IPPB1/415-581/13-5/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 21 maja 2013 r. (data wpływu 29 maja 2013 r.) - w związku z którym zostało wysłane wezwanie z dnia 2 sierpnia 2013 r. nr IPPB1/415-581/13-2/MS, na które Wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2013 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Główne miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawczyni to miejsce, w którym zamieszkuje. Lokal, który zamieszkuje nie jest własnością Wnioskodawczyni. Prawnym i jedynym właścicielem lokalu jest jej partner (osoby te nie są w związku małżeńskim).

W związku z prowadzeniem działalności w tym lokalu, Wnioskodawczyni chciałaby koszty w części związane z działalnością gospodarczą księgować jako koszt uzyskania przychodów (zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na podstawie dowodu opłat (zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7 RMF w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów).

Wnioskodawczyni zamierza korzystać z lokalu partnera do prowadzenia w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na podstawie bezpłatnej umowy użyczenia w części przypadającej na działalność gospodarczą. Zamierza również na podstawie niniejszej umowy, koszty za czynsz i media uwzględniać w działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje:

Wnioskodawczyni rozlicza się na podstawie Podatkowej Książki Przychodów i Rozchodów i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2013 r. nr IPPB1/415-581/13-2/MS tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku w zakresie pytania nr 2 i 3. W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie uzupełniła braków oraz nie dokonała dodatkowej opłaty w wyznaczonym terminie, interpretacja indywidualna została wydana w zakresie pytania nr 3. W zakresie pytania nr 1 i 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni może podpisać bezpłatną umowę użyczenia lokalu z partnerem.

2. Czy Wnioskodawczyni powołując się na umowę użyczenia, może bezpośrednio uwzględnić, rachunki za media i opłaty za czynsz wypisane na partnera, w kosztach działalności gospodarczej.

3. Czy Wnioskodawczyni z tytułu podpisania bezpłatnej umowy użyczenia na lokal, powinna wykazywać comiesięczny przychód do opodatkowania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie trzecie. Natomiast odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni chciałaby z partnerem podpisać bezpłatną umowę użyczenia części lokalu przeznaczonego na cele działalności gospodarczej. Koszty związane z utrzymaniem lokalu tj.: czynsz i media w części dotyczącej działalności księgować jako koszt uzyskania przychodu. W związku z tym, iż partner należy do III grupy podatkowej w stosunku do Wnioskodawczyni to po stronie Wnioskodawczyni powstałby nieodpłatny przychód do opodatkowania wg powierzchni użytkowanej w działalności gospodarczej. Przychód będzie liczony jako cena rynkowa wynajmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest biorącą w użytkowanie lokal na podstawie umowy użyczenia. Użyczającym jest partner Wnioskodawczyni (osoby które nie są w związku małżeńskim). W związku z zawartą umową Wnioskodawca ponosi opłaty za czynsz i media.

Użyczenie jest uregulowane w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa.

Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności.

Z uwagi na fakt, że z tytułu umowy użyczenia zobowiązanym do spełnienia świadczenia jest tylko użyczający, umowę tę należy uznać za jednostronnie zobowiązującą. Użyczenie nie jest też umową wzajemną.

Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej i nie może żądać zwrotu kosztów od użyczającego. Zwykłe koszty utrzymania rzeczy to wydatki i nakłady pozwalające zachować rzecz w stanie niepogorszonym, utrwalającym jej właściwości i przeznaczenie, np. koszty konserwacji, bieżących remontów, drobnych napraw itp.

Za zwykłe koszty utrzymania rzeczy nie można uznać kosztów obciążających dłużnika niezależnie od istnienia stosunku użyczenia (np. podatków, kosztów ubezpieczenia rzeczy, opłat i innych publiczno i prywatnoprawnych ciężarów związanych zwykle z własnością lub posiadaniem rzeczy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez użyte w cytowanym przepisie pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposobu i kryteriów ustalania ich wartości. Przyjmuje się, że przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Ustawodawca stanowi o nieodpłatnych świadczeniach innych niż świadczenia w naturze. Przedmiotem tych świadczeń nie są więc rzeczy, lecz usługi.

Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że po stronie Wnioskodawczyni, tj. osoby korzystającej z lokalu na podstawie umowy użyczenia nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, bowiem Wnioskodawczyni opłaca czynsz za właściciela lokalu oraz opłaty należne operatorom dostarczającym media.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku nieodpłatne używanie lokalu - na podstawie umowy użyczenia - nie stanowi dla Wnioskodawczyni nieodpłatnego świadczenia. Zatem Wnioskodawczyni nie podlega obowiązkowi odprowadzania podatku dochodowego z tytułu użytkowania użyczonego lokalu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.