IPPB1/415-415/09-4/MT - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty należności głównej oraz zasądzonych odsetek ustawowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) oraz piśmie (data nadania 7 lipca 2009 r., (data wpływu 8 lipca 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-415/09-2/MT z dnia 26 czerwca 2009 r. (data nadania 26 czerwca 2009 r., data doręczenia 3 lipca 2009 r.)o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty należności głównej oraz zasądzonych odsetek ustawowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty należności głównej oraz zasądzonych odsetek ustawowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pozwem wniesionym do Sadu Okręgowego w dniu 21 lipca 2002 r. Agata G. prowadząca działalność gospodarczą wniosła o zasądzenie od Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą kwoty 56.301 zł z odsetkami oraz kosztami postępowania. Powódka podała ze w dniu 14 marca 2001 r. złożyła u Wnioskodawcy zamówienie na zakup dwóch maszyn. Wnioskodawca w zakresie swojej działalności zajmuje się produkcją i sprzedażą takich maszyn.

Powódka podała, że za obie maszyny zapłaciła Wnioskodawcy kwotę 100.000 zł, przy czym transakcja odbyła się bez wystawienia faktury VAT. Maszyny zostały dostarczone do zakładu powódki. Powódka podała ponadto, że jedna z maszyn zepsuła się i została zabrana przez pozwanego - Wnioskodawcę, na skutek czego Wnioskodawca miał zobowiązać się do zwrotu 56.301 zł. Wnioskodawca w procesie kwestionował ww. twierdzenia podnosząc że do zawarcia umowy zapłaty ceny nie doszło. Sąd pierwszej instancji oddalił powództwo w całości. Sad Apelacyjny zmienił wyrok w znacznej części i zasądził od Wnioskodawcy na rzecz powódki kwotę 52.615 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10 stycznia 2001 r. do dnia zapłaty, kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz ponadto nakazał ściągnąć od Wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.757 zł tytułem nieuiszczonego wpisu od pozwu, od którego uiszczenia powódka była zwolniona.

Sad Apelacyjny uznał, że pomiędzy Wnioskodawcą a powódką doszło do zawarcia umowy sprzedaży maszyn, a następnie do jej rozwiązania za porozumieniem stron, z czego wynika obowiązek Wnioskodawcy zwrotu części ceny, ustalonej ostatecznie na 52.615 zł. Wnioskodawca w grudniu 2006 r. zapłacił całą kwotę wynikającą z wyroku Sadu Apelacyjnego z dnia 14 października 2008 r.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 26 czerwca 2009 r. Nr IPPB1/415-415/09-2/MT Wnioskodawca uzupełnił swój wniosek w dniu 8 lipca 2008 r. informując, iż kwota należności z tytułu sprzedaży maszyn nie była wpisana jako przychód.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie wyroku Sądu oraz dowodu zapłaty kwoty zasadzonej tym wyrokiem można w opisanym stanie faktycznym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę zapłaconej należności głównej i odsetek.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie wyroku Sądu i dowodu zapłaty zasądzonych nim kwot może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych kwotę należności głównej oraz kwotę odsetek, natomiast nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W opinii Wnioskodawcy oznacza to, że kryterium decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest cel, w jakim wydatek został poniesiony. Pojęcie "kosztów uzyskania przychodów" zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oparte jest na klauzuli generalnej, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Gramatyczna wykładnia tych przepisów prowadzi do wniosku, że podatnik ma możliwość pomniejszenia przychodów o wszelkie koszty pod tym jednakże warunkiem, iż mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma, bądź może mieć, wpływ na wielkość osiągniętego przychodu i nie są one wymienione w art. 23 cyt. ustawy. Aby więc dany stan faktyczny mógł zostać zakwalifikowany do grupy kosztów podlegających potrąceniu, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy taki związek istnieje w przypadku kwoty należności głównej w wysokości 52.615 zł i w konsekwencji kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodu w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Według Wnioskodawcy przepis art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, iż zapłacenie odsetek od zobowiązań (czyli faktyczne poniesienie wydatku z tego tytułu) daje możliwość zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Wyrokiem z dnia 14 października 2008 r. Sąd Apelacyjny stwierdził, że po stronie Wnioskodawcy istnieje zobowiązanie względem powódki Agaty G. Nie ulega wątpliwości, że zobowiązanie to wynikało z umowy, zawartej w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy i powódki. W takiej sytuacji zapłacone odsetki od ww. zobowiązania pozwalają zaliczyć ten wydatek do kosztów uzyskania przychodu.

Z brzmienia art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika ponadto, że nie jest kosztem uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wydatek poniesiony z tytułu kosztów procesu. Wydatek ten w żaden sposób nie wpływa bowiem na wielkość przychodu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje interpretację wydanej w podobnym stanie faktycznym przez Urząd Skarbowy Poznań - Winogrady, z dnia 10 lipca 2006 r., sygn. DG/415 -34/06.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy.

Uznaje się, że użyte w cytowanej normie prawnej określenie "w celu" oznacza konieczność istnienia związku pomiędzy osiąganymi przychodami bądź przynajmniej możliwością ich osiągnięcia a ponoszonymi w związku z działalnością mającą na celu ich osiągnięcie, kosztami. A zatem, aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu konieczne jest istnienie związku pomiędzy osiągniętym przychodem a ponoszonym kosztem w takiej postaci, że możliwe jest, przy przyjęciu kryteriów obiektywnych, stwierdzenie że poniesiono wydatek w związku z działaniem które przyniosło, bądź - obiektywnie rzecz biorąc - mogło przynieść efekt w postaci uzyskania przychodu. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie sądowym ukształtowany został pogląd, w myśl którego zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają wszelkie wydatki, jeżeli wykazany zostanie ich bezpośredni lub pośredni związek z wielkością osiąganych przychodów. W związku z tym, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest wykazanie, że poniesiony wydatek wpływa w sposób bezpośredni lub pośredni na osiąganie przychodu.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zatem co do zasady zapłacone odsetki stanowią koszt uzyskania przychodu. Niemniej jednak mogą być one kosztami jeżeli spełnią również zasady określone w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. Wnioskodawca wskaże, iż zostały one poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch maszyn. Jedna z maszyn psuła się i została zwrócona Wnioskodawcy. W związku z zaistniałą sytuacją nabywca maszyn wniósł pozew do Sądu Okręgowego o zasądzenie kwoty 56.301 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 10 stycznia 2001 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. Sąd Okręgowy oddalił powództwo w całości, jednak Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 14 października 2008 r. zasądził od Wnioskodawcy na rzecz nabywcy maszyn kwotę 52.615 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10 stycznia 2001 r. do dnia zapłaty. Wnioskodawca w grudniu 2008 r. zapłacił całą kwotę wynikającą z wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 października 2008 r. Wnioskodawca zaznaczył również, iż kwota należności z tytułu sprzedaży maszyn nie była wpisana jako przychód.

W tym miejscu należy wskazać, że przedmiotem sprawy jest ocena prawna konsekwencji jakie poniósł Wnioskodawca z powodu zwrotu należności głównej wraz z odsetkami za zwróconą mu (z powodu usterek) maszynę przez klienta.

Przychód ze sprzedaży maszyny nie został zaliczony do przychodów podatkowych, a zatem kwota odpowiadająca wartości zwróconej maszyny wraz z zasądzonymi ustawowymi odsetkami, w żaden sposób nie jest związana z uzyskaniem tego przychodu. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca z uwagi na treść art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości zwróconych towarów.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W momencie sprzedaży towaru u sprzedającego powstaje z tego tytułu przychód należny. W obrocie gospodarczym zwrot towarów może nastąpić z różnych przyczyn, np.: niepełnowartościowy towar może być zwrócony w ramach reklamacji. W momencie zwrotu towaru i udokumentowania tego faktu faktura korygującą, przychód w wysokości wartości zwróconego towaru przestaje być należny, dlatego też sprzedawca może zmniejszyć swoje przychody o wartość zwróconych mu towarów.

A zatem co do zasady istnieje możliwość wyłączenia z przychodów wartości zwróconych towarów. Reguła ta nie znajdzie jednak zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem kwota należności ze sprzedaży maszyny nie została zaliczona do przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwoty należności głównej jak i ustawowych odsetek zasądzonych wyrokiem sądu.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.