokalu na drzwi antywłamaniowe o wysokim stopniu odporności na włamanie.

Reasumując, odnosząc zdarzenie przyszłe na grunt powołanych w niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów uznać należy, że do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć wydatki poniesione na zakup drzwi antywłamaniowych i szafy metalowej (wraz z montażem) dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i uwzględnić je na podstawie faktur VAT w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów.

Ponownego podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest faktyczne istnienie związku wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu, a obowiązek jednoznacznego wykazania istnienia tego związku - każdorazowo spoczywa na podatniku. W szczególności wykazanie tego związku nie leży w kompetencji organu interpretacyjnego.

Tut. organ, w ramach postępowania uregulowanego w Rozdziale Ia Ordynacji podatkowej, dokonał wyłącznie interpretacji mającego w sprawie zastosowanie przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotą analizowanego przepisu jest związek przyczynowy między wydatkiem, a zaistnieniem przychodu (źródłem przychodu). Natomiast faktyczne zarachowanie danego wydatku jako kosztu, mieści się w obszarze stanu faktycznego sprawy, nie zaś w zakresie wykładni prawa materialnego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydając interpretację indywidualną, organ podatkowy jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego. Nadanie interpretacji formy pisemnej nie zmienia charakteru samej interpretacji nie staje się ona aktem stosowania prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.