IPPB1/415-418/10-2/RS - Sposób określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego w postaci samochodu osobowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu osobowego) oraz możliwości korekty wartości początkowej środka trwałego i odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu osobowego) oraz możliwości korekty wartości początkowej środka trwałego i odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 24 maja 2004 r. nabyła nowy samochód osobowy Sprzedawca (autoryzowany dealer) wystawił fakturę VAT na kwotę netto 61.055,74 zł i odpowiednio kwotę brutto 74.488,00 zł. W momencie zakupu ww. samochodu Wnioskodawczyni nie prowadziła jeszcze działalności gospodarczej i samochód wykorzystywała dla celów prywatnych.

W marcu 2007 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z zamiarem wykorzystywania ww. samochodu osobowego wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w marcu 2007 r. wprowadziła ww. samochód osobowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i od kwietnia 2007 r. rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu.

Wartość początkową samochodu dla celów amortyzacji Wnioskodawczyni określiła na kwotę 47.300,00 zł na podstawie informacji o jego wartości rynkowej w marcu 2007 r., wynikającej z oferty P. SA.

Samochód amortyzowany był metodą liniową wg stawki 20% rocznie przy czym odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawczyni dokonywała w równych ratach co miesiąc.

W dniu 16 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała zbycia samochodu, które zostało udokumentowane zawarciem umowy kupna-sprzedaży oraz wystawieniem przeze nią faktury VAT na nabywcę.

Dokonując ostatecznego rozliczenia samochodu dla celów podatkowych w związku z jego zbyciem, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do prawidłowości przyjętej przez nią w 2004 r. metody ustalenia wartości początkowej samochodu dla celów jego amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie na tle opisanego wyżej stanu faktycznego, że na podstawie obowiązujących przepisów z zakresu Ustawy o P.D.O.F., wartość początkowa opisanego wyżej samochodu osobowego dla celów jego amortyzacji jako środka trwałego służącego prowadzonej przez nią działalności gospodarczej powinna była zostać ustalona na podstawie art. 22g ust 1 pkt 1 Ustawy o P.D.O.F. tj. zgodnie z zasadą, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się, w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia...

W konsekwencji wobec faktu, że Wnioskodawczyni wyznaczyła wartość początkową samochodu w sposób nieprawidłowy, powinna dokonać korekty (podwyższenia) tej wartości jak również korekty (zwiększenia) odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu w latach 2007 - 2010. Następstwem dokonanych korekt będą korekty zeznań podatkowych PIT-36L składanych przez Wnioskodawczynię za lata 2007, 2008 i 2009, zaś za rok 2010 - uwzględnienie korekty (podwyższenia) kosztów podatkowych wykazanych za miesiące styczeń luty i marzec (tj. do momentu zbycia samochodu co nastąpiło w kwietniu 2010 r.)...

1. Analiza przepisów:

Na podstawie art. 22 ust. 8 Ustawy o P.D.O.F., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 Ustawy o P.D.O.F. Zgodnie z art. 22a ust. 1 Ustawy O P.D.O.F., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie odpowiednich umów, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 22f ust. 1 Ustawy o P.D.O.F., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. W kontekście powyższego przepisu, dla ustalenia wysokości dokonywania odpisów amortyzacyjnych kluczowe jest ustalenie wartości początkowej amortyzowanego środka trwałego.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych określa art. 22g Ustawy o P.D.O.F., przy czym uzależnia on sposób ustalenia wartości początkowej od sposobu "pozyskania" środka trwałego przez podatnika. W szczególności, sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze kupna wynika z ust. 1 pkt 1 tego artykułu.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 22g ust. 1 pkt 1) Ustawy o P.D.O.F., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie ich nabycia w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 3 Ustawy o P.D.O.F., za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji) oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższego przepisu, do wartości początkowej środka trwałego zalicza się podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy podatek ten nie stanowi podatku naliczonego lub gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 Ustawy o P.D.O.F., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

2. Wnioski

W świetle powyższej analizy, zdaniem Wnioskodawczyni, należy uznać, co następuje:

3. Praktyka podatkowa

Przedstawione powyżej wnioski, zdaniem Wnioskodawczyni, znajdują pełne potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Poniżej Wnioskodawczyni przytacza fragmenty kilku interpretacji prawa podatkowego, wydanych w ostatnim czasie przez Ministra Finansów (za pośrednictwem odpowiednich Izb Skarbowych), które wskazują na jednolite stanowisko Ministra w odniesieniu do przedstawionego zagadnienia i potwierdzają prawidłowość dokonanej przez nią analizy przepisów.

