IPPB1/415-508/12-2/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 3 września 2004 r. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w B. I Ns x/04 Wnioskodawczyni otrzymała stwierdzenie nabycia spadku po J. D. (zmarłym w dniu 20 lipca 1990 r.) - własność całej nieruchomości położonej w C. - na rzecz Wnioskodawczyni oraz na rzecz jej mamy M.D. - po połowie. Brat Wnioskodawczyni A.D. tym postanowieniem nie otrzymał żadnego spadku.

W dniu 3 sierpnia 2009 r. aktem Notarialnym Repertorium A. Nr: x/2009 z dnia 3 sierpnia 2009 r. zatytułowanym Umowa darowizny i o zniesienie współwłasności, nastąpiła darowizna całego udziału mamy Wnioskodawczyni wynoszącego #189; część całego majątku po zmarłym J. D. na rzecz brata wnioskodawczyni A.D. W ten sposób Wnioskodawczyni wraz z bratem A. D. stali się współwłaścicielami całego majątku odpowiednio po #189; części. Następnie na mocy tego samego aktu notarialnego została zniesiona współwłasność majątku po J. D. w ten sposób, że w miejsce dotychczasowych udziałów Wnioskodawczyni i jej brat A. D. bez żadnych dopłat nabyli na wyłączną własność odpowiednio wskazane w tym akcie notarialnym części opisanego majątku. Zatem cały udział mojej mamy M.D. został darowany bratu Wnioskodawczyni A. D., a Wnioskodawczyni pozostała nadal z prawem do 50% majątku, które to prawo nabyła w dniu śmierci ojczyma J. D., tj. w dniu 20 lipca 1990 r.

W odniesieniu do osoby Wnioskodawczyni nastąpiło jedynie zniesienie współwłasności pomiędzy nią a jej bratem A. D. bez żadnych dopłat, Wnioskodawczyni nie otrzymała natomiast żadnej darowizny od swojej mamy.

W dniu 14 października 2011 r. Wnioskodawczyni zbyła jedną z otrzymanych w drodze tego spadku działek aktem Notarialnym Repertorium A numer x/2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zbyciem w dniu 14 października 2011 r. jednej z otrzymanych w drodze spadku po J. D. działek, Wnioskodawczyni podlega z tego tytułu obowiązkowi podatkowemu i obowiązkowi złożenia w odpowiednim Urzędzie Skarbowym PIT 39.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na względzie, iż:

Wnioskodawczyni uważa, iż nie podlega obowiązkowi podatkowemu z tytułu zbycia otrzymanej w drodze tego spadku działki i w związku z tym nie podlega obowiązkowi złożenia PIT-39 w odpowiednim Urzędzie Skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje także generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub prawa majątkowego, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości dokonanego przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, trzeba zawsze ustalić w jakim brzmieniu przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować. Ocena prawna skutków podatkowych w przypadku sprzedaży nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości jest skonkretyzowana bowiem odrębnie dla nieruchomości nabytych do 31 grudnia 2006 r., odrębnie dla nieruchomości nabytych od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. i odrębnie dla nieruchomości nabytych po 31 grudnia 2008 r.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni oraz jej mama w drodze spadku, po zmarłym w dniu 20 lipca 1990 r. J.D., otrzymały nieruchomość (po połowie). W dniu 3 sierpnia 2009 r. została zawarta umowa darowizny i umowa zniesienia współwłasności. Mama Wnioskodawczyni darowała jej bratu swoją część udziału w nieruchomości (1/2). W ten sposób Wnioskodawczyni wraz z bratem stała się właścicielami całej nieruchomości. Następnie na mocy tego samego aktu notarialnego dokonano zniesienia współwłasności, w wyniku którego udziały nie zmieniły się, nie powiększyły, ani nie pomniejszyły, zmienił się wyłącznie charakter własności. Zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Natomiast współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Tym samym można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, o którym mowa w przedmiotowym wniosku Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność #189; udziału w nieruchomości. Wartość nieruchomości mieściła się w ramach posiadanego przez Wnioskodawczynię dotychczas udziału.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Wszelkie bowiem przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu traktowany musi być w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą, jak też stan jej majątku osobistego.

Zniesienie współwłasności nie stanowi zatem nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał współwłaścicielowi w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawczynię nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości, nie stanowi dla celów podatku dochodowego nabycia nieruchomości.

Tym samym w przedmiotowej sprawie uznać należy, iż nabycie przez Wnioskodawczynię #189; udziału w nieruchomości nastąpiło w 1990 r. w drodze spadku po J. D. Oznacza to, że pięcioletni termin określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1995 r. Dokonana w dniu 14 października 2011 r. sprzedaż jednej z otrzymanych w spadku działek nie stanowi zatem źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.