IPPB1/415-370/09-2/ES - Ustalenie wartości początkowej środka trwałego w postaci samochodu ciężarowego, nabytego przez podatnika o zakończeniu leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1994 r. Rozlicza się na zasadach ogólnych oraz jest płatnikiem VAT. Od dnia 30 grudnia 2004 r. do 15 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca używał samochodu hakowiec do przewozu kontenerów. Umowa leasingu operacyjnego przewidywała możliwość wykupu przedmiotu leasingu za 1% wartości. Wnioskodawca skorzystał z tej możliwości. Korzystając z umowy leasingu Wnioskodawca był użytkownikiem, a obecnie stał się właścicielem samochodu. Wartość wykupu wyniosła netto 2.467,37 zł. Wnioskodawca zlecił wycenę pojazdu "Polskiemu Związkowi M". Biegły wycenił wartość pojazdu w oparciu o wycenę Nr L... z dnia 11 maja 2009 r. na kwotę netto 134.590,16 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na pytanie Nr 2 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek w zakresie pytania Nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy faktyczne nabycie pojazdu nastąpiło po wystawieniu faktury wykupowej, zarejestrowaniu i ubezpieczeniu pojazdu. Wnioskodawca uważa kwotę wykupu tj. 2.467,37 zł jako element umowy leasingu korzystania z pojazdu. Natomiast wartość do ubezpieczenia i amortyzacji przyjmuje według wyceny biegłego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z ogólną zasadą zdefiniowaną w 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zasady określania wartości początkowej środków trwałych reguluje art. 22g ust. 1 pkt 1 i art. 22f ust. 1 ustawy o p.d.o.f.)

Zgodnie z treścią art. 22f ust. 1 ustawy podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do zapisu art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku nabycia środków trwałych w drodze kupna, za wartość początkową takich środków trwałych uznaje się ich cenę nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jako wyjątek od powyższej zasady ustawodawca wprowadził w art. 22g ust. 8 powołanej ustawy, możliwość ustalania wartości początkowej nabywanych środków trwałych w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Metoda ta zastosowana może być jednak wyłącznie w sytuacji gdy ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, a nabycie przez podatnika następuje przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n.

Zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Z treści wyżej cytowanych przepisów wynika, iż podatnik ma możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego jedynie w sytuacji gdy nie można ustalić kosztu nabycia lub wytworzenia.

Z akt sprawy wynika, iż nastąpiło nabycie środka trwałego w drodze kupna, więc zasady ustalania wartości początkowej w oparciu o art. 22g ust. 8 oraz ust. 9 w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż wartość przedmiotu wykupu ustalona w umowie nie może zostać potraktowana jako ostatnia rata leasingowa. Ponadto wykup przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy, staje się odrębnym od umowy leasingu zdarzeniem prawnym, tj. umową sprzedaży.

O powyższym świadczy przede wszystkim fakt, iż korzystający jest jedynie uprawniony do zakupu przedmiotu leasingu, a nie również zobowiązany do dokonania tej czynności. Realizacja tego uprawnienia wymaga wyrażenia chęci jego odkupienia od korzystającego. W związku z powyższym wykup przedmiotowego samochodu po zakończeniu umowy leasingu jest nabyciem w drodze kupna, a wartość wykupu - ceną jego nabycia (art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.f.).

Wobec powyższego brak jest podstaw, aby przyjąć, że wartość początkowa środka trwałego odpowiada wartości rynkowej, a nie tej wyrażonej w umowie sprzedaży. Wartość wykupu wynosi netto 2.467,37 zł, co stanowi jednocześnie wartość początkową środka trwałego (samochód hakowiec).

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.