Interpretacja z dnia 30 października 2009 r.. sygn. I PPB1/415-617/09-2/ES, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

"Wnioskodawca w październiku 2002 r. nabył nowy samochód osobowy. Sprzedawca (autoryzowany dealer) wystawił fakturę VAT na kwotę netto 43.360,66 zł i odpowiednio kwotę brutto 52.900,01 zł. W 2002 r. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, zakupiony samochód używał dla celów rodzinnych.

Dnia 1 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej Tego też dnia rzeczony samochód osobowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Samochód amortyzowany jest metodą liniową wg stawki 20% rocznie, z dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych jednorazowo na koniec roku. Za wartość początkową przedmiotowego środka trwałego Wnioskodawca przyjął kwotę 24.000,00 zł. czyli wartość rynkową na dzień 1 sierpnia 2007 r. (ustaloną na podstawie wyszukanych w internecie ofert kupna-sprzedaży samochodów o podobnych parametrach technicznych).

<..> Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca ustalił wartość początkową środka trwałego w wysokości wartości rynkowej, która jest niższa od ceny nabycia.

Samochód osobowy nabyty został za określoną na fakturze cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

W sytuacji nieprawidłowego ustalenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych zachodzi konieczność dokonania korekty.

Korekta wartości początkowej skutkuje zmianą wysokości dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku zaniżenia wartości początkowej środka trwałego - Wnioskodawca powinien dokonać podwyższenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych od dnia przyjęcia środka trwałego do używania i zwiększyć odpowiednio wartość dokonanych już odpisów amortyzacyjnych za ten okres. "

Interpretacja z dnia 13 listopada 2009 r. sygn. IPPB1/415-687/09-2/JB, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej W Warszawie:

"Od stycznia 2009 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, polegającą na wykonywaniu tłumaczeń, wiążącą się koniecznością częstego przemieszczania się (odbiór i przekazanie prac, dojazd na tłumaczenia ustne, itp.).

Wnioskodawca wskazuje, iż w dniu 22 września 2004 r. nabył fabrycznie nowy samochód osobowy za cenę 50.300,00 zł brutto dla celów prywatnych i do marca br. przedmiotowy samochód był wyłącznie wykorzystywany do celów prywatnych. W marcu 2009 r. Wnioskodawca zdecydował się przeznaczyć ten samochód wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzić go do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca wartość początkową określił według ceny nabycia, czyli 50.300,00 zł, oraz przyjął odpisy amortyzacyjne w wysokości 40% rocznie od całej wartości początkowej samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo przy wprowadzeniu w 2009 r. przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych określonego jako wartość początkową w wysokości 50.300,00 zł (tj. w według ceny zakupu w 2004 r.), od której dokonuje odpisów amortyzacyjnych...

<...> Z treści złożonego wniosku wynika, iż samochód osobowy nabyty został przez Wnioskodawcę za określoną cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, ponieważ cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca postąpił prawidłowo określając wartość początkową środka trwałego (samochodu osobowego) według ceny zakupu."

Interpretacja z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. ILPB1/415-927/09-2/IM. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

"W dniu 16 listopada 2006 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej rejestrując się jednocześnie jako czynny podatnik VAT. Działalność ta obejmowała początkowo doradztwo gospodarcze, a następnie doradztwo podatkowe i obsługę księgową. Z dniem 1 grudnia 2006 r. Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych i zaczął wykorzystywać dla celów związanych z działalnością gospodarczą samochód osobowy, użytkowany do tej pory dla celów prywatnych. W związku z tym, iż samochód ten został zakupiony 17 sierpnia 2000 r., a więc na ponad 6 lat przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, zgodnie z dominującymi wówczas interpretacjami art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako podstawę odpisów amortyzacyjnych zainteresowany przyjął jego wartość rynkową z grudnia roku poprzedniego na poziomie 13.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpi słusznie korygując wartość początkową samochodu do jego ceny zakupu brutto wynikającej z faktury VAT, korygując równocześnie wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych za lata 2007 i 2008 oraz zeznania roczne o wysokości osiągniętego dochodu za 2007 i 2008 rok.

