IPPB1/415-608/14-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 12 września 2014 r. (data nadania 12 września 2014 r., data wpływu 15 września 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-608/14-2/MT z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data nadania 25 sierpnia 2014 r., data doręczenia 5 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przekazanych nieodpłatnie od jej małżonka towarów handlowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przekazanych nieodpłatnie od jej małżonka towarów handlowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego, opodatkowanych podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, prowadzącą książkę przychodów i rozchodów, zarejestrowaną dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni zamierza objąć w drodze umowy darowizny, aktem notarialnym całe przedsiębiorstwo swojego męża, z którym pozostaje we wspólności majątkowej. W danym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie obdarowaną, a mąż Wnioskodawcy będzie darczyńcą.

Składnikami przedsiębiorstwa są środki trwałe, wyposażenie przedsiębiorstwa (regały, półki sklepowe), pracownicy, towary handlowe, dokumenty związane z prowadzona działalnością gospodarczą, należności i zobowiązania, baza klientów.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 sierpnia 2014 r. Nr IPPB1/415-608/14-2/MT Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie wskazując, że zamierza objąć w drodze umowy darowizny aktem notarialnym całe przedsiębiorstwo swojego męża, z którym pozostaje we wspólności majątkowej. Przekazywane towary handlowe stanowią przedmiot ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesione z przedsiębiorstwa męża do przedsiębiorstwa żony towary handlowe będą kosztem uzyskania przychodu w przedsiębiorstwie żony.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z przeniesieniem wartości towarów handlowych z przedsiębiorstwa męża do przedsiębiorstwa żony (Wnioskodawczyni), będą one kosztem uzyskania przychodu w przedsiębiorstwie żony (Wnioskodawczyni). W przedsiębiorstwie żony (Wnioskodawczyni) wystąpią przychody ze sprzedaży towarów, zatem wystąpi związek poniesionych kosztów z uzyskanymi przychodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Istotna cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączna małżonków. Oznacza to, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa, zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się, zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do dyspozycji art. 341 k.r.o., każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Z kolei art. 35 k.r.o. ustanawia zakaz żądania podziału majątku wspólnego, a także rozporządzania w jakiejkolwiek formie udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma przy tym prawo do samodzielnego zarządzania przedmiotami majątkowymi służącymi do prowadzenia przez niego indywidualnej działalności gospodarczej (art. 36 § 3 k.r.o.).

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych stanowiących współwłasność łączną małżonków, wykorzystywanych w działalności gospodarczej małżonka - na rzecz Zainteresowanego (Wnioskodawczyni).

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że mąż Wnioskodawczyni zamierza przekazać Jej nieodpłatnie przedsiębiorstwo w skład którego wchodzą m.in. towary handlowe. Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać ww. składniki majątku w swojej działalności. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska (wspólność ustawowa). Przekazywane towary handlowe stanowią przedmiot ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które otrzymała od małżonka będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że po przejęciu towarów handlowych Wnioskodawczyni stanie się ich zarządcą i to Wnioskodawczyni w swojej działalności gospodarczej będzie osiągała przychody z tytułu sprzedaży tych przejętych towarów. W przypadku gdy małżonkowie prowadzą odrębne działalności gospodarcze, jednakże mąż zamierza swoje przedsiębiorstwo darować żonie wraz z niesprzedanymi towarami handlowymi do działalności prowadzonej przez Nią, to żadne przepisy nie zabraniają, aby małżonkowie mający wspólność majątkową nie mogli ustalić miedzy sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych. Z uwagi na obowiązujące w przedstawionym przypadku, a wymienione wcześniej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów, a przekazanych z działalności męża do działalności Wnioskodawczyni z chwilą przekazania tych towarów spełni w przypadku Zainteresowanego (Wnioskodawczyni) przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w firmie Wnioskodawczyni. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku uznać należy, że wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które Wnioskodawczyni otrzymała od małżonka będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Płocku Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.