IPPB1/415-550/08-2/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2008 r. (data wpływu 8 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 8 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w w zakresie ustalenia wysokości kosztu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 1 września 2005 r. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej zakupił jako współwłaściciel samochód osobowy... 2,0 rok 2000. Wartość opiewała na kwotę 35.000,00 zł. Wnioskodawca był współwłaścicielem 50% wartości ww. samochodu i zapłacił kwotę 17.500,00 zł. Drugim współwłaścicielem była osoba trzecia.

Dnia 25 maja 2007 r. umową kupna sprzedaży Wnioskodawca odkupił od drugiego współwłaściciela jego część ww. samochodu, za którą zapłacił 8000,00 zł. Od tego momentu został jedynym właścicielem samochodu.

Dnia 30 maja 2007 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej jako osoba fizyczna prowadząca książkę przychodów i rozchodów. Dnia 6 czerwca 2007 r. wprowadził na stan firmy ww. samochód osobowy bezpośrednio w koszty, ponieważ zamierzał go sprzedać w ciągu 7 miesięcy od daty wprowadzenia.

Zgodnie z art. 22g u.o.p.d.o.f. wprowadził samochód osobowy X 2,0 rok 2000 w wartości 25.500,00 zł zgodnie z faktycznie zapłaconymi kwotami wg umów kupna-sprzedaży; tj. 17.500 zł i 8.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej wartości początkowej Wnioskodawca powinien wprowadzić do książki przychodów i rozchodów samochód osobowy marki X 2,0 rok 2000.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opierając się na art. 22g u.o.p.d.o.f. Wnioskodawca uważa, że samochód osobowy marki X 2,0 rok 2000 powinien wprowadzić do książki przychodów i rozchodów w wysokości faktycznie poniesionych wartości, zgodnie z umowami kupna-sprzedaży tj. 17.500,00 i 8.000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i pytania wynika, iż wniosek dotyczy ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci samochodu marki X. Za takim rozumieniem pytania i stanowiska Wnioskodawcy przemawiają używane przez Niego wyrażenia "wprowadziłem na stan firmy" (w stanie faktycznym) i "wartość początkowa", a także wskazanie przez Wnioskodawcę przepisu art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jako przepisu, który jest przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W świetle art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ustawodawca ściśle określa przypadki, w których dopuszcza ustalenie wartości środka trwałego w oparciu o jego wartość rynkową.

Zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż zawsze, gdy możliwe jest ustalenie ceny nabycia środka trwałego wartość początkową tego środka stanowi właśnie ta cena, nie zaś wartość rynkowa.

Reasumując, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż ceną nabycia przedmiotowego samochodu była kwota 25.500 zł. Tym samym, taka jest też wartość początkowa tego środka trwałego, a więc Wnioskodawca ustalił ją w sposób prawidłowy i dlatego Jego stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.