IPPB1/415-366/14-5/JB - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży gruntu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 maja 2014 r. (data nadania 19 maja 2014 r., data wpływu 21 maja 2014 r.) na wezwanie z dnia 8 maja 2014 r. nr IPPB1/415-366/14-2/JB (data nadania 9 maja 2014 r., data odbioru 13 maja 2014 r.) oraz pismem z dnia 26 maja 2014 r. (data nadania 27 maja 2014 r., data wpływu 29 maja 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 23 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1974 r. zmarła matka Wnioskodawczyni i w spadku po niej odziedziczono ziemię wraz z domem (Wnioskodawczyni i sześcioro rodzeństwa). Od tego spadku Wnioskodawczyni uiściła podatek od wzbogacenia. W dniu 19 lipca 2011 r. zmarł brat Wnioskodawczyni i w spadku po nim Wnioskodawczyni otrzymała część ww. domu wraz z ziemią.

Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem złożyła sprawę do Sądu, chcąc mieć uregulowaną sprawę nabycia spadku ww. nieruchomości. Udziały Wnioskodawczyni nie uległy zmianie i były w wysokości nabytych w spadkach, tj. zarówno po mamie, jak i po bracie.

Rodzeństwo załatwiło wszystkie formalności prawne i doszło do transakcji sprzedaży z Parkiem Narodowym, a odbyło się to 1 października 2014 r. Wnioskodawczyni wskazuje, że ziemi nie można było sprzedać osobie prywatnej, bowiem mógł ją odkupić Park Narodowy.

Ziemia, która Wnioskodawczyni odziedziczyła leży we wsi, która prawie w całości została już wykupiona przez Park na podstawie ustawy o ochronie przyrody. Sprzedaż łączyła się z tym, że park dąży do realizacji projektu "Ochrona gatunków i siedlisk w Parku Narodowym - obszarze Natura 2000, poprzez wykup i zagospodarowanie gruntów."

Wnioskodawczyni wskazała, że Park Narodowy miał prawo pierwokupu, powołując się na ustawę o ochronie przyrody art. 8a. Niniejsze umowa zawierana była w trybie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku ze sprzedażą ziemi Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek? Czy sprzedaż będzie zwolniona z opłaty zgodnie z prawem, które zezwala na ulgę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że Park nie pozwolił sprzedać ziemi z powodu Realizacji Projektu: "Ochrona gatunków i siedlisk w Parku Narodowym - obszarze Natura 2000, poprzez wykup i zagospodarowanie gruntów", nie powinna płacić podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w takiej nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu, ma moment jej nabycia.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma zatem moment jej nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 1 października 2013 r. Wnioskodawczyni sprzedała na rzecz Parku Narodowego udział w nieruchomości (ziemia wraz z domem), które nabyła w dwóch datach: w 1974 r. - w wyniku śmierci matki oraz w dniu 19 lipca 2011 r. - w wyniku śmierci brata.

Wyjaśnić zatem należy, że w myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub notarialne poświadczenie dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku czyli śmierci spadkodawcy.

W świetle powyższego, uznać należy, że w rozpatrywanej sprawie, nabycie udziału w spadku po matce, nastąpiło u Wnioskodawczyni w dniu śmierci matki, tj. w 1974 r., zatem sprzedaż w 2013 r. tego udziału, została dokonana po upływie 5-ciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Zatem, na Wnioskodawcy z tego tytułu nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast, nabycie udziałów w spadku po bracie, nastąpiło u Wnioskodawczyni w dniu śmierci brata, tj. w 2011 r., zatem sprzedaż tych udziałów, została dokonana przed upływem 5-ciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, stanowi więc źródło przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, że zgodnie z art. 8 ust. 1tej ustawy do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. Natomiast do przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych od dnia 1 stycznia 2009 r. zastosowanie mają przepisy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5).

