IPPB1/415-312/12-5/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) oraz piśmie uzupełniającym (data nadania 15 czerwca 2012 r., data wpływu 19 czerwca 2012 r.) dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dotyczy określenia wartości początkowej środka trwałego, od którego mają być stosowane odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 7 kwietnia 2003 r. Obecnie ewidencję księgową prowadzi w formie ksiąg rachunkowych. W 1999 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od rodziców gospodarstwo rolne. W skład otrzymanego gospodarstwa rolnego wchodzi budynek gospodarczy, który chce wykorzystywać jako budynek magazynowy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Budynek ten został wybudowany w latach 1992-1994.

W akcie notarialnym darowizny gospodarstwa rolnego nie określono wartości poszczególnych składników majątku. Wartość darowanych nieruchomości w skład, którego wchodzą m.in. dom mieszkalny, budynki gospodarcze, ziemia określona jedną kwotą 18.000,00 zł W 2009 r. Wnioskodawca wystąpił o warunki rozbudowy jednego z darowanych budynków gospodarczych i je otrzymał. W latach 2009-2011 Wnioskodawca poniósł wydatki na rozbudowę ww. budynku gospodarczego w wysokości 372 089,57. Wydatki te są udokumentowane fakturami za zakupione materiały i usługi. Faktury te zostały rozliczone w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (odliczono VAT naliczony).

Pismem z dnia (data nadania 15 czerwca 2012 r., data wpływu 19 czerwca 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakujący podpis.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie wartość początkowa określona przez biegłego z uwzględnieniem cen rynkowych, stosownie do przepisów Art. 22g ust. 8 i ust. 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty odpisów amortyzacyjnych stanowić będą w ocenie Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Jednakże kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zasady ustalania wartości początkowej reguluje art. 22g ww. ustawy, który uzależnia sposób ustalenia tej wartości m.in. od sposobu nabycia środka trwałego.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1-3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

W myśl art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Ponadto stosownie do art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z powyższych przepisów wynika, iż zasadnicze znaczenie dla sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego ma sposób jego nabycia. Zauważyć przy tym należy, iż możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego poprzez wycenę dokonywaną przez biegłego dotyczy jedynie przypadków, w których środek trwały został wytworzony przez podatnika we własnym zakresie i ma charakter szczególny. Ten sposób ustalenia wartości początkowej stanowi wyjątek od obowiązujących zasad ustalania tejże wartości wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z generalną zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć np. tych sytuacji, w których podatnik nie posiada - bo nie musiał posiadać stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego wydatków na wytworzenie określonego składnika majątku (dot. np. nabycia określonego składnika majątku przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też przeznaczenia do działalności gospodarczej prywatnego składnika majątku). Ponadto wartość początkową środka trwałego powiększa się o wartość nakładów ulepszeniowych poczynionych na ten środek.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w 1999 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od rodziców gospodarstwo rolne. W skład otrzymanego gospodarstwa rolnego wchodzi budynek gospodarczy, który chce wykorzystywać jako budynek magazynowy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W akcie notarialnym darowizny gospodarstwa rolnego nie określono wartości poszczególnych składników majątku. Wartość darowanych nieruchomości w skład, którego wchodzą m.in. dom mieszkalny, budynki gospodarcze, ziemia określona jedną kwotą 18 000,00 zł W 2009 r. Wnioskodawca wystąpił o warunki rozbudowy jednego z darowanych budynków gospodarczych i je otrzymał. W latach 2009-2011 Wnioskodawca poniósł wydatki na rozbudowę ww. budynku gospodarczego w wysokości 372 089,57. Wydatki te są udokumentowane fakturami za zakupione materiały i usługi.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż wartość początkową wskazanego we wniosku budynku gospodarczego nabytego w drodze darowizny, ustalić należy zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. w wartości rynkowej z dnia jego nabycia. Przy czym, z uwagi na określenie łącznej wartości nabytego w drodze darowizny m.in. budynku gospodarczego, domu mieszkalnego oraz ziemi, wartość początkową budynku gospodarczego Wnioskodawca winien określić we własnym zakresie mając na uwadze wartość rynkową z dnia darowizny.

Wartość początkową środka trwałego ustaloną zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy należy powiększyć o wartość wydatków poniesionych na rozbudowę przedmiotowego budynku, o których mowa w cyt. art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie jest możliwe ustalenie wartości początkowej wskazanego we wniosku budynku gospodarczego w drodze wyceny dokonanej przez podatnika na dzień wprowadzenia tego składnika majątku jako środka trwałego do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, ani też w oparciu o wycenę biegłego, zgodnie z art. 22g ust. 9 tej ustawy.

Ustalenie wartości początkowej środka trwałego w sposób określony w art. 22g ust. 8 ww. ustawy, może dotyczyć wyłącznie środków trwałych nabytych odpłatnie (art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy), bądź częściowo odpłatnie (art. 22g ust. 1 pkt 1a ww. ustawy). Przepis ten nie ma zatem zastosowania do nabycia w drodze darowizny, o którym mowa w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast ustalenie wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, przez biegłego powołanego przez podatnika, dotyczy wyłącznie środków trwałych wytworzonych przez podatnika. Nie dotyczy zatem ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny.

Reasumując stwierdzić należy, iż wartość początkową wskazanego we wniosku budynku gospodarczego nabytego w drodze darowizny, ustalić należy zgodnie z generalna zasadą określona w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. w wartości rynkowej z dnia jego nabycia.

Tak ustaloną wartość początkową środka trwałego należy powiększyć o wartość wydatków poniesionych na rozbudowę przedmiotowego budynku, o których mowa w cyt. art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47. ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.