IPPB1/415-445/11-3/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* w części dotyczących pytań oznaczonych we wniosku Nr 3, 4 i 6 - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej pytań 5 i 7 - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej pytania Nr 8 w zakresie powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia przychodu t kosztu podatkowego w przypadku wynajęcia nieruchomości na rzecz spółki z o.o.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedstawiciel ustawowy małoletniego (Wnioskodawcy) wskazuje, Wnioskodawcy nadany został numer NIP oraz jest on podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca nabył spadek po zmarłym w 2005 r. ojcu. W skład spadku wchodzi m.in. nieruchomość. Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem posadowionych na tym gruncie budynków. Nieruchomość ta na podstawie umowy najmu jest wynajmowana na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka), która może z niej korzystać z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Spółka z kolei podnajmuje części nieruchomości podmiotom trzecim, które także korzystają z niej w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z umową najmu, Wnioskodawca otrzymuje należności czynszowe. Wynikają one z faktur VAT wystawianych przez wynajmującego. Należności te stanowią źródło przychodów określone w artykule 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT). Przychody te są rozliczane przez podatnika według obowiązującej skali podatkowej.

Dodatkowo, zgodnie z umową najmu najemca (Spółka) zobowiązana jest ponosić opłaty za energię elektryczną, za wywóz nieczystości, za korzystanie z linii telefonicznych, za wywóz odpadków wynikających z prowadzonej działalności, za ogrzewanie, za zużycie wody i kanalizacji, za ochronę, ubezpieczenie budynków oraz środków trwałych i wyposażenia należącego do najemcy. Najemca jest zobowiązany zgodnie z umową do zawierania bezpośrednio umów z dostawcami mediów.

Wnioskodawca jako użytkownik wieczysty jest zobowiązany do uiszczenia podatku od nieruchomości w wysokości określonej w decyzji Prezydenta Miasta, jak również opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

Strony umowy najmu rozważają zmianę relacji umownych i kształtowanie ich w taki sposób, aby najemca ponosił ekonomiczny koszt ciążących na podatniku: podatku od nieruchomości oraz opłaty rocznej na użytkowanie wieczyste. Elementy te jednak nie będą wkalkulowane w stawkę czynszu. Spółka, która wynajmuje od małoletniego syna przedstawiciela ustawowego nieruchomość z kolei w swoich relacjach z podnajemcami odpowiednio zamierza obciążać (refakturować) te podmioty w odpowiedniej proporcji kwotą należnego podatku od nieruchomości oraz opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

Do umowy między małoletnim podatnikiem a Spółką rozważane jest przez strony wprowadzenie w przyszłości jednego z dwóch rozwiązań polegających na:

* Wariant A) bezpośrednim przekazywaniu przez Spółkę do organu podatkowego (Prezydenta Miasta) podatku od nieruchomości (zapłata podatku) w kwotach uiszczonych przez podnajemców oraz w części pokrywanej przez samą Spółkę za ten obszar nieruchomości, z której sama korzysta (nie podnajmuje) i w ten sam sposób uiszczaniu przez te podmioty opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste albo,

* Wariant B) przekazywaniu Wnioskodawcy (wynajmującemu) przez Spółkę kwot opłaconych przez nią samą (niewkalkulowanych w czynsz) oraz podnajemców na poczet podatku do nieruchomości, aby Wnioskodawca następnie uiścił ten podatek organowi podatkowemu i analogicznie kwoty opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym wynikającym z obecnego brzmienia umowy prawidłowe jest rozliczenie należności czynszowych przez podatnika jako źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o RIT?

2. Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym małoletni Wnioskodawca jest podatnikiem VAT (prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustęp 2 ustawy o podatku od towarów i usług) i prawidłowym jest wystawienie przez niego faktur VAT? Czy małoletni może być uznany za prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą wedle art. 5a pkt 6 ustawy o RIT?

3. Czy wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu/nieruchomością ponoszone przez najemcę (Spółkę) nie stanowią dla małoletniego podatnika przychodu?

4. Czy zapłacone: podatek od nieruchomości i opłata roczna za użytkowanie wieczyste małoletni Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu z najmu?

