IPPB1/415-279/11-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem wynajmowanego samochodu osobowego bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem wynajmowanego samochodu osobowego bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1 lipca 2010 r. prowadzi własną firmę spedycyjną. Z uwagi na to, iż nie posiada własnego samochodu osobowego, w dniu 1 grudnia 2010 r. zdecydował się podpisać umowę najmu pojazdu samochodowego. Umowa ta została zawarta na czas określony od 1 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2013 r. Wartość samochodu w dniu zawarcia umowy wynosiła 53 000 zł. Strony ustaliły miesięczną stawkę najmu 1550,00 + VAT. Przedmiotem wniosku Wnioskodawczyni o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest ustalenie sposobu rozliczania kosztów podatkowych związanych z użytkowaniem samochodu osobowego, który nie stanowi majątku firmy. Przedmiotowy samochód osobowy Wnioskodawczyni wykorzystuje do prowadzenia na własne nazwisko działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione z tytułu użytkowania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km określonej w odrębnych przepisach.

Zgodnie jednak z ust. 3b powyższego art. 23 u.o.p.d.o.f. - przepisu ust. 1 nie stosuje się do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1.

Definicja umowy leasingu zawarta w przepisach o podatku dochodowym (PIT, CIT) stanowi, iż rozumie się przez nią umowę nazwaną w k.c., a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron - "finansujący" oddaje do odpłatnego używania i pobierania pożytków drugiej stronie "korzystającemu" podlegające amortyzacji środki trwałe

Artykuł 23b ww. ustawy o p.d.o.f. stanowi, iż opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu korzystającego jeśli umowa spełnia następujące wymogi:

* została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,

* suma opłat pomniejszona o należny podatek VAT odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Wnioskodawczyni oświadcza, iż zawarta przez nią umowa najmu pojazdu samochodowego dnia 1 grudnia 2010 r. spełnia wszystkie wymogi dla leasingu podatkowego określonego w wyżej powołanych przepisach.

Przedstawiając własne stanowisko w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni uważa, że spełnienie warunków przewidzianych dla umowy leasingu skutkuje zakwalifikowaniem przez Wnioskodawczynię umowy najmu do podatkowej umowy leasingu i w rezultacie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem przedmiotowego samochodu osobowego (na podstawie zawartej w dniu 1 grudnia 2010 r. umowy) bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu lub umowami o podobnym charakterze zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ww. ustawy.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym" podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W myśl art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Jeżeli zatem, w istocie, będąca przedmiotem wniosku umowa najmu, spełnia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to ponoszone przez korzystającego wydatki z tytułu używania ww. samochodu osobowego mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ustawowy okres amortyzacji samochodu osobowego stanowi 60 miesięcy. Umowa leasingu jest zawierana na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, co w przypadku samochodu osobowego stanowi 24 miesiące. Wnioskodawczyni zawarła umowę najmu na okres 36 miesięcy. Zatem został spełniony pierwszy warunek określający umowę leasingu.

Wartość wynajmowanego samochodu osobowego w dniu zawarcia umowy najmu wynosiła 53 000 zł. Strony ustaliły miesięczną stawkę najmu 1550,00 + VAT. Suma miesięcznych opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług wynosiła 55 800 zł. a więc była wyższa od wartości początkowej tego samochodu wynikającej z zawartej umowy. Zatem został spełniony drugi warunek określający umowę leasingu. Należy uznać, że zawarta umowa najmu ma charakter umowy leasingu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 nie uważa się za koszt uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do art. 23 ust. 3b przepis ust. 1 pkt 46 powołanego artykułu, nakładający obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a ust. 1.

Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej samochód osobowy na podstawie zawartej umowy najmu spełniającej warunki określające umowę leasingu. W takiej sytuacji wydatki związane z jego używaniem Wnioskodawczyni może bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nie prowadząc ewidencji przebiegu pojazdu.

Reasumując, mając powyższe na względzie, używanie samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu, spełniającej warunki określone przepisem art. 23b u.p.d.o.f., daje możliwość zaliczenia wydatków związanych z użytkowaniem tego samochodu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.