IPPB1/415-259/08-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 5 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zachowania prawa do dokonanych odliczeń z tytułu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali na wynajem - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zachowania prawa do dokonanych odliczeń z tytułu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali na wynajem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wybudował budynek wielorodzinny z lokalami przeznaczonymi na wynajem i odliczył koszty budowy tych mieszkań (duża ulga budowlana). Jedno z mieszkań wynajmuje Studentowi, który chciałby rozpocząć działalność gospodarczą i zarejestrować ją w miejscu zamieszkania, czyli w wynajmowanym lokalu (chodzi o część lokalu około 32-30% przeznaczoną na działalność). Student chciałby mieszkać a jednocześnie prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą i część lokalu w którym zamieszkuje przeznaczyć na ten cel. Wnioskodawca uważa, iż w powyższym lokalu mieszkalnym można prowadzić działalność gospodarczą i że mieszkanie nie przestaje w związku z tym być lokalem mieszkalnym. Wnioskodawca w ustawie nie znalazł definicji lokalu mieszkalnego, dlatego posiłkuje się definicją z Prawa Budowlanego, która jednoznacznie mówi iż prowadzenie działalności gospodarczej nie zmienia charakteru mieszkania z mieszkalnego na użytkowy, mieszkanie nadal pozostaje mieszkaniem i zaspakaja potrzeby mieszkaniowe. W Ustawie nie znalazł też zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w mieszkaniach w wybudowanych podczas obowiązywania ulgi budowlanej na budownictwo wielorodzinne.

Wnioskodawca ponadto wynajmuje lokale osobom fizycznym. Coraz częściej zgłaszają się firmy np. Sp. z o.o. które chcą wynająć mieszkanie np. dla swoich pracowników dojeżdżających z innych miast do W i pracujących tu cały tydzień. Mieszkanie chcą wykorzystywać jako lokal mieszkalny dla pracowników. W ustawie nie ma powiedziane kto powinien wynajmować czy firma czy osoba fizyczna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo podatkowe powinno być interpretowane na korzyść podatnika w sytuacjach, które nie są jednoznacznie zapisane w Ustawie. Trzymanie się wykładni celowościowej i domniemanie co miał na myśli ustawodawca prowadzi do sytuacji w której Urzędy Skarbowe osiągną jeden cel, ale stracą inny (przedsiębiorczego człowieka). Prowadzenie działalności gospodarczej przez małe firmy powinno być celem gospodarczym Państwa i dlatego Wnioskodawca uważa iż prowadzenie działalności gospodarczej w mieszkaniach, które pobudował nie kłóci się z intencją ustawodawcy i wykładnią celowościową, gdyż lokal zaspakaja potrzeby mieszkaniowe a dodatkowo może być źródłem podatków wniesionych przez młodego przedsiębiorcę. Jeśli w lokalu mieszkalnym nie można byłoby prowadzić działalności gospodarczej (ta część lokalu przestawała by być mieszkaniem) była by to negatywna ingerencja w swobody obywatelskie, w prawo budowlane i ustawę o swobodzie działalności gospodarczej. Wyrok NSA (sygn. akt. III SA 646-647/96 z dnia 21 sierpnia 1996 r.) jest jednoznaczny jak i również decyzja Urzędu Skarbowego w Sochaczewie (nr US.28.II/415-13/KW/05 z dnia 23 grudnia 2005 r.)

Jeśli chodzi o możliwość wynajmu firmie to Wnioskodawca uważa, iż ustawa nie zabrania takiej możliwości, więc jeśli nie zabrania to według niego można wynająć firmie takie mieszkanie nie tracąc ulgi. Firma powinna przeznaczyć ten lokal na mieszkania dla pracowników i to powinno być zawarte w umowie między firmą a wynajmującym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na wynajem nie uważa się lokali mieszkalnych wynajętych osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przesłanki utraty nabytego prawa do ulgi określał przepis zawarty w art. 26 ust. 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r.. Natomiast obecnie kwestię tę reguluje art. 7 ust. 14 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym:

Natomiast na mocy art. 7 ust. 14a ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw dziesięcioletni okres, o którym mowa w ust. 14:

Ustawą z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104 z późn. zm.) przedmiotowa ulga została zlikwidowana. Jednakże art. 7 ust. 13 ww. ustawy pozwalał na zachowanie tzw. praw nabytych do końca 2003 r..

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r. ani w brzmieniu obecnym, nie podaje definicji pojęcia"zmiana przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy".

Definicja lokalu mieszkalnego zawarta jest w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gmin i o zmianie Kodeksu Cywilnego (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. 31 poz. 266 z późn. zm.).

Według art. 2 ust. 1 pkt 4 powyższej ustawy lokalem mieszkalnym jest lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki. Nie jest w rozumieniu ustawy lokalem pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych. Użytkowanie lokalu niezgodnie z przeznaczeniem może być przyczyną wypowiedzenia przez właściciela stosunku prawnego (art. 11 ww. ustawy).

O przeznaczeniu budynku i zaliczeniu go do właściwej grupy decyduje jego konstrukcja i wyposażenie zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. z 2006 r. Dz. U. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.)

Budynki wielomieszkaniowe, przed ich oddaniem do użytkowania, są objęte obowiązkiem uzyskania decyzji zezwalającej na użytkowanie od właściwego organu (art. 55 ustawy).

Zgodnie z art. 71 ww. ustawy zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi, ze wskazaniem zamierzonego sposobu użytkowania obiektu lub jego części. Przez zmianę sposobu użytkowania rozumie się w szczególności"podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń".

Jak wynika z powyższego o tym, czy prowadzenie określonej działalności gospodarczej w lokalu mieszkalnym wymaga zmiany sposobu użytkowania, będzie każdorazowo decydował starosta jako organ administracji architektoniczno - budowlanej.

Zgodnie z postanowieniami Kodeksu Cywilnego osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą działającym pod firmą. Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko (art. 43 k.c.). Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25 k.c.). Podobne definicje miejsca zamieszkania podaje art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. t.j. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095 z późn. zm.). Zgodnie z tą ustawą przedsiębiorca może prowadzić działalność gospodarczą między innymi w miejscu zamieszkania.

Podsumowując powyższe należy jeszcze raz podkreślić, że prowadzenie działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania nie zawsze wymaga zmiany sposobu użytkowania lokalu lub budynku. W konkretnych przypadkach o tym czy taka zmiana będzie konieczna, zadecyduje organ właściwy.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, wynajęcie lokalu mieszkalnego osobie fizycznej (przedsiębiorcy), który może prowadzić działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania bez zmiany sposobu użytkowania, nie pozbawi właściciela budynku ulgi, o której w art. 26 ust. pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r.

Ponadto z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że lokale mieszkalne znajdujące się w budynku, nadal będą lokalami mieszkalnymi, tylko wynajmującym będzie spółka prowadząca działalność gospodarczą. O zmianie sposobu przeznaczenia decyduje zmiana charakteru tego lokalu na skutek dokonanych przeróbek, a nie zmiana statusu prawnego podmiotu dokonującego wynajmu. Fakt iż wynajmującym będzie spółka nie powoduje zmiany charakteru lokalu mieszkalnego na użytkowy.

W związku z powyższym wynajęcie budynku mieszkalnego spółce z przeznaczeniem lokali mieszkalnych na cele mieszkalne, nie zmienia przeznaczenia budynku i nie spowoduje utraty prawa do ulgi.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA i postanowienia organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 5 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zachowania prawa do dokonanych odliczeń z tytułu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali na wynajem, natomiast opłata została uiszczona w kwocie 140,00 zł.

Z uwagi na powyższe dodatkowa opłata dokonana w dniu 4 lutego 2008 r. w wysokości 65,00 zł - zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno - prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany przez Pana rachunek bankowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.