Zgodnie z brzmieniem art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Przychód dla celów podatkowych - stosownie do cytowanego art. 19 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowi więc wartość rynkowa wszystkich zbywanych na podstawie umowy dożywocia rzeczy lub praw majątkowych, określona na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia - pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Jednakże, wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z pierwszego zdania zacytowanego przepisu wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z tego zwolnienia jest, aby przychód był uzyskany:

* z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub

* z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Natomiast w zdaniu drugim analizowanego przepisu zostały zawarte warunki dodatkowe - przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

Zatem, w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 29 jednoznacznie wymienia trzy tytuły uzyskania przychodów mogących korzystać ze zwolnienia. Wśród nich jest zarówno odszkodowanie wypłacane stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, jak i odpłatne zbycie nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami oraz nabycie w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Wnioskodawczyni we wniosku wskazała, że Parkowi Narodowemu przysługuje prawo pierwokupu. Istotnie, zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, z późn. zm.) parkowi narodowemu przysługuje prawo pierwokupu nieruchomości położonej w granicach parku narodowego na rzecz Skarbu Państwa. Jest to uprawnienie, z którego park narodowy może, lecz nie musi skorzystać.

Powyższe przepisy regulują zatem instytucję prawa pierwokupu w ten sposób, że w razie zawarcia przez sprzedawcę zobowiązanego pierwokupem, umowy sprzedaży z osobą trzecią notariusz, przed którym jest zawierana ta umowa ma obowiązek zawiadomić dyrektora parku narodowego o fakcie zawarcia umowy sprzedaży i jej treści. Skorzystanie z prawa pierwokupu oznacza, że dyrektor parku narodowego składa przed notariuszem oświadczenie, że wykonuje prawo pierwokupu. O wykonaniu prawa pierwokupu możemy mówić wówczas, kiedy w sytuacji zawarcia przez sprzedającego umowy sprzedaży nieruchomości z osobą trzecią, dyrektor parku narodowego po uprzednim zawiadomieniu złoży oświadczenie o skorzystaniu z prawa pierwokupu przed notariuszem.

Od prawa pierwokupu należy jednak odróżnić inne zbliżone instytucje prawne takie jak: prawo wykupu (uprawniony ma możliwość domagania się od innego podmiotu przeniesienia nań prawa będącego przedmiotem wykupu; wykup nie jest więc związany ze sprzedażą rzeczy przez sprzedawcę osobie trzeciej) oraz pierwszeństwo nabycia (określona kategoria osób otrzymuje pierwszeństwo nabycia w wypadku zbywania rzeczy).

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawczyni, sprzedaż udziałów w nieruchomości, nie odbyła się z zachowaniem omówionej procedury, zatem nie doszło do sprzedaży tych udziałów w związku z realizacją przez nabywcę (Park Narodowy) prawa pierwokupu. Jeśli zaś sprzedaż nie odbywała się w opisanym trybie, to w ogóle nie nastąpiła realizacja prawa pierwokupu przez Park Narodowy.

Przychód uzyskany ze sprzedaży udziałów w nieruchomości po zmarłym bracie nie został również uzyskany z tytułu odszkodowania. Oczywistym jest bowiem, że odszkodowanie służy wynagrodzeniu osobie pokrzywdzonej rzeczywistej straty lub utraconych korzyści spowodowanych cudzym działaniem lub zaniechaniem, gdy tymczasem z tytułu odpłatnego zbycia zbywca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie prawa własności do rzeczy na nabywcę, inną rzecz lub inną rzecz wraz z dopłatą. Odrębnie obie instytucje reguluje prawo cywilne, a treść art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tylko potwierdzeniem niedopuszczalności traktowania przychodu z odpłatnego zbycia jako odszkodowania również na gruncie prawa podatkowego.

