IPPB1/415-468/10-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. (data nadania 29 czerwca 2010 r., data wpływu 5 lipca 2010 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-468/10-2/AM z dnia 17 czerwca 2010 r. (data doręczenia 24 czerwca 2010 r.)o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w ramach działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej pod firmą A. Sp. z o.o. Sp. K ("spółka"). Spółka była właścicielem budynku biurowo - warsztatowo - mieszkalnego, piętrowego, z użytkowym poddaszem, niepodpiwniczonego, o powierzchni użytkowej 535,68 m#178; (pięćset trzydzieści pięć metrów kwadratowych sześćdziesiąt osiem setnych metra kwadratowego ("budynek"). Budynek został przez spółkę sprzedany. Spółka nie była w stanie ustalić, jaka część budynku, a co za tym idzie, jaka część ceny, przypadała na część mieszkalną, a jaka na część biurowo - warsztatową. Budynek stanowił dla Spółki środek trwały w rozumieniu art. 22a i art. 22b u.p.d.o.f., i podlegał amortyzacji. Budynek był własnością spółki przez mniej niż 12 miesięcy przez cały okres posiadania budynku przez spółkę był on wynajmowany podmiotowi gospodarczemu na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie w budynku mieszkało kilka osób.

Jednocześnie pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 17.06.20109 r. Nr IPPB1/415-468/09-2/AM Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny sprawy a mianowicie wskazał, iż:

zgodnie z zasadami identyfikacji obiektów budowlanych budynek w chwili sprzedaży był obiektem niemieszkalnym, ponieważ ponad połowa jego powierzchni była w momencie sprzedaży wykorzystywana do celów niemieszkalnych. Budynek został zakupiony w dniu 19 czerwca 2009 r. i został sprzedany w dniu 29 marca 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku odpłatnego zbycia budynku przez spółkę Wnioskodawca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. czy też w art. 10 ust. 3, proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy w udziale w zysku spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku sprzedaży budynku przez spółkę Wnioskodawca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f. czyli pozarolniczej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy w udziale w zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) odpłatne zbycie nieruchomości może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 tej ustawy.

Powyższe rozróżnienie źródeł przychodów ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia terminu, po upływie, którego nie istnieje obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Odnosząc się do sprzedaży przez spółkę nieruchomości wykorzystywanej przez nią w prowadzonej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy ustawodawca wprowadził wyłączenie zastosowania powyższej regulacji stanowiąc, iż przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż już z samej istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy, stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca wskazuje na związek przedmiotowej nieruchomości z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w której Wnioskodawca jest udziałowcem. Jednocześnie z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowa nieruchomości została nabyta przez Spółkę w dniu 19 czerwca 2009 r. i stanowiła środek trwały Spółki oraz podlegała amortyzacji.

Na gruncie niniejszej sprawy, niezbędnym elementem do określenia czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości wiązać się będzie z przychodem wynikającym z działalności gospodarczej jest określenie, czy nieruchomość ta stanowi budynek mieszkalny, czy budynek niemieszkalny.

W tym miejscu należy wskazać na przepis zawarty w pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), który stanowi, iż budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano - adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnych przeznaczeniach o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie ma zatem sposób faktycznego wykorzystania nieruchomości. Ze złożonego wniosku jednoznacznie wynika, iż nieruchomość w całości wykorzystywana była na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

A zatem idąc za Wnioskodawcą, iż przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej i w chwili sprzedaży była obiektem niemieszkalnym w związku z powyższym stwierdzić należy, iż wskazany we wniosku budynek biurowo - warsztatowo - mieszkalny nie może być uznany za budynek mieszkalny. Oznacza to zarazem, iż jest budynkiem niemieszkalnym w rozumieniu wskazanych powyżej przepisów.

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zgodnie z tą zasadą dochody z udziału w spółce osobowej opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziałów.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne, stwierdzić należy, iż przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej (wpisanej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzowanej) stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód Wnioskodawcy ze sprzedaży nieruchomości ustalony zostanie stosownie do posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w zyskach Spółki.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.