5. Czy w przypadku przyjęcia wariantu B małoletni podatnik, który zapłaci podatek od nieruchomości powinien uznawać, iż uzyskał przychód, a jednocześnie zaliczyć zapłacony podatek w koszty uzyskania przychodu i w jaki sposób dokumentować przekazanie środków małoletniemu przez najemcę/Spółkę?

6. Czy uiszczenie przez najemców/najemcę opłaty za użytkowanie wieczyste bezpośrednio do właściwego organu administracji powodować będzie dla podatnika powstanie przychodu (wariant A)?

7. Czy w przypadku przyjęcia wariantu B, małoletni podatnik, który zapłaci opłatę roczną za użytkowanie wieczyste powinien uznawać, iż uzyskał przychód, a jednocześnie zaliczyć zapłaconą opłatę w koszty uzyskania przychodu w jaki sposób dokumentować przekazanie środków przez najemcę?

8. Czy uiszczenie przez najemców/najemcę podatku do nieruchomości organowi podatkowemu (Prezydentowi Miasta) spowoduje wygaśnięcie podatku od nieruchomości i czy taka zapłata spowoduje powstanie przychodu u Wnioskodawcy?

Odpowiedź na pytanie trzecie, czwarte, piąte w części dotyczącej ustalenia przychodu i kosztu podatkowego, szóste, siódme w części dotyczącej ustalenia przychodu i kosztu podatkowego oraz ósme w części dotyczącej określenia przychodu - w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 3, zarówno jeśli najemca osobiście reguluje opłaty za media i zarządzanie najmowaną nieruchomością jak i wtedy, kiedy przekazuje pieniądze za media wynajmującemu, a ten dokonuje opłat dla dostawców, kwoty tych opłat nie stanowią przychodu dla wynajmującego, zatem podstawą opodatkowania będzie według Wnioskodawcy wyłącznie kwota czynszu najmu.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: opłata za wodę, energię elektryczną, gaz, ubezpieczenie itp.), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkownikiem nieruchomości nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego (takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 9 czerwca 2010 r. IBPBU/2/415-370/10/MMa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 16 lutego 2010 r. ILP81/415-1263/09-2/TW, Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w dniu 3 lutego 2009 r. nr IPPB1/415-12/09-3/KS, por, również interpretacja Ministra Finansów z 18 marca 2004 nr PB2/MK/RB-033-050-132/04).

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 4 w odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W myśl tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki: a) pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, b) nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, c) być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów,

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając, iż rocznych opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz podatku od nieruchomości nie zawarto w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 23 ustawy o PIT, a są to wydatki w celu zachowania/zabezpieczenia źródła przychody są one kosztem uzyskania przychodu (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 16 czerwca 2010 r. IPPB1/415-223/10-5/AM, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa w postanowieniu z 16 lutego 2007 r. 1434/DD/415/40/06/07/TA).

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 5, gdy strony umowy najmu postanowią, iż koszt podatku od nieruchomości będzie zwracany przez najemcę właścicielowi, to wówczas oczywiście korzystający będzie mógł zaliczyć ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że użytkowany grunt czy budynek/budowla będzie wykorzystywany przez niego w działalności, której celem jest generowanie przychodów podatkowych. Jednocześnie w takiej sytuacji właściciel przedmiotu opodatkowania/najmu powinien zwrot kosztów związanych z podatkiem od nieruchomości zaliczyć do przychodów podatkowych, przy jednoczesnym włączeniu zapłaconego przez niego podatku do kosztów podatkowych. Z punktu widzenia prawnego bowiem należności publicznoprawne takie jak podatek od nieruchomości ciążą na podatniku i nie mogą być przenoszone w drodze umowy (są ściśle związane z osobą podatnika) niemniej jednak ekonomiczny ciężar może spoczywać na innym podmiocie. W związku z powyższym przeniesienie tego kosztu na najemcę (ekonomicznie) trudno uznać za świadczenie usługi podatkowej VAT - nie dochodzi bowiem do wykonania (choćby pośrednio) jakiegokolwiek odrębnego świadczenia przez wynajmującego na rzecz najemcy. Po pierwsze, podatek od nieruchomości nie może w ogóle być przedmiotem obrotu i w konsekwencji opodatkowania VAT. A po drugie, podatek ten jest wymieniony w innej części umowy niż elementy składowe czynszu najmu, co wskazuje na jego odrębny charakter (kalkulacji czynszu najmu dokonuje się poza podatkiem od nieruchomości). Nie jest konieczne więc wystawianie faktury VAT, przeniesienie kosztu może zostać udokumentowane notą księgową.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 6 Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 listopada 1000 r. stwierdził: "Przedmiot użytkowania wieczystego wcale nie mysi pozostawać we władaniu wieczystego użytkownika skoro nie jest wyłączony z obrotu, Przypisany temu prawu obowiązek świadczenia przypisanej w art. 238 k.c. opłaty rocznej natomiast, wprawdzie dzieli losy tego prawa, niemniej jednak nie w takim znaczeniu, żeby nie można było w drodze swobody kształtowania stosunków cywilnoprawnych (art. 3531 k.c.) przerzucić tego prawa na osobę nie będącą wieczystym użytkownikiem". Zatem w przypadku ustalenia przez strony, iż najemca będzie uiszczał opłatę roczną, nie będzie ona stanowiła dla podatnika (wnioskodawcy) przychodu, podobnie jak w sytuacji opłat eksploatacyjnych ponoszonych przez najemcę (opisanej w stanowisku dotyczącym pytania nr 3).

