IPPB1/415-462/08-2/JB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 czerwca 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-462/08-2/JB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Towarzystwo Budownictwa Społecznego "XX" Sp. z o.o., zwane dalej "Spółką" prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Spółka kieruje zatrudnionych pracowników na różnego rodzaju kursy dokształcające i doskonalące (np. szkolenia, seminaria) oraz naukę w formach szkolnych. Zasady planowania organizacji szkoleń w Spółce, sposób i zakres udzielania świadczeń dla pracowników podnoszących kwalifikacje zawodowe, wykształcenie ogólne oraz aktualizujących uprawnienia zawodowe określa zarządzenie Zarządu Spółki w sprawie wprowadzenia do stosowania Regulaminu szkoleń pracowników, zwanego dalej "Regulaminem". Postanowienia Regulaminu stosuje się do wszystkich pracowników zatrudnionych w Spółce. Zgodnie z Regulaminem do określania zakresu przyznawania świadczeń oraz urlopów szkoleniowych, celem podnoszenia przez pracowników kwalifikacji zawodowych, stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych. Jednym z kryteriów przyznawania dodatkowych świadczeń na szkolenie pracownika jest zgodność kierunku nauki ze specyfiką i potrzebami Spółki oraz miejsce w organizacji po zdobyciu kwalifikacji (planowane stanowisko, dodatkowe obowiązki, etc.).

Pracownikowi, który podejmuje naukę w formach szkolnych jak i pozaszkolnych przysługują świadczenia w postaci m.in. poniesienia przez pracodawcę opłaty za naukę lub uczestnictwo w różnego rodzaju kursach w wysokości do 100%. Szczegółowy zakres świadczeń Spółki oraz wzajemne prawa i obowiązki wynikające z podjęcia nauki lub uczestnictwa w kursach przez pracownika zazwyczaj określa indywidualna umowa zawierana pomiędzy Spółką a pracownikiem. Spółka zakupuje usługi szkoleniowe dla pracowników według kryteriów rynkowych często od podmiotów organizujących szkolenie, który nie musi spełniać żadnych szczególnych kryteriów formalnych, np. mieć akredytacji kuratora oświaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy równowartość świadczeń, przyznanych przez Spółkę zgodnie z Regulaminem, na rzecz pracowników na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego oraz aktualizujących uprawnienia zawodowe pracownika, który podejmuje naukę w szkołach i innych formach pozaszkolnych (kursy, seminaria i inne formy szkolenia) korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych także w przypadku, gdy podmiot organizujący kształcenie nie posiada akredytacji kuratora oświaty, stanowiącej potwierdzenie spełniania określonych wymogów i zapewniania wysokiej jakości prowadzonego kształcenia.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek pracodawcy ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych jest podstawową zasadą prawa pracy (art. 17 kodeksu pracy) oraz obowiązkiem wskazanym w art. 94 pkt 6 kodeksu pracy.

Uwzględniając powyższe przepisy Spółka w Regulaminie określiła szczegółowo sposób i zakres udzielania świadczeń dla pracowników podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne oraz aktualizujących uprawnienia zawodowe pracowników. Do określenia zakresu przyznawania świadczeń przez Spółkę celem podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracowników stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych. Ponoszenie przez Spółkę dodatkowych kosztów na dokształcanie pracowników jest związane z obowiązkiem, jaki nakładają na Spółkę przepisy kodeksu pracy, ale przede wszystkim Spółka kieruje się swoim interesem gospodarczym. Spółka finansuje szkolenia, które uwzględniają strategię Spółki, plan rozwoju zespołów organizacyjnych w Spółce, ocenę kwalifikacji poszczególnych pracowników i ich indywidualne plany rozwojowe, co jest związane ze zwiększeniem przydatności, efektywnością a także jakością wykonywanej przez niego pracy. Spółka zakupuje szkolenia według kryteriów rynkowych od podmiotów organizujących szkolenie, które nie muszą spełniać żadnych kryteriów formalnych np. posiadać akredytacji kuratora oświaty. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Naszym zdaniem wartość świadczeń przyznawanych przez Spółkę, zgodnie z Regulaminem, na rzecz pracowników w związku z podnoszeniem przez nich kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego oraz aktualizujących uprawnienia zawodowe pracowników korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90, także w sytuacji, gdy podmiot organizujący szkolenie nie posiada akredytacji kuratora oświaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, źródłem przychodów jest m.in. stosunek pracy.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Nie dotyczy to otrzymanych świadczeń przyznanych zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

1.

podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności szkolenia wykonywania bieżącej pracy, do których należą: seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy specjalizacyjne, kursokonferencje, okazjonalne wykłady a nawet nauka języków obcych, jeśli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języka. Powyższe wymienione rodzaje dokształcania nie mają charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu ogólnym,

2.

szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika (nauka w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp.).

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast, jeśli szkolenie nie byłoby związane z wykonywaniem czynności przez pracownika na danym stanowisku pracy tylko miałoby na celu podniesienie ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia a pracownicy nie uczestniczyliby w nim na podstawie obowiązku uczestnictwa, wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie, stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy w związku z rozporządzeniem:

1.

Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216 z późn. zm.),

2.

Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.).

Powyższe rozporządzenie, nie uzależnia możliwości przyznania pracownikowi omawianych świadczeń od faktu, czy jednostka prowadząca szkolenie uzyskała akredytację przyznaną przez kuratorium oświaty.

Jeżeli bowiem pracodawca finansuje dokształcanie w formie pozaszkolnej, o której mowa w § 2 nowego rozporządzenia (t.j. na kursie, kursie zawodowym, seminarium lub praktyce zawodowej), na które skierował pracownika, to należy uznać, że świadczenie zostało przyznane zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, a w konsekwencji korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, przy stosowaniu omawianego zwolnienia od podatku dochodowego, kryterium posiadania akredytacji przez organizatora kształcenia, może być brane pod uwagę tylko komplementarnie - w sytuacji, gdy konieczność posiadania takiej akredytacji wynika wprost z przepisów ww. nowego rozporządzenia, czyli w przypadku skierowania pracownika na kurs zawodowy, o którym mowa w § 2 ust. 3 tego rozporządzenia.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) stanowi, że w uczelni mogą być prowadzone studia, studia doktoranckie, studia podyplomowe oraz kursy dokształcające.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka kieruje zatrudnionych pracowników na różnego rodzaju kursy dokształcające i doskonalące (np. szkolenia, seminaria) oraz naukę w formach szkolnych a jednym z kryteriów przyznawania dodatkowych świadczeń na szkolenie pracownika jest zgodność kierunku nauki ze specyfiką i potrzebami Spółki oraz miejsce w organizacji po zdobyciu kwalifikacji (planowane stanowisko, dodatkowe obowiązki, etc.).

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że jeżeli sfinansowanie kosztów nauki (dokształcania) zostanie przyznane przez zakład pracy, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, to dofinansowanie takie spełnia warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl