IPPB1/415-650/13-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia rezydencji podatkowej - jest prawidłowe,

* miejsca opodatkowania świadczonych usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej oraz miejsca opodatkowania świadczonych usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada podwójne obywatelstwo: polskie i niemieckie. Miejscem jego zamieszkania są Niemcy. Ma tam zarejestrowaną działalność gospodarczą, którą prowadzi w zakresie: działalność paramedyczna, działalność twórcza artystyczna i literacka, nauczanie sztuk walki i sztuki kultywacji zdrowia. Z osiągniętych dochodów Wnioskodawca rozlicza się w Niemczech. Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej w Niemczech. Również w Niemczech jest ubezpieczony i tam opłaca wszystkie składki w socjalnej kasie artystów. W Polsce Wnioskodawca przebywa okazjonalnie (jest zameldowany tymczasowo w Polsce), ale łączny okres pobytu może przekroczyć 183 dni. Lokal w którym Wnioskodawca jest zameldowany stanowi jego własność (zakup na wolnym rynku). Wnioskodawca zamierza powyższą działalność (wyłącznie w zakresie usług niematerialnych) świadczyć również w Polsce. Usługi paramedyczne oraz szkoleniowe świadczone będą wyłącznie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W celu świadczenia usług, Wnioskodawca przygotuje odpowiednie pomieszczenie w miejscu zameldowania oraz będzie wykonywał usługi bezpośrednio u zainteresowanych osób (również wynajmował okazjonalnie pomieszczenia na zajęcia).W Polsce Wnioskodawca nie będzie osiągał żadnych przychodów z tytułu: umowa zlecenie, umowa o dzieło, umowa o pracę. Przychody będą pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Niemiec i Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy uzyskane przez Wnioskodawcę przychody ze świadczenia wyżej wymienionych usług niematerialnych w Polsce, podlegają opodatkowaniu w kraju miejsca ich świadczenia (czyli w Polsce).

2. Czy pomimo faktu, że Wnioskodawca może przebywać w Polsce powyżej 6 miesięcy (183 dni) w ciągu roku podatkowego, nie będzie on uznany za polskiego rezydenta podatkowego ze względu na fakt, że jego stałe miejsce zamieszkania oraz ośrodek jego interesów życiowych będzie znajdował się w Niemczech gdzie posiada certyfikat rezydencji podatkowej.

3. Wg jakich kryteriów ustalić właściwy miejscowo organ podatkowy dla Wnioskodawcy w przypadku, gdy uzyskiwane przychody, o których mowa w pytaniu nr 1 będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Niniejsza interpretacji indywidualna dotyczy problematyki w zakresie sposobu opodatkowania dochodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast w zakresie określenia właściwości miejscowej organu podatkowego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Zgodnie z tym, że Polska i Niemcy mają podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wnioskodawca mając działalność zarejestrowaną w Niemczech, a w Polsce nie tworzy zakładu, w myśl cytowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, będzie tam rozliczał całość uzyskanych przychodów z Niemiec i Polski.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z posiadaniem niemieckiego certyfikatu rezydencji podatkowej nie będzie on uznany za rezydenta w Polsce.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy właściwość miejscową należy ustalić w zależności od ustalenia rezydencji podatkowej:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* ustalenia rezydencji podatkowej - jest prawidłowe,

* miejsca opodatkowania świadczonych usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W ww. przepisie wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. podlega opodatkowaniu z tytułu dochodów (przychodów) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów niezależną od posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a powoływanej wyżej ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy, stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wymienione wyżej kryteria stosuje się bowiem z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały zatem postanowienia umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy polsko - niemieckiej, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujące zasady:

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W tym miejscu wskazać należy, iż, certyfikat rezydencji jest zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada podwójne obywatelstwo: polskie i niemieckie, miejscem jego zamieszkania są Niemcy, ma tam zarejestrowaną działalność gospodarczą. Z osiągniętych dochodów rozlicza się w Niemczech, posiada certyfikat rezydencji podatkowej w Niemczech, jest tam ubezpieczony. W Polsce Wnioskodawca przebywa okazjonalnie (jest zameldowany tymczasowo), ale łączny okres pobytu może przekroczyć 183 dni. W Polsce Wnioskodawca nie będzie osiągał żadnych przychodów z tytułu umowy zlecenie, umowa o dzieło, umowa o pracę. Przychody będą pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Niemiec i Polski.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy z uwzględnieniem opisanego zdarzenia przyszłego oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że jego stałe miejsce zamieszkania oraz ośrodek jego interesów życiowych będzie znajdował się w Niemczech gdzie posiada certyfikat rezydencji podatkowej (o ile przedstawione informacje będą zgodnie ze stanem rzeczywistym oraz stan prawny nie ulegnie zmianie), stwierdzić należy że, Wnioskodawca będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W Polsce nie będzie uznany za polskiego rezydenta podatkowego. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. podlegał opodatkowaniu z tytułu dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za które na podstawie przepis art. 3 ust. 2b powoływanej ustawy uważa się m.in. dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwzględnieniem postanowień umowy polsko-niemieckiej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do problematyki dotyczącej opodatkowania dochodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności miejsca opodatkowania świadczonych usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazać należy mając na względzie zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego, że zgodnie art. 3 ust. 1 lit. d umowy polsko-niemieckiej, w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Na podstawie art. 7 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3 tego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Przy czym w myśl art. 5 ust. 1 ww. umowy w rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Powyższą definicją strony umowy doprecyzowały w ust. 2 tego artykułu postanawiając, iż określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie przede wszystkim musi istnieć placówka, która ma stały charakter i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Niemczech z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski, może być opodatkowany w Polsce, pod warunkiem że działalność prowadzona jest poprzez położony na terytorium tego państwa zakład. W takim przypadku dochód, który może być przypisany temu zakładowi może być opodatkowany w Polsce.

Jak wynika z komentarza do Modelowej Konwencji, pojęcie "zakładu" obejmuje stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność. Definicja zawiera następujące warunki:

* istnienie "placówki działalności gospodarczej", tj. pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń;

* taka placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości;

* prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki; oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.

Określenie "placówka" obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu.

Placówka - jako miejsce działalności gospodarczej - może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Placówka może być usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa, na przykład wówczas gdy przedsiębiorstwo zagraniczne dysponuje stale pomieszczeniem (lub jego częścią) należącym do innego przedsiębiorstwa. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką.

Natomiast określenie "za pośrednictwem" jak wynika z komentarza do Modelowej Konwencji należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu czy przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wywieść należy, że Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania w Niemczech, zamierza działalność gospodarczą w zakresie usług niematerialnych, świadczyć również w Polsce. W celu świadczenia usług przygotuje odpowiednie pomieszczenie w miejscu zameldowania oraz będzie wykonywał usługi bezpośrednio u zainteresowanych osób (również wynajmował okazjonalnie pomieszczenia na zajęcia). W Polsce Wnioskodawca przebywa okazjonalnie (jest zameldowany tymczasowo), ale łączny okres pobytu może przekroczyć 183 dni. Lokal, w którym jest zameldowany stanowi jego własność.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić jednoznacznie należy, że Wnioskodawca mając ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, będzie prowadził działalność gospodarczą za pośrednictwem stałej placówki - zakładu. Ponieważ Wnioskodawca będzie posiadł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej to uzyskane dochody z tego tytułu winien opodatkować w Polsce.

Reasumując mając na uwadze powołane przepisy oraz zaprezentowane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w Polsce Wnioskodawca będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - nie będzie uznany za polskiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawca mając ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce będzie prowadził działalność gospodarczą za pośrednictwem stałej placówki - zakładu w rozumieniu art. 5 umowy polsko-niemieckiej. W konsekwencji dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu działalność gospodarczą prowadzonej za pomocą położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu, należy opodatkować w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.