Jednakże, należy rozważyć, czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości został uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, a więc czy realizuje trzeci z wariantów wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 6 pkt 9b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) celami publicznymi są: ochrona zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt lub siedlisk przyrody, a zgodnie pkt 10 tego artykułu również inne cele publiczne określone w odrębnych ustawach. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.) utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody jest celem publicznym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Natomiast art. 7 ust. 2 tej ustawy stanowi, że utworzenie lub powiększenie parku narodowego lub rezerwatu przyrody obejmujące obszary, które stanowią nieruchomości niebędące własnością Skarbu Państwa, następuje za zgodą właściciela, a w razie braku jego zgody - w trybie wywłaszczenia określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Z podanych do publicznej wiadomości informacji wynika, że Park Narodowy został utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego (Dz. U. Nr 17, poz. 91, z późn. zm.), na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1949 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 25, poz. 180). Zgodnie z ówczesną definicją parku narodowego, z założenia obejmuje on rozległe tereny o szczególnych wartościach dla interesu publicznego, na których zlokalizowane są dane twory przyrody. Park narodowy mógł zatem objąć również, poza gruntami Skarbu Państwa, prywatne tereny rolne, leśne, jak i zabudowane. Należy również podkreślić, że przepis art. 13 ust. 3 przewidujący wymóg uzyskania zgody właściciela na włączenie do parku narodowego nieruchomości stanowiącej jego własność bądź - w razie braku takiej zgody - zastosowanie trybu wywłaszczenia za odszkodowaniem został wprowadzony do ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody dopiero ustawą z dnia 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 21), która to ustawa nowelizująca weszła w życie z dniem 2 lutego 2001 r. Zatem zarówno rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1959 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego, jak i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie Parku Narodowego (Dz. U. z 1997 r. Nr 132, poz. 876) zostały wydane zgodnie z obowiązującym w chwili ich wydania stanem prawnym, jeszcze zanim zaczął obowiązywać powyższy wymóg. Tym sposobem w granicach parku znalazły się grunty prywatne. Wykup gruntów znajdujących się w granicach parku stanowiących własność osób prywatnych, następuje zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie Parku Narodowego (Dz. U. z 1997 r. Nr 132, poz. 876), na podstawie Uchwały nr 139/75 Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1975 r., w sprawie przejęcia przez Państwo w drodze wywłaszczenia gruntów położonych w Parku Narodowym. Rada Ministrów zaakceptowała dalszą realizację wykupów (Protokół ustaleń z 3 stycznia 1996 r.). Konieczność kontynuowania i dokończenia wykupów potwierdził Plan Ochrony Parku Narodowego zatwierdzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 15 października 1997 r. W dniu 21 marca 2007 r. Komitet Rady Ministrów rekomendował kontynuację wykupu gruntów. Konieczność kontynuowania wykupów potwierdzana jest corocznie w zadaniach rocznych parku, zatwierdzanych przez Ministra Środowiska (dostępnych na oficjalnej stronie internetowej Parku Narodowego).

Ze stanu faktycznego wynika, że umowa sprzedaży nieruchomości na rzecz Parku Narodowego została zawarta na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody

W tym miejscu podkreślić należy, że aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość zostanie odpłatnie zbyta na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Z analizy tego przepisu wynika również, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

* nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,

* cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

W przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo, gdy żaden z nich nie zostanie spełniony, uzyskany przychód korzystał będzie ze zwolnienia.

W analizowanym stanie faktycznym, odpłatne zbycie udziału w nieruchomości (ziemi) - w części dotyczącej udziału po zmarłym bracie - nastąpiło, po upływie 2 lat od daty nabycia tych udziałów. Ponadto Wnioskodawczyni nabyła ten udział w nieruchomości w spadku, co nie pozwala na ustalenie daty jej nabycia. Oznacza to, że nie zostały spełnione dwa warunki wyłączające ww. omawiane zwolnienie. Zatem Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanej sprawie, stwierdzić zatem należy, że:

* ponieważ sprzedaż w 2013 r. udziału w gruncie - nabytego w 1974 r., po zmarłej matce - została dokonana po upływie 5-ciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, to na Wnioskodawczyni z tego tytułu nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych,

* sprzedaż 1 października 2013 r. udziału w gruncie, nabytego po bracie, który zmarł 19 lipca 2011 r., korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.