IPPB1/415-711/13-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej produkującej jachty i łodzie motorowe z tworzyw sztucznych dla odbiorców krajowych i zagranicznych. Produkowane przez spółkę jachty są sprzedawane m.in. w Europie poprzez sieć dealerską na którą składają się dealerzy będący Generalnymi Odbiorcami jachtów na poszczególnych rynkach Unii Europejskiej. Generalni Odbiorcy sprzedają wyroby spółki na swoim terenie albo swoim dealerom albo bezpośrednio klientom końcowym jednakże transport realizowany jest w większości przypadków bezpośrednio ze stoczni spółki do odbiorcy końcowego z pominięciem Generalnego Odbiorcy. Takie transakcje w świetle art. 7 ust. 8 ustawy o vat należy traktować jako tzw. transakcje łańcuchowe.

Z § 4 pkt 1 zawartych z dealerami umów dystrybucji i sprzedaży wynika, że organizacja transportu ze stoczni do klienta należy do spółki, która wykona go we własnym zakresie lub zatroszczy się o znalezienie najbardziej ekonomicznego środka transportu i zorganizuje transport jak i pozostałą obsługę transportu produktów do miejsca dostawy wskazanego w zamówieniu. Wszelkie koszty transportu poniesie Generalny Odbiorca.

Płatność za sprzedane łodzie odbywa się w większości przypadków w formule przedpłat, tak aby przed wyjazdem łodzi ze stoczni cena za łódź była zapłacona w całości.

Faktury za sprzedane lodzie wystawiane są przed wyjazdem łodzi ze stoczni a więc przed wydaniem jej końcowemu odbiorcy.

Mając na uwadze wyżej opisane zasady płatności, dostawy i wystawiania faktur w niektórych przypadkach Wnioskodawca ma problem z ustaleniem daty powstania przychodu z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w sytuacji wystawienia faktury na sprzedaż łodzi przed wydaniem łodzi końcowemu odbiorcy w ramach tzw. transakcji łańcuchowych i przed zapłatą całej należności za sprzedaną łódź za datę powstania przychodu należy uważać datę wystawienia faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy z art. 14 ust. 1c pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że w przypadku wystawienia faktury wcześniej niż nastąpił dzień wydania łodzi przychód w podatku dochodowym przypada w dniu wystawienia faktury. Bez znaczenia jest powód wcześniejszego wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. "Należność" wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy (źródła przychodów), mogą być uznane za przychód osoby fizycznej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w ust. 3 cytowanego przepisu.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą określa przepis art. 14 ust. 1c ustawy. Stanowi on, że za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W myśl ww. przepisu przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

* wystawienie faktury przed datą wydania towaru, zbycia prawa lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,

* uregulowanie należności przed wydaniem towaru, zbyciem prawa lub wykonania usługi albo częściowym wykonaniem usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1e ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten odnosi się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 14 ust. 1h ustawy).

Jak stanowi art. 14 ust. 1i ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy, nie zalicza się do przychodu, pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodu z działalności gospodarczej i dotyczy wpłat, czy też należności otrzymanych na poczet towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Będą to w szczególności zaliczki (przedpłaty).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej produkującej jachty i łodzie motorowe z tworzyw sztucznych dla odbiorców krajowych i zagranicznych. Płatność za sprzedane łodzie odbywa się w większości przypadków w formule przedpłat, tak aby przed wyjazdem łodzi ze stoczni cena za łódź była zapłacona w całości. Faktury za sprzedane łodzie wystawiane są przed wyjazdem łodzi ze stoczni a więc przed wydaniem jej końcowemu odbiorcy.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie przychód powstaje w dacie wystawienia faktury, tj. w sposób określony w art. 14 ust. 1c pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.