IPPB1/415-354/11-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu 5 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia jeźdźca i trenera zatrudnionych na podstawie umów o pracę - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz kwalifikacji do środków trwałych lub towaru handlowego zakupu konia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, a księgowość prowadzi w sposób uproszczony - Podatkową księgę przychodów i rozchodów. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność obejmuje między innymi pozostałą działalność związaną ze sportem - PKD 93.19.Z. Celem prowadzonej działalności jest osiągnięcie zysku ze sprzedaży wytrenowanego konia o udokumentowanych (starty w zawodach) umiejętnościach świadczących o poziomie jego wytrenowania.

Prowadzenia działalności to następujący proces:

Proces od momentu zakupu do momentu sprzedaży jest rozłożony w czasie, może się zdarzyć, że koń nie zostanie sprzedany, np. z powodu kontuzji, choroby, przedwczesnej śmierci, etc.

Pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek informując, iż koszt wynagrodzenia trenera i jeźdźca będzie powstawał na mocy umowy o prace oraz umów o dzieło.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy koń w przedsiębiorstwie stanowi towar handlowy.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy koszty związane z utrzymaniem konia od momentu jego zakupu do momentu jego sprzedaży stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.

Ad.3

Zdaniem Wnioskodawcy koszty związane z utrzymanie konia w przypadku, gdy nie dojdzie do jego sprzedaży, również stanowią koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Przepisy art. 22a-22b ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) definiują pojęcie środków trwałych. Stanowią one, iż są nimi: kompletne, zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą: budowle, budynki, maszyny, urządzenia, środki transportu, inne przedmioty, inwestycje w obcych środkach trwałych, wartości niematerialne i prawne.

Na gruncie prawa podatkowego koń jako inwentarz żywy nie stanowi rzeczowego składnika majątku podatnika (środka trwałego czy wyposażenia). Przepisy ww. ustawy definiując pojęcie środków trwałych nie objęły jego zakresem zwierząt.

Wprawdzie, przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) klasyfikują inwentarz żywy do grupy 9, obejmującej zwierzęta hodowlane, zwierzęta gospodarskie, zwierzęta cyrkowe i w ogrodach zoologicznych oraz pozostałe zwierzęta żywe, zarówno pojedyncze sztuki zwierząt, jak i całe stada, jednak przepisy o statystyce nie są podstawą do rozstrzygnięcia prawnopodatkowych konsekwencji działań podejmowanych przez podatnika. Te można ocenić jedynie na gruncie przepisów ustawy podatkowej. Mające zastosowanie w omawianej sprawie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmują pojęciem środków trwałych zwierząt. Również, wymieniony w załączniku 1 do ustawy, wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, nie obejmuje grupy 9 KŚT dotyczącej zwierząt.

W myśl § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia Podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym, z objaśnień zawartych w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia wynika, że do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych, wg cen zakupu przeznaczona jest kol. 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że celem prowadzenia działalności gospodarczej jest osiągnięcie zysku ze sprzedaży wytrenowanego konia. Zatem zakup konia do prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowi środka trwałego i należy uznać za towar handlowy, gdyż jego nabycie wiąże się z dalszą odsprzedażą.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

* nie znajdować się na liście kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy, a także

* być prawidłowo udokumentowany.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą polegająca na sprzedaży wytrenowanych koni ponosi wydatki związane z ich utrzymaniem. Są to m.in. koszty badań weterynaryjnych, udziału w zawodach sportowych celem weryfikacji wytrenowania, wyżywienia, leczenia, treningu (koszty trenera, jeźdźca), opłaty za zawody, zakup sprzętu sportowego, koszt reklamy.

W związku z powyższym wydatki związane z utrzymaniem konia stanowiącego towar handlowy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 4 koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z przepisu art. 22 ust. 6 wynika, iż zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Stosownie do art. 22 ust. 6b ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z art. 22 ust. 6ba ww. ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Z treści art. 22 ust. 6bb powołanej ustawy wynika natomiast, iż składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem, że składki zostaną opłacone:

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 55 nie uważa się za koszt uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Wydatki związane z utrzymaniem konia od momentu jego zakupu do momentu jego sprzedaży stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia, czyli w dacie wystawienia faktury. W przypadku, gdy nie dojdzie do jego sprzedaży, poniesione wcześniej wydatki pozostają w kosztach. Natomiast jeżeli chodzi o moment ujęcia w koszty wynagrodzenia trenera i jeźdźca istotne jest określenie źródła tego wynagrodzenia. Świadczenie wypłacane tytułu umowy o dzieło czy zlecenie stanowi koszt w dacie poniesienia czyli fizycznego dokonania wypłaty. W przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz pracowników w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony są one kosztem miesiąca którego dotyczą. W sytuacji przekroczenia tego terminu są kosztem miesiąca, w którym dochodzi do jego faktycznej wypłaty.

Reasumując, mając powyższe na względzie, Wnioskodawca dokonując zakupu konia celem wytrenowania go i dalszej odsprzedaży powinien uznać go jako towar handlowy. Koszty związane z utrzymaniem konia dotyczące m.in. jego leczenia, wyżywienia, udziału w zawodach sportowych, badań weterynaryjnych itp. poniesione od momentu jego zakupu do momentu jego sprzedaży stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia. Wypłata wynagrodzenia dla trenera lub jeźdźcy świadczącego pracę dla Wnioskodawcy w ramach umowy cywilno-prawnej jest kosztem w momencie dokonania fizycznej wypłaty. Natomiast wypłata wynagrodzenia dla trenera lub jeźdźcy zatrudnionego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę jest kosztem tego okresu, którego dotyczy pod warunkiem terminowej wypłaty świadczenia. W przypadku niezachowania tego terminu jest kosztem w dacie faktycznej wypłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.