IPPB1/415-534/13-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z udostępnieniem strony internetowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z udostępnieniem strony internetowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest twórcą i właścicielem witryny internetowej, którą stworzył w ramach hobby, wykorzystując swój wolny czas. Wnioskodawca uczestniczy w organizowanym przez spółkę G., z siedzibą w USA, "programie" polegającym na wyświetlaniu przez G. reklam na jego stronie. Reguły współpracy zawarte są w regulaminie zwanym przez G. "Warunkami A.". Nie istnieje żadna pisemna umowa pomiędzy Wnioskodawcą a G. Przystąpienie do programu A. i zaakceptowanie jego warunków nastąpiło drogą elektroniczną i wiązało się z wyrażeniem przez Wnioskodawcę zgody na udostępnienie fragmentu powierzchni witryny Wnioskodawcy do dyspozycji spółce G. Powierzchnia ta jest ściśle określona, jej wysokość i szerokość wyrażone są w pikselach i zajmują określony procent całkowitej powierzchni witryny. W tym obszarze firma G. umieszcza reklamy, które wyświetlają się na komputerach osób odwiedzających. Na mocy "Warunków A." G. posiada pełnię władzy nad obszarem reklamowym. Wnioskodawca nie posiada wpływu na jego zawartość merytoryczną, w praktyce, nie ma nawet wiedzy o zawartości, ponieważ jest ona dostosowywana do poszczególnych użytkowników internetu.

W ramach programu gromadzone są środki pieniężne wyrażone w PLN, których wartość zależna jest od ilości kliknięć w reklamy wyświetlane w obszarze prywatnej witryny Wnioskodawcy zarządzanym przez G. oraz od "stawki za kliknięcie" ustalanej przez G. W ostatnim tygodniu miesiąca spółka legitymująca się jako "G.X." dokonuje przelewu środków zgromadzonych w poprzednim miesiącu kalendarzowym, na prywatne konto bankowe Wnioskodawcy w Polsce. W myśl "Warunków A." te zmienne kwoty są wynagrodzeniem za udostępnienie spółce G. fragmentu powierzchni witryny Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozliczać ma dochód, który przynosi jego prywatna, hobbystyczna strona internetowa.

2. Czy należy rozliczać ten dochód jako dochód z najmu dzierżawy powierzchni reklamowej.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskiwane przez niego dochody, będące wynagrodzeniem za udostępniania spółce G. fragmentu prywatnej witryny internetowej do celów reklamowych, należy rozliczać jako dochód z najmu/dzierżawy, Pogląd ten wynika z lektury wyroku WSA w Łodzi (sygnatura I SA/Łd 657/12) gdzie stwierdzono, że dochód z reklamy na stronie internetowej należy traktować jako dochód z najmu powierzchni reklamowej. W ramach programu A. "umowa udostępniająca do używania stronę internetową jest umową nienazwaną, zbliżoną jednak do umowy dzierżawy" oraz "przychód z tego tytułu powinien być opodatkowany jak z umów najmu/dzierżawy i umów podobnego rodzaju, a więc na podstawie art. 10 ust.) pkt 6 u.p.d.o.f." Zapoznawszy się szczegółowo z treścią ww. wyroku Wnioskodawca stwierdził, że rozpatrywana przez WSA sytuacja jest analogiczna do jego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 316 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy określono źródła przychodów wyszczególniając m.in. najem, dzierżawę (pkt 6) oraz inne źródła (pkt 9).

Należy podkreślić, że w przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tego przepisu.

W art. 20 ust. 1 ustawy wskazano przykładowo różnego rodzaju przychody kwalifikowane do innych źródeł. Zgodnie z jego brzmieniem, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w art. 20 ust. 1 ustawy sformułowania "w szczególności" świadczy o przykładowym charakterze tego katalogu przychodów z innych źródeł. Stąd też przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wyraźnie w ustawie.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze - nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie - nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest twórcą i właścicielem witryny internetowej, którą stworzył w ramach hobby, wykorzystując swój wolny czas. Wnioskodawca uczestniczy w organizowanym przez spółkę G., z siedzibą w USA, "programie" polegającym na wyświetlaniu przez G. reklam na jego stronie. Reguły współpracy zawarte są w regulaminie zwanym przez G. "Warunkami A.". Nie istnieje żadna pisemna umowa pomiędzy mną a G. Przystąpienie do programu A. i zaakceptowanie jego warunków nastąpiło drogą elektroniczną i wiązało się z wyrażeniem przez Wnioskodawcy zgody na udostępnienie fragmentu powierzchni witryny Wnioskodawcy do dyspozycji spółce G. W ramach programu gromadzone są środki pieniężne wyrażone w PLN, których wartość zależna jest od ilości kliknięć w reklamy wyświetlane w obszarze prywatnej witryny Wnioskodawcy zarządzanym przez G. oraz od "stawki za kliknięcie" ustalanej przez G.

Przenosząc przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, w celu właściwego zakwalifikowania dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę do źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ocenić, czy ze względu na jego charakter i specyfikę posiada on elementy, które pozwoliłyby go zaliczyć do źródła przychodu innego niż określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Ponieważ przychód z tytułu udostępniania fragmentu witryny Wnioskodawcy nie ma cech i elementów, które kwalifikowałyby go do źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1-8 powołanej ustawy, w tym również do przychodów z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy czy umów o podobnym charakterze - to przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

Konsekwencją takiej klasyfikacji źródła przychodu, tj. - inne źródła, jest spoczywający na podatniku, który osiągnie omawiany przychód, obowiązek wykazania go, łącznie z innymi dochodami w zeznaniu podatkowym (oznaczonym symbolem PIT-36), składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego nie ciążą na nim obowiązki wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Końcowo zauważyć należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok zapadł w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.