IPPB1/415-331/07-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2007 r. (data wpływu 5 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych refundacji przez Powiatowy Urząd Pracy kosztów zakupu środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych refundacji przez Powiatowy Urząd Pracy kosztów zakupu środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach umowy o zatrudnienie 5 osób bezrobotnych powyżej 50 roku życia, zarejestrowanych w Powiatowym Urzędzie Pracy, w ramach prac interwencyjnych oraz refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy firma zakupiła środki trwałe oraz materiały (narzędzia), finansując je w całości ze swoich środków. W terminie 30 dni (w następnym miesiącu) firma otrzymała refundację kosztów brutto zakupów z Urzędu Pracy. Urząd pracy zobowiązał firmę do złożenia zobowiązania na piśmie o nie odliczaniu podatku VAT od zrefundowanych zakupów środków trwałych.

Pismem z dnia 29 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny poprzez określenie, iż:

* zakupione środki trwałe i narzędzia służyły w całości do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Firma Wnioskodawcy dokonuje wyłącznie zakupów służących sprzedaży opodatkowanej VAT,

* przyznana refundacja nastąpiła w oparciu o ustawę z dn. 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001) wraz z przepisami wykonawczymi k.c.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy kwota otrzymanej refundacji stanowi u otrzymującego przychód podatkowy w dacie otrzymania refundacji. W części dotyczącej środków trwałych jest on zwolniony od opodatkowania. Odpisy amortyzacyjne od zwróconej wartości środków trwałych netto nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 grudnia 2007 r. Wnioskodawca uzupełnił swoje stanowisko poprzez stwierdzenie, iż w części dotyczącej zakupów pozostałych tj. narzędzi, przychód jest księgowany jako podatkowy i koszty zakupu jako koszty uzyskania przychodów.

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Spółki w zakresie podatku VAT zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego dokonywana jest przez starostę ze środków Funduszu Pracy na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.).

Na mocy tego przepisu starosta może - ze środków Funduszu Pracy - zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia (lub doposażenia) stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, w określonej umownie wysokości, ale nie wyższej niż 5-krotność przeciętnego wynagrodzenia, zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 pkt 28 tej ustawy. Szczegółowe warunki oraz tryb dokonywania tego typu refundacji określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 2002 oraz z 2006 r. nr 251, poz. 1853). Zgodnie z § 9 tego rozporządzenia, rozliczenie poniesionych i udokumentowanych przez podmiot kosztów wyposażenia (lub doposażenia) stanowiska pracy skierowanej osoby bezrobotnej jest dokonywane w kwocie brutto, czyli bez uwzględniania potrąceń z tytułu podatków (w tym z tytułu podatku od towarów i usług).

Przechodząc na płaszczyznę prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja nie mieści się w kategorii przychodów zwolnionych od opodatkowania. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze treść powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Wobec tak brzmiącego przepisu należy uznać, że kwota dotacji otrzymanej przez Wnioskodawcę w celu zakupu środka trwałego, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast refundacja otrzymana jako zwrot kosztów zakupu materiałów i narzędzi (z wyjątkiem wydatków na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych) w całości stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została Wnioskodawcy zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację z urzędu pracy.

Z treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ustawy).

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, za którą uważa się, w przypadku nabycia w drodze kupna, cenę ich nabycia, tj. kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone od dnia przekazania środka trwałego do używania oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług z wyjątkiem, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Fakt otrzymania refundacji wydatków na zakup środka trwałego nie wpłynie na wielkość wartości początkowej, ani na wielkość odpisów amortyzacyjnych wykazywanych w ewidencji środków trwałych. Podatnik powinien jednak wydzielić z odpisów amortyzacyjnych taką ich część, która będzie równa kwotowo otrzymanej refundacji. Ta wydzielona część odpisów nie będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy uznać iż: Część refundacji przeznaczona na zakup środków trwałych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. Odpisy amortyzacyjne od zrefundowanej wartości środków trwałych netto nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Pozostała część refundacji stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale sfinansowane z niej wydatki mogą być kosztami uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostaną spełnione przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.