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 7, gdy strony umowy najmu postanowią, iż koszt opłaty rocznej będzie zwracany przez najemcę użytkownikowi wieczystemu, ten ostatni powinien zwrot kosztów związanych z opłatą roczną zaliczyć do przychodów podatkowych, przy jednoczesnym włączeniu zapłaconej opłaty do kosztów podatkowych jako podatku w celu zachowania/zabezpieczenia źródła przychodu. W ocenie Wnioskodawcy przeniesienie tego kosztu może zostać udokumentowane notą księgową, nie ma potrzeby wystawiania faktury VAT, ponieważ nie jest świadczona usługa, a opłata ta nie stanowi części czynszu najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 8 podmiot występujący w charakterze podatnika nie może w drodze umowy z osobą trzecią zwolnić się z ciążących na nim obowiązków i przenieść obowiązku podatkowego na osobę trzecią. Stosownie jednak do treści art. 59 ust. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe wygasa przez zapłatę podatku. W judykaturze przyjmuje się, że tej zapłaty podatku może dokonać za podatnika również osoba trzecia (tak NSA w wyroku z dnia 17 marca 1998 r. I SA/Łd 1676/96, z 18 czerwca 2003 r. SA/Bd 1138/03). Zobowiązanie osoby trzeciej do uiszczenia za inną osobę kwot odpowiadających ciążącym na niej podatkom może wynikać z umów cywilnoprawnych, czy też z dorozumianego porozumienia podmiotów. Oczywiście zobowiązanie to nie jest wówczas zobowiązaniem podatkowym, tylko cywilnoprawnym, a jego wykonania nie mogą skutecznie dochodzić organy podatkowe. Jednakże dokonanie w ramach tego zobowiązania cywilnoprawnego zapłaty podatku za podatnika nie uprawnia strony umowy do żądania zwrotu zapłaconego podatku. Z wyżej wspomnianego przepisu nie wynika bowiem, aby zobowiązanie podatkowe wygasało przez jego zapłatę dokonaną wyłącznie przez podatnika. Zapłaty podatku może dokonać także osoba trzecia, o ile uczyni to dobrowolnie za podatnika i powoduje to zatem wygaśnięcie zobowiązania podatkowego podatnika. Spowoduje to jednak powstanie przychodu u podatnika.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się piacie wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 cytowanej ustawy, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami - w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust, 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że do określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Uwzględniając powyższe, uznać należy, iż podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak; opłata za energię elektryczną, gaz, ścieki, w tym również podatek od nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Takie dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z przedmiotem najmu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wydzierżawiającego.

Zgodnie natomiast z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje na podstawie umowy najmu nieruchomość, Najemca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podnajmuje z kolei części tej nieruchomości podmiotom trzecim.

