IPPB1/415-614/13-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania ewidencji dla celów podatkowych przy zastosowaniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania ewidencji dla celów podatkowych przy zastosowaniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 19 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni-obywatelka Wietnamu - posiadająca kartę pobytu wydaną przez Wojewodę w dniu 23 października 2007 r. ważną do dnia 23października 2017 r., zarejestrowała w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej rozpoczęła prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej na terytorium RP.

W roku 2012 Wnioskodawczyni wygenerowała przychody netto ze sprzedaży w kwocie ok.13 tys. zł. Z kolei przychód netto ze sprzedaży za pierwszy kwartał 2013 r. nie przekroczył 17 tys. zł.

Mając na uwadze treść przepisu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Sz. U. Nr 121, poz. 591 z późn. zm.) w zw. z art. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.) Wnioskodawczyni wybrała jako rodzaj prowadzonej dokumentacji rachunkowej księgi rachunkowe prowadzone zgodnie z wyżej powołaną ustawą o rachunkowości.

Ze względu na treść art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. a cytowanej wyżej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej powstała wątpliwość, czy podatniczka miała możliwość wyboru jako rodzaj prowadzonej dokumentacji rachunkowej podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz, czy możliwa jest zmiana rodzaju prowadzonej dokumentacji rachunkowej na inną od 1 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni przysługuje prawo rezygnacji prowadzenia dokumentacji rachunkowej w formie ksiąg rachunkowych i wyboru innej na zasadach identycznych jak obywatele Polski, w tym założeniu z dniem 1 stycznia 2014 r. podatkowej księgi przychodów i rozchodów składając w terminie do 20 stycznia 2014 r. pisemne zawiadomienie, o którym mowa w § 10 ust. 2 Rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią przepisu art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, dalej "Ustawy", obywatele innych państw niż kraje członkowskie Unii Europejskiej i inne wymienione w treści art. 13 ust. 1 posiadający zezwolenie na osiedlenie się mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Wydaje się, że przepis art. 13 ust. 2 Ustawy miał na celu zrównanie w określonych przypadkach praw zagranicznych osób fizycznych nieposiadających obywatelstwa polskiego w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z prawami obywateli Polski, w tym także w zakresie wyboru rodzaju prowadzonej dokumentacji rachunkowej. W konsekwencji przepis art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości znajduje zastosowanie m.in. do zagranicznych osób fizycznych nieposiadających obywatelstwa polskiego ora nie spełniających żadnego z warunków określonych w art. 13 Ustawy.

Wnioskodawczyni posiadając ważną kartę pobytu stanowiącą jednocześnie zezwolenie na osiedlenie się na terytorium RP spełniła warunek określony w przepisie art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy nabywając prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jako obywatele polscy.

W konsekwencji Wnioskodawczyni przy rejestracji działalności gospodarczej miała możliwość wyboru innego rodzaju prowadzonej dokumentacji niż księgi rachunkowe oraz na podstawie przepisu § 10 ust. 2 Rozporządzenia Wnioskodawczyni przysługuje prawo do założenia od dnia 1 stycznia 2014 r. podatkowej księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, zawiadomienia w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni o prowadzeniu księgi przychodów i rozchodów w terminie 20 dni od dnia jej założenia. Wybór podatkowej księgi przychodów i rozchodów będzie możliwy, o ile Wnioskodawczyni nie osiągnie w roku 2013 przychodów netto ze sprzedaży najmniej jako równowartość w walucie polskiej kwoty 1.200.000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule, zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

* osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 Euro,

* osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do art. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447), przez osobę zagraniczną rozumie się osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego.

Z powyższego wynika, że osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, jest w świetle ustawy o swobodzie działalności gospodarczej osobą zagraniczną, zobowiązaną w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy o rachunkowości, do prowadzenia ksiąg rachunkowych bez względu na wysokość przychodu netto osiągniętego przez tę osobę z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni - obywatelka Wietnamu - posiadająca kartę pobytu, prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Reasumując, mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych jako osoba zagraniczna, bez względu na wysokość przychodu netto osiągniętego z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.