IPPB1/415-639/13-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku ustalania różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna zamieszkała za granicą kupił lokal mieszkalny i jest jedynym właścicielem tego lokalu (w akcie notarialnym widnieje jako jedyny nabywca i właściciel tego lokalu). Środki finansowe na zakup ww. lokalu pochodziły z walutowego kredytu hipotecznego, do którego przystąpił wspólnie z ojcem (w umowie kredytowej jako kredytobiorca wskazany jest Wnioskodawca i jego ojciec). Kredyt został zaciągnięty w banku mającym siedzibę na terenie Polski. Do spłaty kredytu Wnioskodawca jest zobowiązani solidarnie - czyli ojciec i on. Wnioskodawca posiada z ojcem w banku wspólne konto, z którego bank co miesiąc ściąga należne kwoty rat kredytowych (taki sposób rozliczania płatności jest ustalony z bankiem w umowie kredytowej). Środki na spłatę kredytu (kapitału i odsetek) zapewnia wyłącznie Wnioskodawca, zarabiając je za granicą i wpłacając osobiście na wspólne konto bankowe, z którego ściągane są raty kredytu. Wpłaty na to konto Wnioskodawca dokonuje w okienku kasowym w oddziale banku. Lokal mieszkalny Wnioskodawca oddaje w najem okazjonalny i rozlicza się z najmu na zasadach ogólnych, do kosztów zaliczając m.in. odsetkowe części rat kredytowych.

Uruchomienie wyżej wymienionego walutowego kredytu hipotecznego odbyło się w postaci wypłaty przez bank równowartości kwoty kredytu w polskich złotych przy określonym na tamten dzień kursie wymiany. Kurs ten od momentu uruchomienia kredytu uległ zmianie, co po przeliczeniu na polskie złote generuje różnice w wartości pożyczonych i spłacanych kapitałowych części rat kredytowych.

Wyżej opisany lokal mieszkalny jest przeznaczony na wynajem przez cały rok, jednak zdarza się, że w miesiącach wakacyjnych z powodu przerw semestralnych na uczelniach pomimo ogłoszeń publikowanych w internecie lokal nie jest wynajęty przez jeden, czasem dwa miesiące w roku. Jest to stan niezależny od Wnioskodawcy - zamiarem Wnioskodawcy jest wynajmować lokal przez cały rok, jednak pomimo starań z jego strony, aby zachować ciągłość najmu, nie zawsze jest to możliwe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy jako jedyny właściciel lokalu osoba faktycznie ponosząca w całości ciężar spłaty kredytu mam prawo zaliczyć całość odsetkowych części rat kredytowych jako koszty uzyskania przychodu z najmu lokalu, mimo że po stronie kredytobiorcy w umowie kredytowej widnieje Wnioskodawca i jego ojciec.

2. Czy Wnioskodawca ma możliwość, ale nie konieczność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych za miesiąc (e), w których lokal nie był wynajęty w sytuacji, gdy występuje przerwa między jedną umową najmu a drugą, a lokal w tym czasie nie jest przeznaczony na żaden inny cel oraz skoro w tym czasie Wnioskodawca poszukuje najemcy i ma zamiar nieprzerwanie wynajmować ten lokal.

3. Czy jako osoba fizyczna rozliczająca dochody z najmu nie ma obowiązku ani prawa rozliczać wyżej opisanych różnic kursowych, wynikających ze zmienności kursu waluty jako przychodu lub też jako kosztu uzyskania przychodu.

Odpowiedź na pytanie Nr 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 14 i 14b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy podatników prowadzących działalność gospodarczą i w związku z tym nie prowadząc działalności gospodarczej nie ma obowiązku ani prawa do ustalania i rozliczania różnic kursowych od części odsetkowej spłacanych w walucie obcej rat kredytu, zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono dwa odrębne źródła przychodu w postaci:

* pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3),

* najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca uzyskuje dochody z najmu lokalu mieszkalnego. Opodatkowany jest na zasadach ogólnych.

Definicja najmu nie została zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa najmu jest umową prawa cywilnego, regulowaną przepisami art. 659-692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zaś dochody z realizacji tej umowy są z woli ustawodawcy opodatkowane. Przychodem z najmu jest ustalony w umowie czynsz. Z treści art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego wynika bowiem, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 16a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z brzmieniem art. 24c ust. 1 ww. ustawy różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zasady ustalania różnic kursowych określonych w ww. przepisie stosują - w myśl art. 24c ust. 10 ww. ustawy - wyłącznie podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Organ podatkowy zauważa, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują opodatkowania różnic kursowych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że nie prowadząc działalności gospodarczej nie ma obowiązku ani prawa ustalania i rozliczania różnic kursowych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.