IPPB1/415-294/11-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 24 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-294/11-2/KS z dnia 16 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek, prowizji i opłat z tytułu otrzymanej pożyczki:

* zapłaconych do dnia oddania wytworzonego lub zakupionego środka trwałego do używania - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek, prowizji i opłata z tytułu otrzymanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał z banku pożyczkę hipoteczną dla małych i średnich przedsiębiorstw na zasadach określonych w umowie załączonej do wniosku o wydanie interpretacji. Środki z pożyczki będą w całości przeznaczone na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, iż pozyskane z tej pożyczki środki, ze względu na jej charakter można przeznaczyć w firmie na dowolny cel.

Pismem z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 czerwca 2011 r. Nr IPPB1/415-294/11-2/KS Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny informując, iż środki pochodzące z uzyskanej pożyczki, przeznaczane są, zgodnie z zapisem Umowy pożyczki (§ 1 pkt 2) na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Przedmiotem prowadzonej działalności jest zarówno wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi, jak i realizacja projektów budowlanych oraz sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej (wpis do ewidencji działalności gospodarczej) prowadzonej przez Prezydenta Miasta.

Środki z otrzymanej pożyczki, przeznaczane są w różnych częściach zarówno na remont wynajmowanych przez firmę budynków, zakup dla firmy środków ruchomych (urządzenia elektroniczne, środki transportu) jak również na wytworzenie środka trwałego, jakim jest rozpoczęta budowa - przeznaczonego na wynajem budynku. Pożyczka ta, jest zatem przeznaczana w całości na rozwój firmy, w celu osiągnięcia zwiększonego przychodu, zarówno przed, jak i po zrealizowaniu inwestycji (wytworzeniu środka trwałego).

Otrzymane z pożyczki środki, tylko w części wydane będą na wytworzenie środka trwałego i przez to, w ocenie Wnioskodawcy całości kosztów nie można zaliczać do kosztów wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego (art. 23). Koszty uzyskania przychodu z pożyczki (odsetki) są kosztami poniesionymi w celu (dla) osiągnięcia zwiększonych przychodów (dochodów) w bieżącej i przyszłej działalności firmy. Cel ten, jest tu widoczny, a poniesione koszty (odsetki) bezpośrednio go realizują.

Zachodzi zatem, bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub będzie mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (dochodu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatki poniesione na spłatę odsetek od pobranej pożyczki oraz prowizję i opłaty będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i przez to zmniejszyć podstawę opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód firmy został zwiększony o wartość pożyczki, której odsetki oraz prowizja i związane z nią opłaty stanowią koszty zwiększenia przychodu. Środki z pożyczki będą przeznaczone na rozwój firmy, co niewątpliwie zwiększy jej przychód. Zdaniem Wnioskodawcy istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że ponoszone koszty spłaty pożyczki wpłynęły na zwiększenie przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zauważyć jednocześnie należy, iż określone wydatki jeśli spełniają warunki, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne w zależności od tego na jakie cele wydatki te zostały przeznaczone.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z treści złożonego wniosku wywieść należy, iż Wnioskodawca ponosi wydatki (w postaci odsetek, prowizji i opłat) w związku z otrzymaną pożyczką. Środki z otrzymanej pożyczki, przeznaczane są w różnych częściach zarówno na remont wynajmowanych przez firmę budynków, zakup dla firmy środków ruchomych (urządzenia elektroniczne, środki transportu) jak również na wytworzenie środka trwałego, jakim jest rozpoczęta budowa - przeznaczonego na wynajem budynku.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2, za wartości początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

* w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,

* w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji, i uruchomienia programów, oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek oraz prowizji (...).

W myśl art. 22g ust. 4 zadanie drugie ww. ustawy, do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 powoływanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z kolei stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zauważyć należy, iż wydatki w postaci odsetek, prowizji i opłat związanych ze spłatą pożyczki przeznaczonej na zakup lub wytworzenie środka trwałego można podzielić na występujące przed przekazaniem środka trwałego do używania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej oraz poniesione po tej dacie. Data przekazania środka trwałego do używania decyduje więc o tym, w jaki sposób będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ponoszone wydatki.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż ta część wydatków (w postaci odsetek, prowizji i opłat), które będą dotyczyć zakupu lub wytworzenia środka trwałego (środków trwałych) poniesione do dnia przekazania ich do używania, będą powiększały ich wartości początkową, ustaloną zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących odsetek, prowizji i opłat z tytułu otrzymanej pożyczki przeznaczonych i zapłaconych do dnia oddania wytworzonego środka trwałego (wybudowanego budynku) do używania jest nieprawidłowe.

Prawidłowe jest natomiast stanowisko Wnioskodawcy dotyczące tej części ponoszonych wydatków związanych z otrzymaną pożyczką, które będą dotyczyć zakupionych lub wytworzonych środków trwałych poniesionych po dniu przekazania ich do użytkowania. Wydatki te mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tę część poniesionych wydatków (w postaci odsetek, prowizji i opłat), która dotyczy środków z otrzymanej pożyczki przeznaczonych na zakup składników majątku wykorzystywanych dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (nie będących środkami trwałymi) jak również na remont wynajmowanych budynków. Przy czym o tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Nadmienić należy, iż tut. Organ podatkowy nie jest władny w kwestii rozstrzygania czy Wnioskodawca dokonał remontu czy ulepszenia wynajmowanych budynków, ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym tych pojęć nie definiują, a zatem interpretacja indywidualna wydana jest w oparciu o przedstawiony stan faktyczny. Z treści złożonego wniosku wynika, iż poniesione wydatki Wnioskodawca kwalifikuje jako wydatki na remont.

Wobec powyższego przyjmując za Wnioskodawcą, iż są to wydatki na remont, część poniesionych wydatków (w postaci odsetek, prowizji i opłat), która dotyczy środków z otrzymanej pożyczki przeznaczonych na remont wynajmowanego budynku może być również zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Krańcowo nadmienić należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanym przez niego pytaniem. W związku z powyższym nie rozstrzygał kwestii, czy wartości otrzymanej pożyczki będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczynię w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.