W związku z umową najmu, Wnioskodawca otrzymuje należności czynszowe, które rozlicza według obowiązującej skali podatkowej. Zgodnie z tą umową najemca (Spółka z o.o.) zobowiązana jest ponosić opłaty za energię elektryczną, za wywóz nieczystości, za korzystanie z linii telefonicznych, za wywóz odpadków wynikających z prowadzonej działalności, za ogrzewanie, za zużycie wody i kanalizacji, za ochronę, ubezpieczenie budynków oraz środków trwałych i wyposażenia należącego do najemcy. Najemca jest zobowiązany do zawierania bezpośrednio umów z dostawcami mediów. Wnioskodawca natomiast jako użytkownik wieczysty jest zobowiązany do uiszczenia podatku od nieruchomości w wysokości określonej w decyzji Prezydenta Miasta, jak również opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

Strony umowy najmu rozważają zmianę relacji umownych w taki sposób, aby najemca ponosił ekonomiczny koszt podatku od nieruchomości oraz opłaty rocznej na użytkowanie wieczyste:

* Wariant A) bezpośrednim przekazywaniu przez Spółkę do organu podatkowego (Prezydenta Miasta) podatku od nieruchomości (zapłata podatku) w kwotach uiszczonych przez podnajemców oraz w części pokrywanej przez samą Spółkę za ten obszar nieruchomości, z której sama korzysta (nie podnajmuje) i w ten sam sposób uiszczaniu przez te podmioty opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste albo,

* Wariant B) przekazywaniu Wnioskodawcy (wynajmującemu) przez Spółkę kwot opłaconych przez nią samą (niewkalkulowanych w czynsz) oraz podnajemców na poczet podatku do nieruchomości, aby Wnioskodawca następnie uiścił ten podatek organowi podatkowemu i analogicznie kwoty opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

Reasumując, przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że:

* wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu - nieruchomością - ponoszone przez najemcę (Spółkę z o.o.) nie stanowią dla małoletniego Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu, skoro z umowy najmu wynika, że najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia,

* zapłacony podatek od nieruchomości i opłata roczna za użytkowanie wieczyste małoletni Wnioskodawca może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu, jeżeli kosztami tymi nie obciążył - zgodnie z zawartą umową - najemcy, tj. Sp. z o.o. oraz pod warunkiem, że wydatek ten faktycznie poniósł oraz będzie on przez Wnioskodawcę właściwie udokumentowany,

* w przypadku przyjęcia przez Strony wariantu B, małoletni Wnioskodawca, który zapłaci podatek od nieruchomości ze środków pieniężnych przekazanych mu przez najemcę nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu - w wysokości otrzymanych środków pieniężnych, pod warunkiem, że z umowy najmu będzie wynikało, że najemca jest zobowiązany do poniesienia tego wydatku. Wówczas zapłata ww. podatku dokonana przez Wnioskodawcę ze środków otrzymanych od najemcy nie będzie mogła stanowić kosztu uzyskania przychodów po Jego stronie, gdyż ciężar poniesienia kosztu spoczywa na najemcy.

* uiszczenie przez najemców/najemcę bezpośrednio do właściwego organu administracji opłaty za użytkowanie wieczyste nie będzie powodowało powstania u małoletniego Wnioskodawcy przychodu podatkowego (wariant A), pod warunkiem, że z umowy najmu będzie wynikało, że najemca/najemcy jest/będą zobowiązani do jej poniesienia,

* w przypadku przyjęcia wariantu B, małoletni Wnioskodawca, który zapłaci opłatę roczną za wieczyste użytkowanie ze środków pieniężnych przekazanych mu przez najemcę nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu - w wysokości otrzymanych środków pieniężnych, pod warunkiem, że z umowy najmu będzie wynikało, że najemca jest zobowiązany do poniesienia tego wydatku. Wówczas zapłata ww. podatku dokonana przez Wnioskodawcę ze środków otrzymanych od najemcy nie będzie mogła stanowić kosztu uzyskania przychodów po Jego stronie, gdyż ciężar poniesienia kosztu spoczywa na najemcy.

* uiszczenie przez najemców/najemcę podatku do nieruchomości organowi podatkowemu (Prezydentowi Miasta) nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy, o ile z umowy najmu będzie wynikało, że ciężar zapłaty tego podatku będzie spoczywał na najemcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.