IPPB1/415-816/13-3/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości uzyska tytuł radcy prawnego lub doradcy podatkowego i zostanie wspólnikiem - komplementariuszem w istniejącej spółce komandytowej (dalej także:"Spółka").

Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług prawniczych (Spółka jest kancelarią prawną). Oprócz trzech komplementariuszy, w Spółce uczestniczy jeden komandytariusz, Wszyscy komplementariusze będą osobami fizycznymi, z wyjątkiem komandytariusza, który jest osobą prawną. Wspólnik będący osobą prawną, co do zasady, będzie dostarczał kapitał do Spółki, natomiast wspólnicy będący osobami fizycznymi, co do zasady, będą kierować Spółką oraz będą uczestniczyć w merytorycznej obsłudze klientów kancelarii prawnej.

W umowie Spółki zostanie określony sposób podziału zysku wykazywanego przez Spółkę między komplementariuszy i komandytariusza Spółki. W związku z podjęciem stosownych uchwał, Wnioskodawcy przysługiwać będzie stosowny udział w zysku Spółki.

Niezależnie od bycia wspólnikiem w Spółce, a tym samym uzyskiwania przychodu z kierowania Spółką, Wnioskodawca będzie odpłatnie świadczył na rzecz Spółki usługi prawnicze. Usługi te będą świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawcą, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

W konsekwencji Wnioskodawca - w relacjach ze Spółką - wystąpi jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawca posiada odrębne od Spółki numery REGON i NIP).

Za wykonanie usług prawniczych na rzecz Spółki Wnioskodawca otrzyma od Spółki wynagrodzenie (dalej. "wynagrodzenie Wnioskodawcy"). Jednocześnie świadczone na rzecz Spółki usługi będą udokumentowane wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT, zaś wynagrodzenie będzie zaliczane do przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Nie wykluczone, iż na podobnej zasadzie usługi prawnicze na rzecz Spółki będą świadczone przez pozostałych dwóch komplementariuszy Spółki, będących osobami fizycznymi i prowadzących w tym zakresie własne, indywidualne działalności gospodarcze (dalej: "Wspólnicy"). Poszczególni Wspólnicy będą obciążać Spółkę wynagrodzeniem za wykonane na jej rzecz usługi prawnicze (dalej: "wynagrodzenie Wspólnika") i wystawiać na Spółkę faktury VAT. Każdy ze Wspólników kwotę swojego wynagrodzenia Wspólnika zaliczy do przychodów z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, iż żaden ze Wspólników nie będzie jego małżonkiem ani dzieckiem, Związek małżeński nie łączy poszczególnych Wspólników oraz żaden ze Wspólników nie jest osobą małoletnią.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy odpowiednia część wynagrodzenia Wnioskodawcy, wynikająca z zasad podziału zysku w spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów. Przykładowo, jeśli Wnioskodawcy możliwe byłoby przypisanie 5% udziału w zyskach Spółki, to czy może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 5% wynagrodzenia Wnioskodawcy.

2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia Wspólnika, wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce. Przykładowo, jeśli Wnioskodawcy możliwe byłoby przypisanie 5% udziału w zyskach Spółki, to czy może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 5% Wynagrodzenia Wspólnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiednia część wynagrodzenia Wnioskodawcy, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa również, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia Wspólnika, wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 1 76 z późn. zm.; dalej: ustawy o p.d.o.f.) przychody z działu w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Reasumując osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami, podatnikami są zaś wyłącznie wspólnicy spółek osobowych.

W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego, gdyż jest ona transparentna podatkowo. Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawcy. Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jaki koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym między Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że każdy wspólnik (również on sam) ma prawo do wykazywania - jako koszty uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PD0F. W związku z tym, wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci wynagrodzenia Wspólnika, czy też wynagrodzenia Wnioskodawcy pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Ma zatem wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest bowiem świadczenie usług prawniczych na rzecz klientów zewnętrznych.

W związku z tym zarówno wynagrodzenie Wnioskodawcy, jak wynagrodzenie wspólnika będzie pozostawać w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę jako Wspólnika Spółki. Wnioskodawca będzie miał zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części wynagrodzenia Wnioskodawcy, jaki wynagrodzenia Wspólnika ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki, do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenie Wspólnika ani wynagrodzenie Wnioskodawcy nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

W szczególności - w odniesieniu do wynagrodzenia Wnioskodawcy - nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIJOF. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej łub osobowej spółki handlowej - także małżonków małoletnich dzieci wspólników.

Wnioskodawca uważa, że z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy nim a Spółką (współpraca dwóch podmiotów gospodarczych) nie można uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi "wartość własnej pracy podatnika". Wnioskodawca pragnie ponownie podkreślić, że relacje, jakie będą łączyć Spółkę i Wnioskodawcę, to relacje pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, za czym przemawia dodatkowo okoliczność, że Wnioskodawca będzie wystawiał Spółce faktury VAT. Nie można zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej stanowi "pracę własną", o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o p.d.o.f.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawcy może być kosztem uzyskania przychodu związanym z prowadzeniem działalności przez Spółkę. Skoro natomiast Spółka nie jest odrębnym podatnikiem, gdyż podatnikami są jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również i przez Wnioskodawcę, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na ugruntowanie stanowiska zawarte w rozstrzygnięciach organów podatkowych, które zapadły na tle omawianych wyżej przepisów ustawy o p.d.o.f. Organy podatkowe potwierdziły stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 23 czerwca 2009 r., znak ILPB1/415-420/09-2/IM, analizował stan faktyczny identyczny do przedstawionego przez Wnioskodawcę. Interpretacja tego organu dotyczyła bowiem świadczenia przez wspólnika spółki komandytowej usług prawniczych na rzecz spółki. Usługi te były świadczone przez wspólnika w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej. Za świadczone usługi wspólnik miał uzyskiwać wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury VAT. Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego organ podatkowy uznał poniższą konstatację wnioskodawcy za prawidłową i odstąpił od uzasadnienia: "Mając powyższe na uwadze, w opinii Zainteresowanego wynagrodzenia, które będzie otrzymywać od Spółki z tytułu świadczenia na jej rzecz usług prawniczych w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, będą stanowić dla Wnioskodawcy - jako wspólnika (komandytariusza) - koszty uzyskania przychodów z działalności Spółki w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach."

Analogiczny pogląd zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przykładowo w interpretacji z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. IPPB1/415-288/07-2/AJ; w interpretacji z dnia 21 października 2010 r., sygn. IPPB1/415-785/10-2/AM; w interpretacji z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IPPB1/415-786/10-2/AM; w interpretacji z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. IPPB1/415-818/10-2/ES; w interpretacji z dnia 8 marca 2013 r., sygn. IPPB3/423-1008/12-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.