IPPB1/415-477/10-5/JB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 sierpnia 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-477/10-5/JB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w roku 2009 pracowała jako lekarz na 2 kontraktach w Wielkiej Brytanii. Jej okres zatrudnienia wynosił w sumie 42 dni. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni została poinformowana, że jeżeli pracowała tam poniżej 183 dni w ciągu roku, to podatek z uzyskanych tam dochodów może zapłacić w Polsce.

W Polsce po kilkukrotnych próbach dowiedzenia się w Krajowej Informacji Podatkowej, w jaki sposób winna to uczynić, uzyskała informację, że jedynym sposobem jest rozliczenie się metodą wyłączenia z progresją PIT-36 (strona wskazuje, iż przez 4 miesiące prowadziła w Polsce działalność gospodarczą, ale nie w okresie zatrudnienia w Wielskiej Brytanii).

Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z ustawą z 2006 r. w zaistniałej sytuacji ma prawo zapłacić pełen podatek w Polsce, co chce uczynić.

Pismem z dnia 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni doprecyzowała swój wniosek wskazując, iż centrum interesów życiowych znajdowało się w 2009 r. oraz znajduje się w roku bieżącym w Polsce. W 2009 r. w Wielkiej Brytanii strona przebywała tylko w czasie trwania kontraktów o pracę, w sumie w okresie 42 dni. W 2009 r. Wnioskodawczyni miała działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, którą zamknęła przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii. Dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii były dochodami uzyskiwanymi z kontraktów o pracę podpisywanymi z firmą pośredniczącą w zatrudnieniu i nie były to dochody z działalności gospodarczej.

W związku z pismem z dnia 9 lipca 2010 r. Nr IPPB1/145-477/10-2/JB Wnioskodawczyni doprecyzowała swój wniosek informując, iż kontrakty o pracę w Wielkiej Brytanii były zawarte przez agencję pośredniczącą, czyli bezpośrednio Jej pracodawcą była agencja z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Umowy między Wnioskodawczynią a pracodawcą były zawarte na warunkach, które w Polsce można określić jako umowa zlecenie, ale nie spełnia to wszystkich warunków. Pracodawca nie był zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek, ani płacenia za Wnioskodawczynię ZUS w Anglii. Dochody były wypłacane bezpośrednio z kolejnej firmy pośredniczącej (tzw. umbrella company, rodzaj firmy nie mającej swojego odpowiednika w Polsce, a w Wielkiej Brytanii mającej prawo do bycia przedstawicielem jako firma osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej, ale też nie są zatrudniane jako pracodawcy na zasadzie umowy o pracę). Strona wskazuje, iż według prawa angielskiego nie prowadziła działalności gospodarczej, ale pracodawca w pewnym sensie mógł Ją traktować jako prowadzącą działalność gospodarczą, gdyż przedstawicielem prawnym Strony była firma (umbrella company).

Wnioskodawczyni wskazuje, iż ponieważ ustawa została podpisana między Wielką Brytanią a Polską, według tamtego prawa nie musi płacić podatku w Wielkiej Brytanii, a może to zrobić w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek w Polsce z tytułu dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w roku 2009, gdzie Jej okres zatrudnienia trwał krócej niż przewidziane w ustawie 183 dni.

Zdaniem Wnioskodawczyni ma prawo zapłacić pełen podatek w Polsce z dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii. Zasady o progresywnym oprocentowaniu dotyczą osób które zapłaciły podatek w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni rozliczyła się w PIT za 2009 r. według progresywnego oprocentowania i ma wątpliwości czy postąpiła prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Artykuł 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 1 konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną - z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji - podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a.

odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i

b.

wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c.

wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Artykuł 14 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 tego artykułu umowy, określa wyjątek od zasady określonej w art. 14 ust. 1 umowy, zgodnie z którym wynagrodzenia pracownika podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z nich powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 umowy, czyli w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

Z przedstawionego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w Polsce w roku podatkowym 2009 r. uzyskiwała przez okres 4 miesięcy dochody z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych, a po zakończeniu tej działalności wyjechała do Wielkiej Brytanii, gdzie przebywała przez 42 dni pracując jako lekarz na dwóch kontraktach (umowa zlecenie). Pracodawcą Wnioskodawczyni była agencja z siedzibą w Wielkiej Brytanii, a dochody wypłacane były bezpośrednio z kolejnej firmy pośredniczącej, tzw. umbrella company.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wynikające z ww. art. 14 ust. 2 umowy. Wnioskodawczyni przebywała w Wielkiej Brytanii 2009 r. poniżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym, lecz Jej wynagrodzenie zostało wypłacone przez podmiot w Wielkiej Brytanii. Zatem dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię w 2009 r. w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 Konwencji.

Użyty w art. 14 ust. 1 ww. Konwencji zwrot "może być opodatkowane w tym Państwie" oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę.

Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii, może być opodatkowany zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 22 umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. umowy, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

a.

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

b.

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Zjednoczonym Królestwie.

c.

Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1.

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,

2.

ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,

3.

ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię w 2009 r. w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu, na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, tj. Wielkiej Brytanii i w Polsce. Jednocześnie w Polsce przy obliczeniu podatku należy zastosować określoną w art. 22 ust. 2 lit. a) umowy, w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. metodę wyłączenia z progresją.

Powyższe oznacza, że dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię w Wielkiej Brytanii jest zwolniony od opodatkowania w Polsce, przy czym skoro Wnioskodawczyni uzyskała w 2009 r. również dochód podlegający opodatkowaniu w Polsce, tj. dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, to dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii powinien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu Wnioskodawczyni podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl