IPPB1/415-537/10-5/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) oraz piśmie (data nadania 16 sierpnia 2010 r., data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-537/10-2/ES z dnia 11 lipca 2010 r. (data nadania 11 sierpnia 2010 r., data doręczenia 16 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korekty odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W 1971 r. Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych część budynku mieszkalnego, stanowiącego jego własność.

Część tego budynku, która jest wykorzystywana do działalności gospodarczej (jako warsztat) stanowi mniej niż 50% ogólnej powierzchni budynku. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych od części warsztatowej stanowi wycena biegłego dokonana w 1991 r. Do ewidencji środków trwałych część warsztatowa została wpisana pod symbolem KŚT 101 jako budynki przemysłowe i amortyzowana stawką 2,5%.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 sierpnia 2010 r. Nr IPPB1/415-537/10-2/ES Wnioskodawca wyjaśnił, iż budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w 1991 r. na podstawie wyceny biegłego i od tego roku został amortyzowany stawką 2,5% po zakwalifikowaniu go symbolem według KRŚT jako 1.10.101.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź drugą część pierwszego pytania w zakresie korekty kosztów stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy błędnie zakwalifikowano część warsztatowo-biurową jako przemysłową KŚT 101 z roczną stawką amortyzacji 2,5%. Do ewidencji środków trwałych powinna zostać wpisana jako KŚT 110 z roczną stawką amortyzacji 1,5%. Korekta amortyzacji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna dotyczyć 5 lat wstecz.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Podatnicy mają obowiązek ustalenia kosztów uzyskania przychodów, w tym amortyzacji składników majątkowych, zgodnie z przepisami ustaw podatkowych, jednocześnie mają prawo do dokonania korekty nieprawidłowo ustalonych kosztów. Zatem, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu kwoty amortyzacji składników majątkowych (zawyżenia bądź zaniżenia), wynikającej np. z nieprawidłowego ustalenia wartości początkowej składników majątkowych lub zastosowania niewłaściwej stawki amortyzacji podatnicy, w oparciu o przepisy art. 81 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa korygują deklaracje (zeznania) poprzez złożenie skorygowanych deklaracji (zeznań).

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Z treści § 1 ww. artykuły wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty - por. art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Korekta oznacza poprawienie błędu w tekście uprzednio złożonej deklaracji (zeznania), która zawiera wartości lub treści niezgodne ze stanem faktycznym.

Przy korekcie przedmiotowych kosztów należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

W myśl art. 70 § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W kontekście powyższego, jeżeli Wnioskodawca błędnie dokonał klasyfikacji środka trwałego powinien prawidłowo naliczyć odpisy amortyzacyjne od posiadanego środka trwałego i skorygować koszty uzyskania przychodów, uwzględniając prawidłowe wartości dotyczące odpisów amortyzacyjnych za okres 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że korekty można dokonać 5 lat wstecz należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.