IPPB1/415-799/08-2/ES - Nieodpłatna praktyka zawodowa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu 11 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnej praktyki - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnej praktyki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w 2008 roku ukończy studia wyższe. Aby zwiększyć swoje szanse na rynku pracy zamierza odbyć kilkumiesięczną nieodpłatną praktykę na podstawie ustnej umowy cywilnoprawnej u przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną.

W ramach praktyki, w celu zaznajomienia się z przedmiotem i charakterem działalności w danej branży, będzie wykonywała czynności z zakresu działalności gospodarczej udzielającego praktyki np. sporządzała projekty dokumentów, obsługiwała klientów. W trakcie praktyki udzielający jej przedsiębiorca będzie nadzorował wykonywane przez Wnioskodawcę zadania, udzielał rad i wskazówek, szkolił w przedmiocie działalności.

Za swoją pracę Strona nie otrzyma wynagrodzenia w pieniądzu ani w naturze. Zyskiem z odbywanej praktyki będzie zdobyte doświadczenie i wiedza, które w przyszłości ułatwią wykonywanie pracy w danej branży i jej znalezienie.

W dalszej przyszłości, w ramach działalności gospodarczej, Strona rozważa udzielenie nieodpłatnych praktyk zawodowych innym osobom na wyżej opisanych zasadach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 po jej stronie nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odbywanej przeze nią praktyki. Nie otrzyma żadnego świadczenia, które można by zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu przychód.

Zdaniem Strony w zakresie pytania Nr 2 jako udzielający praktyki przedsiębiorca nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ewentualne korzyści jakie uzyska w wyniku wykonywania przeze inne osoby czynności z zakresu mojej działalności skompensuje poświęcanie czasu i uwagi (wykluczy to wykonywanie w tym samym czasie innych czynności) niezbędne do nadzoru nad ich wykonywaniom oraz wysiłek włożony w szkolenia praktykanta w zakresie nowych umiejętności i przekazywanie mu wiedzy dotyczącej specyfiki działalności

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w r. kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej wskazuje, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Pojęcie "nieodpłatnych świadczeń" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W doktrynie i orzecznictwie NSA przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma w prawie podatkowym szerszy zakres niż w prawie cywilnym.

Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby - art. 353 - Kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności przedsiębiorców, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Aby uznać, dane świadczenie za nieodpłatne, działanie świadczeniobiorcy wiązać się musi z jego pozytywną wolą, tzn. że chce on przekazać świadczeniobiorcy świadczenie i czyni to nieodpłatnie.

Przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie wtedy, gdy świadczenia są ekwiwalentne. Z taką sytuacją mamy do czynienia gdy przyjmujemy jakąś korzyść, ale jednocześnie przekazujemy coś od siebie.

Przykładem takiego świadczenia jest przyjęcie osoby na praktykę. Nie dostaje ona pensji, ale zdobywa doświadczenie i podnosi kwalifikacje. Korzysta więc z fachowej wiedzy i doświadczeń przedsiębiorcy.

Możemy wobec tego uznać, że świadczenia te są ekwiwalentne, a nie nieodpłatne.

W przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że osoby odbywające praktykę podnoszą swoje kwalifikacje korzystając jednocześnie z wiedzy i doświadczenia przedsiębiorców.

Reasumując uznać należy, że świadczenie pracy w ramach bezpłatnej praktyki nie jest nieodpłatnym świadczeniem ani dla odbywających praktykę ani dla przedsiębiorców. Można uznać, że świadczenia te są ekwiwalentne.

W związku z powyższym świadczenia te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.