<...> Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył samochód osobowy do celów prywatnych za określoną cenę. Zatem w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wartością początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego - środka trwałego, jest jego cena nabycia.

Zatem, Wnioskodawca postąpi słusznie korygując wartość początkową samochodu do jego ceny zakupu brutto wynikającej z faktury VAT, korygując równocześnie wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych za lata 2007 i 2008 oraz zeznania roczne o wysokości osiągniętego dochodu za 2007 i 2008 rok."

Interpretacja z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. ILPB1/415-994/09-2/AA, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

"Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w 2000 r. nabyła samochód osobowy, za kwotę 46.050,00 zł, kwota ta wynika z faktury zakupu. Przedmiotowy samochód do bieżącego roku był wykorzystywany na cele prywatne. Zatem w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, zgodnie z zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi cena jego nabycia."

Interpretacja z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. ITPB1/415-857/09/PSZ. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:

"Od 1 lipca 2009 r. prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług prawniczych (pomocy prawnej). Działalność tę wykonuje Pani jako radca prawny. W 2001 r. zakupiła Pani fabrycznie nowy samochód osobowy za kwotę brutto 38.500,00 zł. Zakup ten został sfinansowany ze środków własnych. Do 31 lipca 2009 r. samochód był wykorzystywany zarówno na cele prywatne jak i na cele prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. W książce przychodów i rozchodów uwzględniła Pani koszty używania samochodu wynikające z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu porównanej z dokumentami zakupu paliwa.

Dnia 31 lipca 2009 r. wprowadziła Pani przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując jako wartość początkową, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i art. 22g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, cenę nabycia wynikającą z kopii faktury, to jest 38.500,00 zł. Od tak ustalonej wartości początkowej dokonuje Pani odpisów amortyzacyjnych według stawki 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wprowadzając samochód osobowy jako środek trwały do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych poprawnie przyjęto, jako wartość początkową tego środka trwałego, cenę nabycia wynikającą z wystawionej faktury dokumentującej zakup samochodu w 2001 r...

<...> Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

<...> Z treści złożonego wniosku wynika, iż w roku 2001 zakupiła Pani samochód osobowy za kwotę 38.500,00 zł, Zakup udokumentowano fakturą.

Zgodnie z generalną zasadą określoną w cytowanym art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna usta/a się na podstawie ceny jego nabycia. W sytuacji opisanej we wniosku, wartość początkową należało zatem ustalić w wysokości kwoty z faktury potwierdzającej zakup samochodu.

Przy czym, jeżeli (zgodnie z odrębnymi przepisami) podatek od towarów i usług wynikający z faktury VAT potwierdzającej nabycie przedmiotowego samochodu nie stanowił dla Wnioskodawcy podatku naliczonego, albo nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony, bądź też zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas ceny nabycia środka trwałego nie pomniejsza się o ten podatek W takiej sytuacji ceną nabycia będzie (jak wskazano we wniosku) wartość brutto zakupionego środka trwałego, wykazana w fakturze dokumentującej ten zakup."

Interpretacja z dnia 22 stycznia 2010 r., sygn. IPPB1/415-843/09-4/KS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

"Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w dniu 1 październiku 2009 r. Jest właścicielem samochodu osobowego, który wniósł do środków trwałych firmy.

Samochód został zakupiony w październiku 2004 r. Samochód jest niezbędny w firmie - wyjazdy do klientów, na wizje lokalne po kraju.

Kwota z faktury zakupu to 73.566,00 PLN brutto. Od takiej wartości samochodu będą odliczane odpisy amortyzacyjne.

<...> W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, iż kwota podatku VAT nie została odliczona w zakresie podatku od towarów i usług. Nie przysługiwało mu odliczenie podatku VAT oraz zwrot różnicy podatku VAT.

<...> Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, samochód osobowy nabyty został za określoną cenę. Wnioskodawca nie odliczył kwoty podatku VAT, nie przysługiwało mu również odliczenie podatek od towarów i usług oraz zwrot różnicy podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena nabycia powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna, stanowi cena jego nabycia."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji Podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te zostały wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.