IPPB1/415-75/08-3/AM - Jak zakwalifikować otrzymaną z Urzędu Pracy jednorazową pomoc przeznaczoną na pokrycie wydatków związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia XXX 2008 r. (data wpływu XXX 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia, pokrytych ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia, pokrytych ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni była osobą bezrobotną. W dniu 1 października 2007 r. otrzymała z Powiatowego Urzędu Pracy w XY jednorazową pomoc finansową w wysokości 12.000,00 zł, przeznaczoną na pokrycie wydatków związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej "Salon fryzjerski". Pomoc finansowa została przyznana na podstawie Umowy Nr X w sprawie jednorazowego przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej. Za otrzymaną pomoc, Wnioskodawczyni wyremontowała wynajmowany lokal, zakupiła meble i sprzęt fryzjerski oraz część materiałów potrzebnych do wykonywania usług fryzjerskich.

Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni rozpoczęła z dniem 17 października 2007 r. Jako formę opodatkowania wybrała zasady ogólne i prowadzi ją w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Otrzymanej kwoty 12.000,00 zł nie uznała jako przychodu podlegającego opodatkowaniu, z uwagi na przepis art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie wprowadziła do przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Z poniesionych wydatków na podstawie faktur VAT zrobiła zestawienie. Wydatki stanowią kwotę 12.008,42 zł. Kserokopie faktur VAT złożyła w Powiatowym Urzędzie Pracy w X. Oryginały znajdują się w dokumentach firmy. Wnioskodawczyni zakupione meble wprowadziła do ewidencji wyposażenia, ponieważ wartość jednostkowa jest niższa niż 3.500,00 zł. z adnotacją, że pochodzą z dotacji.

Żadnej z wymienionych faktur VAT nie wpisała do kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwagi na treść przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na dzień 31 grudnia 2007 r. Wnioskodawczyni sporządziła dwa spisy z natury tj.:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Pani w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W zakresie pytania drugiego Wnioskodawczyni uważa, iż poniesione wydatki nie mogą być kosztem uzyskania przychodów, gdyż zostały sfinansowane ze środków, które nie są przychodami.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.).

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup mebli (niezaliczonych przez podatnika do środków trwałych), sprzętu fryzjerskiego oraz części materiałów potrzebnych do wykonywania usług fryzjerskich, które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z Powiatowego Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia i materiałów ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w powołanym wyżej art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Zatem wydatki poniesione na zakup mebli (niezaliczonych przez podatnika do środków trwałych), sprzętu fryzjerskiego oraz części materiałów potrzebnych do wykonywania usług fryzjerskich, stanowić będą koszty uzyskania przychodów tejże działalności i powinny być wpisane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w poczet pozostałych wydatków (kolumna 13) w momencie ich poniesienia. Należy jednak zauważyć, iż na podstawie § 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) wyposażenie (rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone do środków trwałych), którego wartość początkowa przekracza 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia. Ponadto w myśl § 27 ww. rozporządzenia, podatnicy są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Jak wynika z powyższego, przepis dotyczący sporządzenia spisu z natury nie zobowiązuje podatnika do sporządzenia dwóch spisów z natury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.