IPPB1/415-537/12-4/JB - Skutki podatkowe umowy cesji leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umowy cesji leasingu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umowy cesji leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Umowa leasingowa (pomiędzy leasingodawcą a pierwotnym leasingobiorcą) została zawarta 14 czerwca 2010 r. na okres 4 lat (48 miesięcy) Zgodnie z jej postanowieniami wstępna rata leasingowa wynosiła 70.832,38 zł netto, jednorazowa oplata administracyjna wynosiła 800,00 zł netto łączna suma 48 rat do zapłaty wynosiła 256 837,70 zł netto. Wartość wykupu wynosiła 5600,00 zł netto.

W dniu 1 czerwca 2011 r. została zawarta umowa przejęcia umowy finansowania leasingu operacyjnego (umowa cesji). Przekazujący stosownie do postanowień Art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu Cywilnego przekazuje na rzecz przejmującego swoje prawa i obowiązki wynikające z zawartej z finansującym umowy finansowania leasingu operacyjnego dotyczącej pojazdu M.

Przejmującemu na dzień zawarcia umowy cesji (01.062011 r.) kapitał pozostały do spłaty wynosił 174 519,00 zł netto (36 rat w wysokości 4847,75 zł netto). Wartość końcowa pojazdu wynosi 5 600,00 zł netto.

Pismem z dnia 31 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek, informując, że wartość początkowa środka trwałego (zgodnie z informacją, jaka Wnioskodawczyni posiada z harmonogramu spłat rat leasingu), od której finansujący (leasingodawca) rozpoczął amortyzację wynosiła 327.670,08 PLN netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość początkowa, o której mowa w art. 23b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna być ustalona na dzień zawarcia umowy cesji i stanowić równowartość pozostałych do spłat rat oraz wartość wykupu.

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z wcześniej wydanymi interpretacjami indywidualnymi organów podatkowych (tak np. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. z dnia 3 stycznia 2007 r., sygn. US.1431 PP/423-1/07/BP, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 kwietnia 2011 r., nr ITPB3/423-19c/11/DK) oraz w doktrynie (tak np. W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wydawnictwo CH. Beck, Warszawa 2010, s. 597), wartość początkowa, o której mowa w art. 23b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna być ustalana na dzień cesji umowy leasingu, w tym przypadku jest to kwota 180119,00 zł netto (suma pozostałych rat do spłaty plus wartość wykupu samochodu).

Zgodnie z powszechnym stanowiskiem organów podatkowych, po dokonaniu cesji należy od nowa badać, czy umowa nadal spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzasadnione jest stanowisko, że warunki te należy badać w oparciu o stan rzeczy istniejący w dniu cesji, w tym również na dzień cesji należy ustalić wartość początkową pojazdu. Nieprawidłowe byłoby bowiem porównywanie wartości sumy rat pozostałych do spłaty w dniu cesji z historyczną wartością początkową przedmiotu leasingu. Suma pozostałych rat do spłaty praktycznie nigdy nie przekroczy historycznej wartości środka trwałego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Na podstawie art. 23a pkt 1 ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej" finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej" korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z treści art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa (tzw. leasingu operacyjnego) spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingodawca w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to leasingobiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatki związane z uiszczeniem rat leasingowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni na podstawie umowy cesji, wstąpiła w prawa i obowiązki dotychczasowego leasingobiorcy samochodu osobowego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost skutków podatkowych zmiany stron umowy leasingu. Unormowania zawarte w art. 23a-23l ww. ustawy określają jedynie skutki podatkowe rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz skutki podatkowe występujące w trakcie trwania umowy. W związku z powyższym skutki podatkowe cesji umowy leasingu należy wywodzić z ogólnych przepisów prawa podatkowego. Tym samym fakt, iż w świetle przepisów Kodeksu cywilnego w trakcie trwania umowy leasingu jest dopuszczalna cesja umowy leasingu z leasingobiorcy na osobę trzecią, nie może oznaczać automatycznego wstąpienia tej osoby w podatkowe uprawnienia pierwotnego leasingobiorcy.

Niezależnie od tego, że na mocy Kodeksu cywilnego dokonanie cesji umowy leasingu oznacza wstąpienie we wszelkie prawa i obowiązki pierwotnej strony umowy leasingu w ramach tej samej umowy, nie w każdym przypadku, umowa ta w dalszym ciągu będzie spełniała warunki przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla umowy leasingu zdefiniowanej w art. 23a pkt 1 tej ustawy.

Prawo podatkowe nie dopuszcza przeniesienia uprawnień podatkowych z jednego leasingobiorcy na drugiego leasingobiorcę w wyniku umowy cesji, gdyż sytuacja taka nie została przewidziana w rozdziale 14 Działu III Ordynacji podatkowej, normującym prawa i obowiązki następców prawnych.

Przystąpienie do umowy leasingu nowego korzystającego oznacza, iż w pełni uzasadniona staje się konieczność zbadania, czy na dzień cesji umowa ta stanowi dla tego podmiotu umowę leasingu o której mowa której mowa w art. 23a i 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że wartością początkową od której finansujący rozpoczął amortyzację jest kwota 327.670,08 PLN netto, natomiast suma rat leasingowych do zapłaty (po cesji) wynosi 174.519,00 zł netto plus wartość wykupu 5.600,00 zł netto. Suma opłat, wynikająca z umowy zawartej przez Wnioskodawcę, jest więc niższa od wartości początkowej środka trwałego - samochodu M.

Wobec powyższego nie został spełniony warunek o którym mowa w art. 23b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącym, że suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy, stwierdzić należy, iż wartość początkowa, o której mowa w art. 23b ust. 1 pkt 3 jest wartość początkowa środka trwałego określona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie aktualna wartość księgowa przedmiotu umowy z dnia zawarcia umowy. W obecnym stanie prawnym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują możliwości ustalenia w inny sposób wartości początkowej odpłatnie nabytego środka trwałego oddanego w leasing. Gdyby sformułowanie "wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych" użyte w przepisie art. 23b ust. 1 pkt 3 ustawy miało się odnosić do wartości innej niż wartość początkowa ustalona przez finansującego, to musiałoby to znaleźć odzwierciedlenie w treści tego przepisu.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż w świetle obowiązujących przepisów wartość początkowa, której dotyczy zapytanie, określona została przez ustawodawcę w treści art. 23b ust. 1 pkt 3, a nie jak wskazuje Wnioskodawczyni w art. 23b ust. 1 pkt 2.

Powyższe nie wpływa na sposób rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji, wskazać należy, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.